شکوفانیدن. شکوفا ساختن. شکوفان کردن. به شکوفه آوردن. شکفانیدن. شکفته ساختن: ز بوی خلق تو بر موضع شتاب و درنگ گل و سمن شکفاند بهار آتش و آب. مسعودسعد. روضۀ معرفت را تازه میگرداند و درخت شوق را بشکفاند. (نوروزنامه). چو بنگرم به رخ چون گل شکفتۀ او ز طبع گل شکفانم به گلستان سخن. سوزنی. تا او نخواهد صبا پردۀ گل نشکفاند. (سعدی گلستان). - زیغال شکفاندن، به خنده و خروش آوردن قدح: شکفت لاله تو زیغال بشکفان که همی ز پیش لاله به کف برنهاده به زیغال. رودکی. رجوع به زیغال شود
شکوفانیدن. شکوفا ساختن. شکوفان کردن. به شکوفه آوردن. شکفانیدن. شکفته ساختن: ز بوی خلق تو بر موضع شتاب و درنگ گل و سمن شکفاند بهار آتش و آب. مسعودسعد. روضۀ معرفت را تازه میگرداند و درخت شوق را بشکفاند. (نوروزنامه). چو بنگرم به رخ چون گل شکفتۀ او ز طبع گل شکفانم به گلستان سخن. سوزنی. تا او نخواهد صبا پردۀ گل نشکفاند. (سعدی گلستان). - زیغال شکفاندن، به خنده و خروش آوردن قدح: شکفت لاله تو زیغال بشکفان که همی ز پیش لاله به کف برنهاده به زیغال. رودکی. رجوع به زیغال شود
شکافتن و ترکانیدن به درازی. (برهان) (از ناظم الاطباء). شکافتن و ترکانیدن. (انجمن آرا) (آنندراج). شکستن. شق کردن. شق. ثنط. کفانیدن ریش، نشتر زدن بدان. بط. (یادداشت مؤلف). هدغ. طر. (منتهی الارب) : هر آن سر که دارد خیال گریز بباید کفانیدن از تیغ تیز. دقیقی. قلم منت هجا کرد و من آگاه نیم ز دهن بیرون کردم به سر کار زبانش بند بر پای نهادمش و سیه کردم روی وز درازا بکفانیده همه پشت و میانش. منجیک و رجوع به کفاندن شود
شکافتن و ترکانیدن به درازی. (برهان) (از ناظم الاطباء). شکافتن و ترکانیدن. (انجمن آرا) (آنندراج). شکستن. شق کردن. شق. ثنط. کفانیدن ریش، نشتر زدن بدان. بط. (یادداشت مؤلف). هدغ. طر. (منتهی الارب) : هر آن سر که دارد خیال گریز بباید کفانیدن از تیغ تیز. دقیقی. قلم منت هجا کرد و من آگاه نیم ز دهن بیرون کردم به سر کار زبانش بند بر پای نهادمش و سیه کردم روی وز درازا بکفانیده همه پشت و میانش. منجیک و رجوع به کفاندن شود
در حاشیۀ فرهنگ اسدی (خطی) که در 766 ه.ق. کتابت شده بنام قریح (شاید: قریعالدهر) این بیت ضبط شده است (و این حاشیۀ ظاهراً تحفهالاحباب حافظ اوبهی است) : عبدای توام مریز مر عبدا را زهمای توام میاکشان زهما را. و بیت شاهد لغت زهما به معنی عاشق آمده است و کلمه میاکشان ظاهراً نهی از مصدرآکشاندن یا آکشانیدن است لکن معنی آن روشن نیست. شاید به معنی رنجانیدن و تعب دادن و امثال آن باشد
در حاشیۀ فرهنگ اسدی (خطی) که در 766 هَ.ق. کتابت شده بنام قریح (شاید: قریعالدهر) این بیت ضبط شده است (و این حاشیۀ ظاهراً تحفهالاحباب حافظ اوبهی است) : عبدای توام مریز مر عبدا را زهمای توام میاکشان زهما را. و بیت شاهد لغت زهما به معنی عاشق آمده است و کلمه میاکشان ظاهراً نهی از مصدرآکشاندن یا آکشانیدن است لکن معنی آن روشن نیست. شاید به معنی رنجانیدن و تعب دادن و امثال آن باشد
بشکفاندن. شکفته کردن. تفتیح. (تاج المصادر بیهقی) : شکفت لاله تو زیغال بشکفان که همی ز پیش لاله بکف برنهاده به زیغال. رودکی. و رجوع به بشکفاندن و شکفتن شود
بشکفاندن. شکفته کردن. تفتیح. (تاج المصادر بیهقی) : شکفت لاله تو زیغال بشکفان که همی ز پیش لاله بکف برنهاده به زیغال. رودکی. و رجوع به بشکفاندن و شکفتن شود
