- سیرنگ (دخترانه)
سیمرغ
معنی سیرنگ - جستجوی لغت در جدول جو
- سیرنگ
سیمرغ، در افسانه ها مرغی بسیار بزرگ که در کوه قاف آشیان داشته و مظهر عزلت یا نایابی است، عنقای مغرب، عنقا برای مثال همه عالم ز فتوح تو نگارین گشته ست / همچو آکنده به صدرنگ نگارین سیرنگ (فرخی - ۲۰۵)
- سیرنگ
مرغی است افسانه یی سیمرغ، خیال محال اندیشه باطل و بیهوده
- سیرنگ ((رَ))
سیمرغ، عنقاء
- سیرنگ
سیمرغ، عنقا
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
استرنگ، برای مثال همیشه تا به زبان گشاده از دل پا ک / سخن نگوید همچون تو و چو من سترنگ (فرخی - ۲۰۸)
مکر، حیله، فریب، خاتوله، تنبل، ترفند، شکیل، دویل، دغلی، شید، چاره، گول، خدعه، حقّه، غدر، دستان، اشکیل، ریو، ستاوه، گربه شانی، کید، قلّاشی، دلام، ترب، تزویر، نارو، احتیال، روغان، کلک
سحر، افسون، شعبده
در آیین زردشتی بعضی از مراسم دینی و دعاهای مخصوص
سحر، افسون، شعبده
در آیین زردشتی بعضی از مراسم دینی و دعاهای مخصوص
(رَ / نَ رَ)
لغت نامه دهخدا
سحر. افسون. نیرنج. (لغت فرس) (یادداشت مؤلف) (انجمن آرا) (آنندراج) (برهان قاطع) (غیاث اللغات) (رشیدی). جادوئی. افسون. (اوبهی). ساحری. افسونگری. (برهان قاطع). طلسم. (برهان قاطع) (غیاث اللغات). جادو. فسون:
سخن جز ز یزدان و از دین مگوی
ز نیرنگ وجادو شگفتی مجوی.
فردوسی.
ز نیرنگ و از تنبل و جادوئی
ز کردار کژی و از بدخوئی.
فردوسی.
بیامد به تخت کئی برنشست
همه بند و نیرنگ تو کرد پست.
فردوسی.
زهیچ گونه بدو جادوان حیلت ساز
به کار برد ندانند حیلت و نیرنگ.
فرخی.
که گمان برد که این کار به سر برده شود
به فسون و به حیل کردن و زرق و نیرنگ.
فرخی.
چو ادیان (؟) که همه جادوند مردم او
وز آب جوی به نیرنگ برکشند آذر.
عنصری.
مر او را زنی کابلی دایه بود
که افسون و نیرنگ را مایه بود.
اسدی.
پست بنشین و چشم دار و بدانک
زود زیر وزبر شود نیرنگ.
ناصرخسرو.
ره هندوان سوی نیرنگ و افسون
ره رومیان زی حساب است و الحان.
ناصرخسرو.
بر من نهاد روی و فروبرد سربه سر
نیرنگ و سحر خاطر و طبعم چو اژدها.
مسعودسعد.
جهان انباشت گوش من به سیماب
بدان تا نشنوم نیرنگ این زن.
خاقانی.
به ساعتی شکند رمح او طلسم عدو
به پیش معجز موسی چه جای نیرنگ است.
ظهیر.
نادان گمان بری و نه آگاهی
از تنبل و عزیمت و نیرنگش.
طاهر فضل.
، شعبده. (ناظم الاطباء). چشم بندی.حقه بازی. (یادداشت مؤلف) : هرچند این همه حال نیرنگ است و بر آن داهیان و سوختگان بند شود. (تاریخ بیهقی ص 331).
بر جهان چند نوع نیرنگ است
بر ملک چند گونه احزان است.
مسعودسعد.
ای فلک شرم تا کی این نیرنگ
ای جهان توبه تا کی این وسواس.
مسعودسعد.
