معنی صاف در فرهنگ فارسی عمید

پاکیزه، خالص، بی آلایش، مسطح، هموار، بی چین و چروک، کنایه از آفتابی، صاف کردن: مایعی را از صافی یا پارچه گذراندن تا جرم آن گرفته شود، پیر مغان ز توبۀ ما گر ملول شد / گو باده صاف کن که به عذر ایستاده ایم (حافظ - ۷۲۸)، هموار کردن زمین، برطرف ساختن چین و چروک پارچه

معنی صاف در فرهنگ فارسی عمید

صف کشنده، صف کشیده

معنی صاف در لغت نامه دهخدا

نعت فاعلی از صف ّ. صف کشنده. رجوع به صافات شود

معنی صاف در لغت نامه دهخدا

از ’ص ف و’، یوم صاف، روز سرد صاف بی ابر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). صَفْوان

معنی صاف در لغت نامه دهخدا

اسم است ابن صیاد را، (منتهی الارب)

معنی صاف در لغت نامه دهخدا

کوهی است در تهامه مر بنی ذئل را، (معجم البلدان)

معنی صاف در لغت نامه دهخدا

مخفف صافی، (غیاث اللغات)، مخفف صاف (صافی)، نعت فاعلی از صفو، روشن، خالص، بی دُرد، ناصع:، ز خون دشمن او شد به بحر مغرب جوش، فکند تیر یمانیش رخش بر عمان، به بحر عمان زان جوش صاف شد لؤلؤ، به بحر مغرب زان جوش سرخ شد مرجان،، عنصری،، در حالی که روشن گردانیده بود خدای تعالی بصیرتهای ایشان را و صاف ساخته بود خاطرهای آن جماعت را ... (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 312)،، چون ندانی که چه چیز است همی بوی بهشت، نشناسی ز می صاف همی تیره خلاب،، ناصرخسرو،، گشت آب پر از نم و کدر صاف، گر گشت هوای صاف پرنم،، ناصرخسرو،، نیکوئی کن رسم بدعهدی رها کن کز جفا، دُرد با عاشق دهند و صاف با دشمن کشند،، خاقانی،، می که دهی صاف ده چو آتش موسی، زو دم خاقانی آب خضر بزاده،، خاقانی،، برمشوران تا شود این آب صاف، و اندر او بین ماه و اختر در طواف،، مولوی،، بیا که وقت شناسان دو کون نفروشند، به یک پیاله می صاف و صحبت صنمی،، حافظ،، کنون که بر کف گل جام بادۀ صاف است، به صدهزار زبان بلبلش در اوصاف است،، حافظ،، آن حریفی که شب و روز می صاف کشد، بود آیا که کند یاد ز دُردآشامی،، حافظ،، که ای صوفی شراب آنگه شود صاف، که در شیشه بماند اربعینی،، حافظ،، من دوستدار روی خوش و موی دلکشم، مدهوش چشم مست و می صاف بیغشم،، حافظ،، پیر مغان ز توبه ما گر ملول شد، گو باده صاف کن که به عذر ایستاده ایم،، حافظ،، مجوی عیش خوش از دور باژگون سپهر، که صاف این سرخم جمله دردی آمیز است،، حافظ،، ای مه برج منزلت چشم و چراغ عالمی، بادۀ صاف دایمت در قدح و پیاله باد،، حافظ،،، شراب صافی، بادۀ بی دُرد:، ای که منعم کنی از عشق و ملامت گوئی، تو نبودی که من این صاف محبت خوردم،، سعدی،،، مسطح، هموار، آسمان صاف، بی ابر و باز،، - سینه را صاف کردن،روشن کردن سینه را تا آواز نیکو برآید یا تنفس آسان شود

معنی صاف در لغت نامه دهخدا

صائف، (از ’ص ی ف’) یوم صاف، روز گرم، (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، و آن مخفف صائف است، (از اقرب الموارد)، کبش صاف، قچقار بسیارپشم، (از ’ص وف’) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، اَصْوَف، صائف، صَوِف، صوفانی

معنی صاف در فرهنگ لغت هوشیار

رده بسته برگرفته از صافی پخ (گویش گیلکی) پخچ اگر بر سر مرد زد در نبرد سر و قامتش با زمین پخچ کرد (عنصری) بینی پخچ دید و صورت زشت (سنائی) روماک (واژه نامه مازندرانی) راوک همگ رشن نرم، لشن هموار، پوست کنده بی نیام، پالوده پالا پالودک (صافشده) صف زننده. پاکیزه خالص بی غش (شخص و شی)، ابزاری که برای تصفیه مایعی به کار میرود و آن ممکن است یک برگ کاغذ نفوذ ناپذیر مقداری پنبه و غیره باشد ظرفی سفالی دارای سوراخهای ریز پالایه، پارچه ای که بدان مایعات را صاف کنند، شراب