معنی شکفته در فرهنگ نامهای ایرانی

باز شده، شاداب، تازه، خندان

معنی شکفته در فرهنگ فارسی عمید

بازشده، غنچه که تازه باز شده، کنایه از خندان، درحال خندیدن، خنداخند، خنده رو، خنده ناک، خندنده، سبک روح

معنی شکفته در لغت نامه دهخدا

واشده. گشاده. (ناظم الاطباء). گل کرده. گل بازکرده. شکوفان. (یادداشت مؤلف) :، ای سرخ گل تو بسد و زر و زمردی، ای لالۀ شکفته عقیق و خماهنی.، خسروی.، باد برآمد به شاخ سیب شکفته، بر سر میخواره برگ گل بفتالید.، عماره.، ای به حری و به آزادگی از خلق پدید، چون گلستان شکفته ز سیه شورستان.، فرخی.، مگر درخت شکفته گناه آدم کرد، که از لباس چو آدم همی شود عریان.، فرخی.، دو لب چو نار کفیده دو برگ سوسن سرخ، دو رخ چو نار شکفته دو برگ لالۀ لال.، عنصری.، آن سوسن سپید شکفته به باغ در، یک شاخ او ز سیم و دگر شاخ او ز زر.، منوچهری.، به مهر اندر چو دو روشن چراغیم، به ناز اندر چو دو بشکفته باغیم.، (ویس ورامین).، اگر شکل خلقش پدید آیدی، شکفته یکی گلستان باشدی.، (از کلیله و دمنه).، اگرچه نیابدریاض شکفته، نماند صبا عادت مشکباری.، رضی نیشابوری.، ای دوست گل شکفته را بادی بس.، ؟ (از نفثه المصدور).، شکوفه گاه شکفته است و گاه خوشیده. (گلستان).، - شکفته بهار، شکوفۀ بازشده. (هفت پیکر ص 261) :، لعبتی دید چون شکفته بهار، نازنینی چو صدهزار نگار.، نظامی.، - شکفته شدن، بازشدن گل و شکوفه. (یادداشت مؤلف) : تفتق، شکفته شدن گل. (المصادر زوزنی) :، شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست، صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست.، حافظ.، -، مجازاً، شادان شدن. خندان گشتن. (یادداشت مؤلف).، - تازه شکفته، نوشکفته. گل یا شکوفه ای که تازه باز شده باشد:، رویش میان حلۀ سبز اندرون پدید، چون لاله برگ تازه شکفته میان خوید.، عماره.، - ناشکفته، که شکفته نشده باشد. رجوع به مادۀ ناشکفته شود.، - نوشکفته، که تازه باز شده باشد. (یادداشت مؤلف) :، ای گل خندان نوشکفته نگهدار، خاطر بلبل که نوبهار نماند.، سعدی.، رجوع به مادۀ نوشکفته در جای خود شود، خندان. (ناظم الاطباء) :، با من چه بود شکفته باشی گه گه، گاهی باشی چو گوشت با کارد تبه.، فرخی.، چو روی خوبان احباب او شکفته بطبع، چو چشم خوبان بدخواه او نژند و نوان.، فرخی.، شکفته باش جهان را شکفته گر خواهی، که بر گشاده دلان چرخ روی خندان است.، صائب تبریزی.، - شکفته داشتن، شاد و خندان داشتن:، خود را شکفته دار به هر حالتی که هست، خونی که می خوری به دل روزگار کن.، صائب تبریزی.، - شکفته روی، که روی شکفته و خندان داشته باشد. متبسم. (یادداشت مؤلف) :، گاهی چو لاله ام ز وصالت شکفته روی، گاهی چو نرگسم ز فراقت فکنده سر.، عبدالواسع جبلی.،، تر وتازه و شاداب. ضد پژمرده. (ناظم الاطباء). ناضر. تازه. (یادداشت مؤلف) :، دهنش خشک و شکفته رخش از ابر مژه، جگرش گرم و فسرده تنش از سرد دمی.، خاقانی.،، پرورش یافته. (ناظم الاطباء)، نیک روشن شده. خوب گرفته (آتش). (یادداشت مؤلف) :، فسرده دیدم چون اختر شکفته لبش، دلم بسوخت چو بر اخگر شکفته کباب.، مختاری غزنوی.،، بازشده. (یادداشت مؤلف). جاری شده:، همه دیده پرخون و رخ پرسرشک، سرشکش روان برشکفته سرشک.، عنصری (از لغت نامۀ اسدی ص 266).،، شکافته. دو نیم شده:، هیچ موی شکفته از بالا، زارتر زآن میان لاغر نیست.، عنصری

معنی شکفته در فرهنگ لغت هوشیار

وا شده (غنچه)، خندان شده متبسم

معنی شکفته در فرهنگ واژه مترادف متضاد

باز، شکوفا، وا، خندان، متبسم

معنی شکفته - جستجوی لغت در جدول جو

شکفته

فرهنگ نامهای ایرانی

شکفته

فرهنگ فارسی عمید

شکفته

لغت نامه دهخدا

شکفته

فرهنگ لغت هوشیار

شکفته

فرهنگ فارسی معین

شکفته

فرهنگ واژه مترادف متضاد

شیفته

(دخترانه)

افسون شده، عاشق، مجنون، دیوانه، مجذوب

فرهنگ نامهای ایرانی

شکافته

چاک خورده، دریده

فرهنگ فارسی عمید

شکفتن

باز شدن غنچۀ گل یا شکوفۀ درخت، از هم باز شدن
کنایه از شاد شدن، خوشحال شدن
شگفتن، شگفته شدن، شکفته شدن، اشکفتن، اشگفیدن، شکفیدن

فرهنگ فارسی عمید

شکسته

مقابل درست، خرد شده، قطعه قطعه شده، کنایه از ویژگی کسی که بر اثر بیماری یا اندوه شادابی و جوانی خود را از دست داده باشد، کنایه از آزرده، ناراحت، غمگین، در هنر در خوش نویسی، یکی از خط های فارسی، برگرفته از خط نستعلیق که دارای انحنا و پیوستگی می باشد و در نامه نگاری ها به کار می رفته است، در موسیقی گوشه ای در آواز بیات ترک از ملحقات دستگاه ماهور، کنایه از شرمگین، خجل

مقابلِ درست، خرد شده، قطعه قطعه شده، کنایه از ویژگی کسی که بر اثر بیماری یا اندوه شادابی و جوانی خود را از دست داده باشد، کنایه از آزرده، ناراحت، غمگین، در هنر در خوش نویسی، یکی از خط های فارسی، برگرفته از خط نستعلیق که دارای انحنا و پیوستگی می باشد و در نامه نگاری ها به کار می رفته است، در موسیقی گوشه ای در آواز بیات تُرک از ملحقات دستگاه ماهور، کنایه از شرمگین، خجل

فرهنگ فارسی عمید