ای پسر در دلبری بسیار شد نیرنگ تو
بی کنار و بی کران شدصلح ما و جنگ تو.
سوزنی.
دید نیرنگ چرخ آینه رنگ
آینۀ عیش نازدوده هنوز.
خاقانی.
در غمزۀ جادوی او نیرنگ رنگارنگ بین
در طبع خاقانی کنون سودای گوناگون نگر.
خاقانی.
تو می خور صبوحی ترا از فلک چه
که چون غول نیرنگ الوان نماید.
خاقانی.
شه از نیرنگ این گردنده دولاب
عجب درماند و عاجز شد در این باب.
نظامی.
مگر کز روزگار آموخت نیرنگ
که از موی سیاه ما برد رنگ.
نظامی.
دستم چو از نیرنگ او آمد به زیر سنگ او
بر چهرۀ گلرنگ او چون لاله در خون آمدم.
عطار.
جهان پیر است وبی بنیاد ازین فرهادکش فریاد
که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم.
حافظ.
، حیله. (رشیدی) (برهان قاطع) (انجمن آرا) (جهانگیری) (اوبهی) (آنندراج) مکر. (انجمن آرا) (غیاث اللغات) (جهانگیری) (آنندراج). فریب. (غیاث اللغات) :
یکی گنده پیری شد اندر کمند
پر آژنگ و نیرنگ و افسون و بند.
فردوسی.
چو بشنید رستم بخندید و گفت
که چندین چه باشی به نیرنگ جفت.
فردوسی.
چو برگشت ماهوی شاه جهان
بدانست نیرنگ او در نهان.
فردوسی.
در چشمه شرع کج روم چون خرچنگ
در بیشه دین چو روبهم پرنیرنگ.
شرف الدین یزدی.
به صد نیرنگ و دستان گاه و بیگاه
به آذربایگان آورد بنگاه.
نظامی.
، تدبیر. چاره گری:
تو مردی بزرگی و زورآزمای
بسی چاره دانی به نیرنگ و رای.
فردوسی.
به موبد چنین گفت پس شهریار
که دل را به نیرنگ رنجه مدار.
فردوسی.
پر از چاره و مهر و نیرنگ و جنگ
همه ازدر مرد فرهنگ و سنگ.
فردوسی.
ز دشمنان زبردست چیره خانه خویش
نگاه داشت نداند به چاره و نیرنگ.
فرخی (دیوان چ دبیرسیاقی ص 207).
برونش آرم به نیروی و به نیرنگ
چو آتش ز آهن و چون آهن از سنگ.
نظامی.
یکی را به نیرنگ مشغول دار
دگر را برآور ز هستی دمار.
سعدی.
، علم حیل. علم مکانیک. (یادداشت مؤلف) :
بسی ماهی از سیم و از زر ناب
به نیرنگ کرده روان زیر آب.
اسدی.
ز سیم و ز زر مرغ و پیل و دده
به نیرنگ کرده روان بر رده.
اسدی.
، کیمیا. (فرهنگ خطی)، مجازاً، به معنی عجایبات نیز آید. (غیاث اللغات). رجوع به معنی اول شود، اعجاز. کرامت. (ناظم الاطباء). رجوع به معنی اول شود، هرچیز تازه و نو. (ناظم الاطباء).
- ناموس و نیرنگ، حیله و تدبیر. فریب وافسون:
فلک با این همه ناموس و نیرنگ
شب و روز ابلقی دارد کهن لنگ.
نظامی.
- نیرنگ بردن، افسون گشودن. سحر و افسون را باطل کردن:
همه بند و نیرنگ ارژنگ برد
دلارام بگرفت و گاهت سپرد.
فردوسی.
- نیرنگ به کار بردن، فسون کردن. جادو به کار بردن:
ز هیچ گونه بدو جادوان حیلت ساز
به کار برد ندانند حیلت و نیرنگ.
فرخی.
- نیرنگ راست کردن، حیله گری کردن. گربزی کردن:
چو زآنگونه نیرنگ ها کرد راست
ز سالار آخر خری ده بخواست.
فردوسی.
- نیرنگ زدن، سحر کردن. افسون کردن. (فرهنگ فارسی معین).
- ، حقه زدن. مکر کردن. (فرهنگ فارسی معین).
- نیرنگ ساختن، جادو کردن:
بدو گفت نیرنگ سازی هنوز
نگردد همی پشت شوخیت گوز.
فردوسی.
گهی می گسارید و گه چنگ ساخت
تو گفتی که هاروت نیرنگ ساخت.
فردوسی.
- ، حیله گری کردن. مکر کردن:
ز بدگوهری بر تو این بس نشان
که نیرنگ سازی به گردنکشان.
فردوسی.
- ، چاره جوئی کردن. تدبیر کردن. چاره جستن:
ز هرگونه نیرنگها ساختند (طبیبان)
مر آن درد را چاره نشناختند.
فردوسی.
- نیرنگ کردن، شعبده بازی کردن:
چو ابر فندق سیمین در آبدان ریزد
برآرد از دل فیروزه شکل سیمین رنگ
مشعبدی است که بر خرد مهره های رخام
به حقه های بلورین همی کند نیرنگ.
ازرقی (از فرهنگ خطی).
- نیرنگ نمودن، شعبده بازی کردن. جادوگری کردن:
در آب و آتش نیرنگها نماید صلب
چو ساحران به کف شهریار از آتش و آب.
مسعودسعد
سخن جز ز یزدان و از دین مگوی
ز نیرنگ وجادو شگفتی مجوی.
فردوسی.
ز نیرنگ و از تنبل و جادوئی
ز کردار کژی و از بدخوئی.
فردوسی.
بیامد به تخت کئی برنشست
همه بند و نیرنگ تو کرد پست.
فردوسی.
زهیچ گونه بدو جادوان حیلت ساز
به کار برد ندانند حیلت و نیرنگ.
فرخی.
که گمان برد که این کار به سر برده شود
به فسون و به حیل کردن و زرق و نیرنگ.
فرخی.
چو ادیان (؟) که همه جادوند مردم او
وز آب جوی به نیرنگ برکشند آذر.
عنصری.
مر او را زنی کابلی دایه بود
که افسون و نیرنگ را مایه بود.
اسدی.
پست بنشین و چشم دار و بدانک
زود زیر وزبر شود نیرنگ.
ناصرخسرو.
ره هندوان سوی نیرنگ و افسون
ره رومیان زی حساب است و الحان.
ناصرخسرو.
بر من نهاد روی و فروبرد سربه سر
نیرنگ و سحر خاطر و طبعم چو اژدها.
مسعودسعد.
جهان انباشت گوش من به سیماب
بدان تا نشنوم نیرنگ این زن.
خاقانی.
به ساعتی شکند رمح او طلسم عدو
به پیش معجز موسی چه جای نیرنگ است.
ظهیر.
نادان گمان بری و نه آگاهی
از تنبل و عزیمت و نیرنگش.
طاهر فضل.
، شعبده. (ناظم الاطباء). چشم بندی.حقه بازی. (یادداشت مؤلف) : هرچند این همه حال نیرنگ است و بر آن داهیان و سوختگان بند شود. (تاریخ بیهقی ص 331).
بر جهان چند نوع نیرنگ است
بر ملک چند گونه احزان است.
مسعودسعد.
ای فلک شرم تا کی این نیرنگ
ای جهان توبه تا کی این وسواس.
مسعودسعد.
ای پسر در دلبری بسیار شد نیرنگ تو
بی کنار و بی کران شدصلح ما و جنگ تو.
سوزنی.
دید نیرنگ چرخ آینه رنگ
آینۀ عیش نازدوده هنوز.
خاقانی.
در غمزۀ جادوی او نیرنگ رنگارنگ بین
در طبع خاقانی کنون سودای گوناگون نگر.
خاقانی.
تو می خور صبوحی ترا از فلک چه
که چون غول نیرنگ الوان نماید.
خاقانی.
شه از نیرنگ این گردنده دولاب
عجب درماند و عاجز شد در این باب.
نظامی.
مگر کز روزگار آموخت نیرنگ
که از موی سیاه ما برد رنگ.
نظامی.
دستم چو از نیرنگ او آمد به زیر سنگ او
بر چهرۀ گلرنگ او چون لاله در خون آمدم.
عطار.
جهان پیر است وبی بنیاد ازین فرهادکش فریاد
که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم.
حافظ.
، حیله. (رشیدی) (برهان قاطع) (انجمن آرا) (جهانگیری) (اوبهی) (آنندراج) مکر. (انجمن آرا) (غیاث اللغات) (جهانگیری) (آنندراج). فریب. (غیاث اللغات) :
یکی گنده پیری شد اندر کمند
پر آژنگ و نیرنگ و افسون و بند.
فردوسی.
چو بشنید رستم بخندید و گفت
که چندین چه باشی به نیرنگ جفت.
فردوسی.
چو برگشت ماهوی شاه جهان
بدانست نیرنگ او در نهان.
فردوسی.
در چشمه شرع کج روم چون خرچنگ
در بیشه دین چو روبهم پرنیرنگ.
شرف الدین یزدی.
به صد نیرنگ و دستان گاه و بیگاه
به آذربایگان آورد بنگاه.
نظامی.
، تدبیر. چاره گری:
تو مردی بزرگی و زورآزمای
بسی چاره دانی به نیرنگ و رای.
فردوسی.
به موبد چنین گفت پس شهریار
که دل را به نیرنگ رنجه مدار.
فردوسی.
پر از چاره و مهر و نیرنگ و جنگ
همه ازدر مرد فرهنگ و سنگ.
فردوسی.
ز دشمنان زبردست چیره خانه خویش
نگاه داشت نداند به چاره و نیرنگ.
فرخی (دیوان چ دبیرسیاقی ص 207).
برونش آرم به نیروی و به نیرنگ
چو آتش ز آهن و چون آهن از سنگ.
نظامی.
یکی را به نیرنگ مشغول دار
دگر را برآور ز هستی دمار.
سعدی.
، علم حیل. علم مکانیک. (یادداشت مؤلف) :
بسی ماهی از سیم و از زر ناب
به نیرنگ کرده روان زیر آب.
اسدی.
ز سیم و ز زر مرغ و پیل و دده
به نیرنگ کرده روان بر رده.
اسدی.
، کیمیا. (فرهنگ خطی)، مجازاً، به معنی عجایبات نیز آید. (غیاث اللغات). رجوع به معنی اول شود، اعجاز. کرامت. (ناظم الاطباء). رجوع به معنی اول شود، هرچیز تازه و نو. (ناظم الاطباء).
- ناموس و نیرنگ، حیله و تدبیر. فریب وافسون:
فلک با این همه ناموس و نیرنگ
شب و روز ابلقی دارد کهن لنگ.
نظامی.
- نیرنگ بردن، افسون گشودن. سحر و افسون را باطل کردن:
همه بند و نیرنگ ارژنگ برد
دلارام بگرفت و گاهت سپرد.
فردوسی.
- نیرنگ به کار بردن، فسون کردن. جادو به کار بردن:
ز هیچ گونه بدو جادوان حیلت ساز
به کار برد ندانند حیلت و نیرنگ.
فرخی.
- نیرنگ راست کردن، حیله گری کردن. گربزی کردن:
چو زآنگونه نیرنگ ها کرد راست
ز سالار آخر خری ده بخواست.
فردوسی.
- نیرنگ زدن، سحر کردن. افسون کردن. (فرهنگ فارسی معین).
- ، حقه زدن. مکر کردن. (فرهنگ فارسی معین).
- نیرنگ ساختن، جادو کردن:
بدو گفت نیرنگ سازی هنوز
نگردد همی پشت شوخیت گوز.
فردوسی.
گهی می گسارید و گه چنگ ساخت
تو گفتی که هاروت نیرنگ ساخت.
فردوسی.
- ، حیله گری کردن. مکر کردن:
ز بدگوهری بر تو این بس نشان
که نیرنگ سازی به گردنکشان.
فردوسی.
- ، چاره جوئی کردن. تدبیر کردن. چاره جستن:
ز هرگونه نیرنگها ساختند (طبیبان)
مر آن درد را چاره نشناختند.
فردوسی.
- نیرنگ کردن، شعبده بازی کردن:
چو ابر فندق سیمین در آبدان ریزد
برآرد از دل فیروزه شکل سیمین رنگ
مشعبدی است که بر خرد مهره های رخام
به حقه های بلورین همی کند نیرنگ.
ازرقی (از فرهنگ خطی).
- نیرنگ نمودن، شعبده بازی کردن. جادوگری کردن:
در آب و آتش نیرنگها نماید صلب
چو ساحران به کف شهریار از آتش و آب.
مسعودسعد
(نَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان کران بخش مرکزی شهرستان نوشهر که در 4500گزی جنوب نوشهر و در دامنۀمعتدل مرطوبی واقع شده است و 180 تن سکنه دارد. آبش از چشمه و سفیدرود، محصولش برنج، چای، لبنیات و شغل مردمش زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)
(گیرْ)
لغت نامه دهخدا
نام قصبه ای باشد ازاعمال باورد و آن بلده ای است از خراسان. (برهان قاطع) (فرهنگ جهانگیری) (فرهنگ شعوری) (صحاح الفرس) (آنندراج) (غیاث اللغات) (ناظم الاطباء). قاضی آنجا در بزرگی نره ضرب المثل بوده. (ناظم الاطباء) :
حبذا...ر قاضی گیرنگ
آنکه دارد ز سنگ خارا ننگ.
انوری.
یاقوت نویسد: معرب آن جیرنج است و آن شهر کوچکی است از نواحی مرو که پیش از حملۀ مغول آن شهر را دیده ام و بسیار آباد و پرجمعیت بود تا مرو ده فرسخ فاصله داشت. (از معجم البلدان). معرب آن جیرنج شهرکی از نواحی مرو واقع بر کنار نهر وی. (حاشیۀبرهان قاطع چ معین از معجم البلدان). رجوع به تاریخ بیهقی چ نفیسی ج 3 ص 1016 و جیرنج شود
حبذا...ر قاضی گیرنگ
آنکه دارد ز سنگ خارا ننگ.
انوری.
یاقوت نویسد: معرب آن جیرنج است و آن شهر کوچکی است از نواحی مرو که پیش از حملۀ مغول آن شهر را دیده ام و بسیار آباد و پرجمعیت بود تا مرو ده فرسخ فاصله داشت. (از معجم البلدان). معرب آن جیرنج شهرکی از نواحی مرو واقع بر کنار نهر وی. (حاشیۀبرهان قاطع چ معین از معجم البلدان). رجوع به تاریخ بیهقی چ نفیسی ج 3 ص 1016 و جیرنج شود
(سِ رَ)
لغت نامه دهخدا
مخفف اسپرنگ است:
میرفت و همی آمد بر من بگه صبح
چون پیک سبک از سپرنگی بسمرقند.
سوزنی (از آنندراج).
رجوع به اسپرنگ شود
میرفت و همی آمد بر من بگه صبح
چون پیک سبک از سپرنگی بسمرقند.
سوزنی (از آنندراج).
رجوع به اسپرنگ شود
(رَ)
لغت نامه دهخدا
جانوری است پرنده خردتر از ملخ و دمی دراز دارد و در عربی آنرا یعسوب گویند. (از مهذب الاسماء) (یادداشت بخط مؤلف)
(سَ رَ)
لغت نامه دهخدا
معانی وشرح که بر کلام خدا نویسند. (برهان) (آنندراج). تفسیر بر کلام خالق یا خلق. (آنندراج). این لغت دساتیری است. رجوع به فرهنگ دساتیر ص 252 شود
(رَ)
لغت نامه دهخدا
بمعنی سارنج است که مرغک سیاه ضعیف باشد. (برهان). سالنج، نام سازی است. (انجمن آرا). سازی است چون کمانچه که با کمان کشند. رجوع به سارنج شود. بمعنی عالم است که ناسوت گویند. چنانک آرنگ لاهوت و بیرنگ اجسام علوی و رنگ عناصر و رنگارنگ موالید است. (انجمن آرا) (آنندراج)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
از امرای سلطان فیروز شاه بود، و بعدها هنگام حملۀ پیرمحمد جهانگیر پسر امیرتیمور گورکان به ملتان حکومت آنجا و صاحب اختیاری هند را داشت و مغلوب پیرمحمد گردید. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 471 و 480 شود
(رِ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان کاخک بخش جویمند شهرستان گناباد. کوهستانی، هوای آن معتدل، و آب آن از قنات، و محصول آن غلات و تریاک و میوه است، 85 تن سکنه دارد که به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
رنگ باشد که نگارگران زنند. (لغت فرس اسدی)، نقشه تصویر که به زکال بر کاغذ طرح کنند. (غیاث اللغات). آنچه مرتبۀ اول نقاشان با انگشت و زغال نقش و طرح کنند و بکشند. (برهان قاطع). نقش و هیولی هرچه باشد و نقاشان چون نقشی بکشند اول نیرنگ کنند و بعد از آن نقش کنند. (اوبهی). طرح و نقشی که نقاشان و طراحان و معماران قبلاً رسم کنند. (فرهنگ خطی). طرحی که نقاش با زغال و جز آن بار اول کشد. (فرهنگ فارسی معین)، هیولای هرچیز را نیز گویند. (برهان قاطع).
- نیرنگ و رنگ، حیله و فریب:
چه افتاد کامروز نامد به جنگ
چرا ساخت زین گونه نیرنگ و رنگ.
فردوسی.
آمد آن ماه دوهفته با قبای هفت رنگ
زلف پر بند و شکنج و چشم پر نیرنگ و رنگ.
معزی.
- ، شگفت انگیزی و فریبائی:
یکی گاو دیدم چو خرم بهار
سراپای نیرنگ و رنگ و نگار.
فردوسی.
- نیرنگ زدن، طرح کردن. (فرهنگ فارسی معین) : نقوش تقسیم وتبویب آن را (کتاب را) نیرنگ زد. (المعجم ص 3 از فرهنگ فارسی معین)
- نیرنگ و رنگ، حیله و فریب:
چه افتاد کامروز نامد به جنگ
چرا ساخت زین گونه نیرنگ و رنگ.
فردوسی.
آمد آن ماه دوهفته با قبای هفت رنگ
زلف پر بند و شکنج و چشم پر نیرنگ و رنگ.
معزی.
- ، شگفت انگیزی و فریبائی:
یکی گاو دیدم چو خرم بهار
سراپای نیرنگ و رنگ و نگار.
فردوسی.
- نیرنگ زدن، طرح کردن. (فرهنگ فارسی معین) : نقوش تقسیم وتبویب آن را (کتاب را) نیرنگ زد. (المعجم ص 3 از فرهنگ فارسی معین)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
شهری است:
حبذا کیر قاضی کیرنگ
آنکه دارد ز سنگ خارا ننگ.
انوری (از آنندراج: کیر).
رجوع به گیرنگ و حدود العالم شود
حبذا کیر قاضی کیرنگ
آنکه دارد ز سنگ خارا ننگ.
انوری (از آنندراج: کیر).
رجوع به گیرنگ و حدود العالم شود
(سَ رَ)
لغت نامه دهخدا
مردم گیا و آن رستنی باشد شبیه به آدمی و در زمین چین روید. گویند نگون سار بود چنان که ریشه اش بمنزلۀ موی سر آدمی باشد نر و ماده دست در گردن هم کرده و پایها در یکدیگر محکم ساخته و نر را پای راست بر پای چپ ماده افتاده است و ماده را بعکس آن. و هر کس آن رابکند به اندک روزی بمیرد و حاصل کردن آن به این نوع است که اطراف آن را خالی کنند چنانکه به اندک قوتی کنده شود، پس ریسمانی آورند و یک سر ریسمان را بر آن و سر دیگر را بر کمر سگی بندند و جانوری پیش سگ بجانب شکار بدود و آن از بیخ کنده شود و آن را بعربی یبروح الصنم خوانند. (برهان) (الفاظ الادویه) (جهانگیری) (آنندراج) :
همیشه تا بزبان گشاده از دل پاک
سخن نگوید همچون تو و چو من سترنگ.
فرخی.
بی روان زاید فرزند برهمن در هند
جانور روید شکل سترنگ اندر چین.
مختاری.
بدان سبب که ورا بندگان ز چین آرند
شبیه مردم روید بحد چین سترنگ.
ازرقی (دیوان چ سعید نفیسی ص 187).
باد لطفش بوزد گر بحد چین نه عجب
که ز خاکش پس از آن زنده برآید سترنگ.
سنائی (دیوان چ مصفا ص 187).
نسیم خلقت اگر بگذرد بچین چه عجب
که جان پذیر شود در دیار چین سترنگ.
جمال الدین عبدالرزاق.
رجوع به استرنگ شود، بازیی است مشهور و معروف و چون در آن بازی صورت پادشاه و وزیر هر دو را از چوب ساخته اند به این اعتبار سترنگ نام نهاده اند و معرب آن شطرنج است واکنون به تعریب اشتهار دارد. (برهان) (جهانگیری) (آنندراج). رجوع به شطرنج و شترنگ شود
همیشه تا بزبان گشاده از دل پاک
سخن نگوید همچون تو و چو من سترنگ.
فرخی.
بی روان زاید فرزند برهمن در هند
جانور روید شکل سترنگ اندر چین.
مختاری.
بدان سبب که ورا بندگان ز چین آرند
شبیه مردم روید بحد چین سترنگ.
ازرقی (دیوان چ سعید نفیسی ص 187).
باد لطفش بوزد گر بحد چین نه عجب
که ز خاکش پس از آن زنده برآید سترنگ.
سنائی (دیوان چ مصفا ص 187).
نسیم خلقت اگر بگذرد بچین چه عجب
که جان پذیر شود در دیار چین سترنگ.
جمال الدین عبدالرزاق.
رجوع به استرنگ شود، بازیی است مشهور و معروف و چون در آن بازی صورت پادشاه و وزیر هر دو را از چوب ساخته اند به این اعتبار سترنگ نام نهاده اند و معرب آن شطرنج است واکنون به تعریب اشتهار دارد. (برهان) (جهانگیری) (آنندراج). رجوع به شطرنج و شترنگ شود
پرنده ایست سیاه رنگ ساری سار، یکی از فروع دستگاه شور، سازیست چون کمانچه که با کمان نوازند
((نِ رَ))
فرهنگ فارسی معین
هر یک از مراسم دینی و مناسک مذهبی، (زردشتی) دعای مختصر (به زبان اوستایی یا پهلوی یا پازند) مانند، نیرنگ آتش، سحر، جادو، طلسم، شعبده، حقه بازی، حیله، مکر
افسون، تزویر، تغابن، حقه، حقه، حیله، خدعه، دستان، دغا، ریو، شید، شیله پیله، طلسم، فریب، فریب، فسون، فسوس، گول، مکر
گاو سرخ رنگ، قرقاول
نوعی آفت و بیماری شالی که خوشه را پوک کند
روستای در شمال غربی شهرستان کتول
از روستاهای قدیم کوهسار فندرسک استرآباد
از روستاهای حومه نوشهر