- عسو (عَسْوْ)
شمع. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، شمع مومی، موم. (ناظم الاطباء)
معنی عسو - جستجوی لغت در جدول جو
- عسو (خُ)
کلانسال گردیدن. (از منتهی الارب). مسن شدن. (از اقرب الموارد). عسوّ. عسی ّ. عساء. عسوه. رجوع به عسوّ و عسی ّ و عساء و عسوه شود
- عسو (خَ)
کلانسال گردیدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کلانسال گردیدن و پیر شدن و سست و ناتوان گردیدن از بسیاری عمر. (ناظم الاطباء). عسو. عسی ّ. عساء. عسوه. و رجوع به عسو و عسی ّ و عساء و عسوه شود، درشت و خشک گردیدن نبات و سطبر شدن. (از منتهی الارب). سخت خشک شدن و زفت شدن نبات. (تاج المصادر بیهقی). ضخیم و سخت شدن گیاه. (از اقرب الموارد). عساء. و رجوع به عساء شود، درشت شدن دست از کار. (از منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی). ضخیم شدن دست از کار. (از اقرب الموارد) ، نیک تاریک گشتن شب. (از منتهی الارب). سخت شدن تاریکی شب. (از اقرب الموارد). تاریک شدن شب. (تاج المصادر بیهقی)
- عسو
سپندار (شمع)، کلانسال گردیدن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دخترانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
شفق، هنگام طلوع خورشید، نام شرابی مست کننده که از قند سیاه درست می کنند، نام محلی درمسیرلار به لنگه
(خَرر)
لغت نامه دهخدا
ورزیدن. (از منتهی الارب). کسب کردن. (از اقرب الموارد) ، اشک افکندن و فروخوابیدن چشم، یا بر هم نشستن پلک. (از منتهی الارب) : عسمت عینه، چشم او اشک ریخت، و گویند بر هم گذاشته شد، و گویند پلکهای آن بر یکدیگر فروافتاد. (از اقرب الموارد) ، کوشش کردن در کار. (از منتهی الارب) : عسم فی الامر، در آن کار کوشید و خود را بر آن واداشت. (از اقرب الموارد) ، بی باکانه درآمدن در قوم و آمیختن با آنها، عام است از جنگ و غیر آن. (از منتهی الارب) : عسم الرجل بنفسه وسط القوم، آن شخص وارد آن قوم شد بطوری که با آنان درآمیخت بدون توجه و اهمیت دادن، در جنگ یا غیر جنگ. (از اقرب الموارد). عسم. و رجوع به عسم شود
(عَ)
لغت نامه دهخدا
سردار کلان. (منتهی الارب). سردار کلان و سید و رئیس. (ناظم الاطباء). رئیس کبیر. (از اقرب الموارد) ، پادشاه زنبوران عسل و یعسوب. (ناظم الاطباء). و رجوع به یعسوب شود
(عَ)
لغت نامه دهخدا
شتر مادۀ تنهاچرنده. (منتهی الارب). ناقه ای که به تنهائی بچرد. (از اقرب الموارد) ، ناقۀ کم شیر، یا شتر ماده که تا از مردمان دور نشود شیر ندهد، ناقه ای که هرگاه برانگیخته شود بگردد، سپس آن شیر دهد، ناقۀ بدخوی در دوشیدن، ناقه ای که استخوان طلب کند و آن را بخورد، ناقه ای که بیازمایند او را که آیا شیر دارد یا نه. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، زن بی باک از مردان. (منتهی الارب). زنی که اهمیت نمیدهد از اینکه به مردان نزدیک شود. (از اقرب الموارد) ، مرد کم خیر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، مرد به شب جوینده شکار و گشت کننده. (منتهی الارب). طالب صید. (اقرب الموارد) ، گرگ. (منتهی الارب). گرگ طلب کننده صید. (از اقرب الموارد)
(خَ)
لغت نامه دهخدا
سخت جنبیدن نیزه. (از منتهی الارب) : عسل الرمح، اهتزاز آن نیزه شدید شد. (از اقرب الموارد). عسل. عسلان. و رجوع به عسل و عسلان شود
(عَ)
لغت نامه دهخدا
نیزۀ جنبان. (منتهی الارب). سخت اهتزاز. (از اقرب الموارد) ، مرد نیک صالح. (منتهی الارب). واحد عسل یعنی مردان صالح. (از اقرب الموارد). ج، عسل. (منتهی الارب)
(عَ)
لغت نامه دهخدا
سخت ستمکار. (منتهی الارب). ظلوم. (اقرب الموارد). بیدادگر، گیرنده به سختی و قوت، گویند: سلطان عسوف و عسّاف. (از اقرب الموارد). سخت گیرنده. (ناظم الاطباء) ، بیراه. (منتهی الارب)
(عَ)
لغت نامه دهخدا
رنج و سختی رساننده بر عیال. (منتهی الارب). زحمت کشنده بر عیال و خانوادۀ خود. (از اقرب الموارد). ج، عسم، شتر مادۀ بسیاربچه. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(خَرْءْ)
لغت نامه دهخدا
مسن گشتن و پیر شدن. (از اقرب الموارد). عسو (ع س و / ع س وو) . عساء. عسی ّ. رجوع به عسو شود
وزنی است معادل وزن چهار جو، یک بخش از 24 بخش شبانروز یک ساعت، یک حصه از 24 حصه چوب گز خیاطان، یک حصه از 24 حصه سیر بقالان (در قدیم)
کسی که به جهت اعمال زشت بدنام گردد بی حرمت بی عزت بی آبرو بد نام مفتضح
گزیر شبگرد، گرگ، شکار جوی، زن بی باک از مردان، گشت کننده، شب شکار، تهی مرد (مرد بی خیر)
