معنی عجار در لغت نامه دهخدا

آنک گلولۀ خمیر را بخورد. (منتهی الارب) (آنندراج). آنکه عجاجیر خورد. (اقرب الموارد). رجوع به عجاجیر شود، کشتی گیری که پهلوی وی را کسی به زمین نتواند کرد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). کشتی گیری که پای خود رابه پای حریف پیچیده و بر زمین افکند او را. (منتهی الارب) (آنندراج). المشغزب لصریعه. (اقرب الموارد)

معنی عجار در فرهنگ لغت هوشیار

خازه خوار، پهلوان کشتی

معنی عجار - جستجوی لغت در جدول جو

عجار

لغت نامه دهخدا

عجار

فرهنگ لغت هوشیار

عمار

(پسرانه)

مرد با ایمان، ثابت و استوار، نام پسر یاسر از یاران پیامبر (ص)

فرهنگ نامهای ایرانی

عوار

عیب، عیب وعار، دریدگی و پارگی در جامه یا پارچه

فرهنگ فارسی عمید

نجار

اصل و تبار، حسب
لون، رنگ

فرهنگ فارسی عمید

عثار

لغزیدن و افتادن، به سر درآمدن

فرهنگ فارسی عمید

عقار

درخت، دوا، دارو، داروی گیاهی

فرهنگ فارسی عمید

عطار

فروشندۀ داروهای گیاهی، عطرفروش، کسی که داروها و چیزهای خوش بو می فروشد

فرهنگ فارسی عمید

حجار

حجرها، سنگها، جمع واژۀ حجر

فرهنگ فارسی عمید

عیار

زرنگ، چالاک، تردست، دزد
هر یک از عیاران که انسان هایی دلیر و جوانمرد و حامی ضعفا بوده اند، این طبقه در دورۀ عباسی در خراسان، سیستان، بغداد و نواحی دیگر ظهور کردند
کنایه از جسور و بی پروا، کسی که بی پروا زندگی خود را به خوشی و کامروایی می گذراند

فرهنگ فارسی عمید

عصار

روغن گر، کسی که از دانه هایی مانند کرچک، کنجد و امثال آن ها روغن می گیرد، افشره گر

فرهنگ فارسی عمید

عقار

خانه، ملک، آب و زمین زراعتی

فرهنگ فارسی عمید

نجار

کسی که اشیای چوبی درست می کند، درودگر

فرهنگ فارسی عمید

مجار

قومی از مردم مجارستان، از مردم این قوم، مربوط به مجار مثلاً سرزمین های مجار

فرهنگ فارسی عمید

حجار

سنگ تراش، آنکه سنگ برای ساختمان می تراشد، آنکه چیزهایی مانند مجسمه و ظرف های سنگی یا چیز هایی دیگر از سنگ می تراشد

فرهنگ فارسی عمید

عذار

کنار صورت، محل روییدن ریش
افسار
روی، چهره، صورت، سیما، گونه، رخ، عارض، خدّ، غرّه، رخساره، دیباجه، لچ، رخسار، سج، دیمه، چهر، گردماه، چیچک، دیمر، وجنات، محیّا، دیباچه

فرهنگ فارسی عمید

عجاب

بسیار شگفت آور، آنچه در شگفتی از حد درمی گذرد

فرهنگ فارسی عمید

تجار

تاجرها، بازرگانان، بازارگانان، جمع واژۀ تاجر

فرهنگ فارسی عمید

عصار

گرد و غبار شدید، حین، هنگام

فرهنگ فارسی عمید

عفار

نان بی نان خورش، نان خشک، در علم زیست شناسی درختی که از آن چوب آتش زنه تهیه می شود

فرهنگ فارسی عمید

عجاج

با بانگ و فریاد، پرآواز

فرهنگ فارسی عمید

عرار

نرجس بری، نرگس صحرایی

فرهنگ فارسی عمید

عجارد

(عُ رِ)

نره. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عجاری

(عَ)

بلاها. (منتهی الارب) (آنندراج). دواهی. (اقرب الموارد) ، سرهای استخوان. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). و یاء آن در شعر بتخفیف آید. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عجارم

(عُ رِ)

مرد استواراندام. الرجل الشدید، کیر سخت. (منتهی الارب). کیر و گفته اند بیخ کیر و گاهی کیر را بدان وصف کنند

لغت نامه دهخدا

عجارم

(عَ رِ)

فراهم آمدنگاه گره ها بین دو ران چهارپا. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عجارف

(عَ رِ)

سختیهای زمانه. (منتهی الارب) (آنندراج). حوادث روزگار. (اقرب الموارد) ، شدت باران. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)