- طنو (طَنْوْ)
گستردنی. (منتهی الارب)
معنی طنو - جستجوی لغت در جدول جو
- طنو (طُنْوْ)
نافرمانی. (منتهی الارب)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(طَنْ نو سُشْ شِدْ)
لغت نامه دهخدا
ابن یوسف الشدیاق الحدثی المارونی مورخ (متوفی بسال 276 هجری قمری). در حدث لبنان بدنیا آمد و خدمت امرای شهابیین کرد و سپس قاضی نصارای لبنان شد. او راست ’اخبار الاعیان فی جبل لبنان’ و ’مختصر تاریخ البطریرک اسطفان الدویهی الاهدنی’. (الاعلام زرکلی ج 2 ص 452)
بر آمدن برآب، نمایانی برگ بر درخت، سخت دویدن: آهو، مردن، به کاری در آمدن
قسمی گهواره که از پارچه یا چرم دوزند و از دو طرف آنرا با طناب بدو درخت یادو دیوار متصل کنند
خواب مقابل بیداری: چون یقینم که نگیردت همی خواب غنو من بی طاعت در طاعت تو چون غنوم. (ناصر خسرو)
کرانه آسمان، گروه مردمان بندی گردیدن، فروتنی، خواری نمودن، آشکار کردن، دشوار گشتن
بند چادر، پی (عصب)، دوال کمان، رگه برگ چادر دامیک (مشبک) ریسمان خیمه، میخ، جمع اطناب طنبه، دوال که به زه بندند سپس بر آن چوبک پیچند، پی اعلای سینه، یخ و عروق درخت، عصب بدن
طعنه، افسوس کردن، آنچه دیده و شنیده از احوال نوخاستگان و حرکات ایشان و سخنان با طنز که میگفتند، باز راند
