- شخش
پرنده ای کوچک و خوش آواز، شخیش
معنی شخش - جستجوی لغت در جدول جو
- شخش
کهنه، پوسیده، فرسوده، سخش
سقوط، لغزش، خزیدگی
سقوط، لغزش، خزیدگی
- شخش (شَ)
ریزهای یرمع و آن سنگی است نرم از ابن القطاع. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
- شخش (شُ خَ)
نام مرغی است کوچک و خوش آواز. (برهان). در لغت فرس اسدی شخیش و شخش به معنی مرغک کوچک خوش آواز:
گرگ را کی رسد صلابت شیر
باز را کی رسد نهیب شخش.
رودکی
گرگ را کی رسد صلابت شیر
باز را کی رسد نهیب شخش.
رودکی
- شخش
مرغکی است خوش آواز
- شخش ((شَ خِ))
شخیش، مرغکی است خوش آواز
- شخش
کهنه، پوسیده
- شخش ((شَ))
لغزش
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
لخشیدن، لغزیدن، لیز خوردن، برای مثال قول فلان و فلان تو را نکند سود / گرت بشخشد قدم ز پایۀ ایمان (ناصرخسرو - ۴۴۹) ، یکی بهره را بر سه بهر است بخش / تو هم بر سه بهر ایچ برتر مشخش (ابوشکور - لغتنامه - شخیدن)
(مَ شَ)
لغت نامه دهخدا
نهی) منع از لخشیدن، یعنی ملخش چه شخشیدن به معنی لغزیدن و لخشیدن آمده است. (برهان) (آنندراج). کلمه نهی، یعنی نلغز و نلخش. (ناظم الاطباء) :
یکی بهره را بر سه بهر است بخش
تو هم برسه بخش هیچ برتر مشخش.
ابوشکور (از گنج بازیافته ص 29)
یکی بهره را بر سه بهر است بخش
تو هم برسه بخش هیچ برتر مشخش.
ابوشکور (از گنج بازیافته ص 29)
(شَ شَ خَ)
لغت نامه دهخدا
بانگ سلاح و بانگ جامۀ نو و بانگ کاغذ. (منتهی الارب). بانگ سلاح وکاغذ و هر شی ٔ خشک چون خشخشه. (از اقرب الموارد)
(دَ / دِ شُ دَ)
لغت نامه دهخدا
شخیدن. (شرفنامۀ منیری). لخشیدن. لغزیدن. (برهان) (سروری). سرخوردن. زلت. فرولغزیدن. لیزیدن. لیز خوردن. (یادداشت مؤلف). متمایل شدن به جانبی. فروخیزیدن بود: گویند بشخشید، یعنی بخیزید. (لغت فرس اسدی) :
یکی بهره را بر سه بهرست بخش
تو هم بر سه بهر ایچ برتر مشخش.
ابوشکور.
، از جای افتادن. (برهان). از جای فروخزیدن و به سین مهمله نیز آمده است. (سروری). فروخزیدن از نشستگاه خویش. (حاشیۀ لغت فرس اسدی). از نشستنگاه خویشتن فروخزیدن. (یادداشت مؤلف) :
گلیمی که خواهد ربودنش باد
ز گردن بشخشد هم از بامداد.
ابوشکور.
قول فلان و فلان ترا نکند سود
گرت بشخشد قدم ز پایۀ ایمان.
ابوشکور.
از من افتادنست و شخشیدن
از تو بخشودنست و بخشیدن.
سنایی
یکی بهره را بر سه بهرست بخش
تو هم بر سه بهر ایچ برتر مشخش.
ابوشکور.
، از جای افتادن. (برهان). از جای فروخزیدن و به سین مهمله نیز آمده است. (سروری). فروخزیدن از نشستگاه خویش. (حاشیۀ لغت فرس اسدی). از نشستنگاه خویشتن فروخزیدن. (یادداشت مؤلف) :
گلیمی که خواهد ربودنش باد
ز گردن بشخشد هم از بامداد.
ابوشکور.
قول فلان و فلان ترا نکند سود
گرت بشخشد قدم ز پایۀ ایمان.
ابوشکور.
از من افتادنست و شخشیدن
از تو بخشودنست و بخشیدن.
سنایی
(شَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
لخشیده. لغزیده. (برهان). شخیده. افتاده. لغزیده. (سروری) ، از جایی افتاده. (برهان)
