معنی شخز - جستجوی لغت در جدول جو

شخز

لغت نامه دهخدا

سیاهی انسان که از دور دیده شود، آدمی، انسان، خود (برای تاکید) مثلاً شخص شما،
در علم حقوق آنکه دارای حق و وظیفه است مثلاً شخص حقیقی،
بدن انسان، کالبد مردم، تن
شخص اول مملکت: کنایه از ارجمندترین و گرامی ترین شخص که در مملکت مقامش از همه بالاتر باشد، پادشاه، رئیس دولت
شخص ثالث: در علم حقوق شخصی غیر از مدعی و مدعیٌ علیه که در مرحلۀ دادرسی وارد دعوی شود، سوم کس

فرهنگ فارسی عمید

شخش

پرنده ای کوچک و خوش آواز، شخیش

فرهنگ فارسی عمید

شخم

خراشی که برای زراعت با گاوآهن یا تراکتور در زمین ایجاد می کنند، شیار
شخم زدن (کردن): در کشاورزی شیار کردن زمین برای کاشتن تخم

فرهنگ فارسی عمید

شیز

آبنوس، برای مثال ز دیبا و خز هشتصد تخته نیز / همان تخت ها کرده از چوب شیز (فردوسی - ۶/۷۱)

فرهنگ فارسی عمید

شخش

کهنه، پوسیده، فرسوده، سخش
سقوط، لغزش، خزیدگی

فرهنگ فارسی عمید

شخل

سوت، سفیر، ناله، فریاد، شخیل، شخول

فرهنگ فارسی عمید

شکز

(تَ)

سپوختن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، درخستن به انگشتان، رنجانیدن به زبان، نیزه زدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، وطی کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شکز

(شَ)

به معنی شکز. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به شکز شود

لغت نامه دهخدا

شکز

(شَ کِ)

شکز. مرد بدخوی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

طخز

(طِ)

دروغ. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

بخز

(اِ تِءْ)

کور کردن و برکندن چشم کسی را. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بخشش. انعام. (ناظم الاطباء) (یادداشت مؤلف) :
سر مایۀ شاه بخشایش است
زمانه ز بخشش بر آسایش است.
فردوسی (از یادداشت مؤلف).
تا نگرید کودک حلوافروش
دیگ بخشایش کجا آید بجوش.
مولوی

لغت نامه دهخدا

شخزب

(شَ زَ)

درشت و سخت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شمز

(کَفْیْ)

نفرت نفس از چیزی که ناخوش دارد آنرا. (از آنندراج) (ناظم الاطباء). دوری کردن از چیزی به سبب ناخوش داشتن آن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا