معنی سکاله در لغت نامه دهخدا

فضلۀ سگ. (برهان). سرگین سگ. (اوبهی). گه سگ. (صحاح الفرس). غائط سگ. (لغتنامه اسدی) :، یکی بگفت نه مسواک خواجه گنده شده است، که این سکاله و گوه سگ است خشک شده.، عمارۀ مروزی.، رجوع به سگاله شود

معنی سکاله - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی سکاله در فرهنگ لغت هوشیار

سرگین سگ فضله کلب

سکاله

لغت نامه دهخدا

سکاله

فرهنگ لغت هوشیار

سلاله

(دخترانه)

فرزند، نسل

فرهنگ نامهای ایرانی

سکیله

سکسکه، انقباض ناگهانی و غیرارادی عضلۀ دیافراگم که به صورت صداهای پی در پی از حلق خارج می شود
زغنگ، هکچه، سچک، هکک، فواق، اسکرک، اشکوهه، هکهک

فرهنگ فارسی عمید

سکاچه

بختک، کابوس، رؤیای وحشتناک توام با احساس خفگی و سنگینی بدن که انسان را از خواب می پراند، خفتو، خفتک، کرنجو، خفج، فرنجک، درفنجک، برخفج، برغفج، فرهانج، برفنجک، فدرنجک

فرهنگ فارسی عمید

سگاله

سرگین سگ، فضلۀ سگ

فرهنگ فارسی عمید

سکافه

زخمه، مضراب

فرهنگ فارسی عمید

سهاله

ریزه های فلز که هنگام سوهان کردن می ریزد، سونش، براده

فرهنگ فارسی عمید

سلاله

نسل، فرزند، آنچه از چیزی بیرون کشیده شود، نطفه، خلاصه

فرهنگ فارسی عمید

سکاسه

خارپشت بزرگ تیرانداز که خارهای بلند ابلق دارد و آن ها را مانند تیر می اندازد، جوجه تیغی
تشی، سیخول، زکاسه، رکاشه، اسگر، اسغر، سنگر، سگر، پهمزک، پیهن، بیهن، روباه ترکی، کاسجوک، جبروز، قنفذ

فرهنگ فارسی عمید

سفاله

سفال، ظرف گلی که در کوره پخته شده باشد
پایین و ته چیزی

فرهنگ فارسی عمید

اکاله

(اَکْ کا لَ)

اکاله. بسیارخورنده. (آنندراج) (غیاث اللغات).

لغت نامه دهخدا

چکاله

(چِ لَ / لِ)

قطرات و قطره ها. (ناظم الاطباء). چکه ها. چیکله ها. (در تداول روستائیان فیض آباد محولات بخش تربت حیدریه)

لغت نامه دهخدا

بکاله

(بَ لَ)

بکیله، غذایی است که آرد با رب یا بروغن و خرما سرشته با پست تر کرده شده یا پست با خرما و شیر یا آردی که به پست مخلوط کرده به آب و روغن یا زیت تر کرده باشند یا قروت خشک مخلوط برطب یا آرد و خرما مخلوط بزیت. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

وکاله

وکاله: وکالت در فارسی نمایندگی کارگزاری، جانشینی، وا گذاری

معنی سکاله - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما