معنی سپاس در فرهنگ فارسی عمید

حمد، ثنا، درود، ستایش، شکر، لطف، شفقت، منت، سپاس خدا کن که بر ناسپاس / نگوید ثنا مرد مردم شناس (نظامی۵ - ۸۳۱)، هنوزت سپاس اندکی گفته اند / ز بیور هزاران یکی گفته اند (سعدی۱ - ۱۷۴)، به این سپاس که مجلس منوّرست به دوست / گرت چو شمع جفایی رسد بسوز و بساز (حافظ - ۵۲۲) ، سپاس پذیرفتن: قبول منت کردن، ممنون شدن، شکر کردن، سپاس داشتن: شکر نعمت به جا آوردن، ممنون بودن، منت داشتن، سپاس گزاردن: شکر نعمت به جا آوردن، شکر کردن

معنی سپاس در لغت نامه دهخدا

پهلوی ’سپاس’، ارمنی ’سپاس - ام’ (خدمت). (حاشیۀ برهان قاطع معین). حمد و شکر و نعمت. (برهان) (غیاث). حمد. (دهار) :، نکردی خدای جهان را سپاس، نبودی بدین بر دری ره شناس.، دقیقی.، سپاس تو گوش است و چشم و زبان، کزین سه رسد نیک و بد بیگمان.، فردوسی.، ز یزدان سپاس و بدویم پناه، که فرزند ما شد بدین پایگاه.، فردوسی.، ای عطابخش پذیرنده ز خواهنده سپاس، رای تو خوبی و آئین تو فضل و احسان.، فرخی.، سپاس مر خدای را که برگزید محمد را که صلوه باد بر او. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 308).، زبان برگشادش بشکر و سپاس، شده مر سپاس ورا حق شناس.، شمسی (یوسف و زلیخا).، همی گفت هر کس که یزدان سپاس، که رستی تو از رنج و ما از هراس.، اسدی.، سپهدار گفتا سپاس از خدای، که جفت مرا چون تو آمد بجای.، اسدی.، سپاس آن بی همال و یار با قدرت توانا را، کزو یابد توانایی و قدرت بر توانایی.، ناصرخسرو.، هم مقصر بُوَم اگر شب و روز، بسپاست برآورم انفاس.، ناصرخسرو.، سپاس و حمد و ثنا و شکر مر آفریدگار را عزاسمه که خطۀ اسلام و واسطۀ عقد عالم را... (کلیله و دمنه). سپاس و ستایش مر خدای را جل جلاله که... (کلیله و دمنه).، سپاس آن را که او دادم دل و جان تا بر این و آن، ز رنج تو نهم منت ز داغ تو سپاس ای جان.، سوزنی.، از ده خیال تو که بده شب بتو رسد، بر دل هزار منت و بر دیده صد سپاس.، خاقانی.، هنوزت سپاس اندکی گفته اند، ز چندین هزاران یکی گفته اند.، سعدی (بوستان).، یکی را دیدم که یک پای نداشت سپاس نعمت حق بجای آوردم... (گلستان).، بدین سپاس که مجلس منور است بدوست، گرت چو شمع جفایی رسد بسوز و بساز.، حافظ.،، قبول و منت. (برهان) (انجمن آرا). منت. (شرفنامه). قبول. (رشیدی) (جهانگیری) :، نباید که بادی بر او بر جهد، وگر کس سپاسی بر اوبر نهد.، فردوسی.، سپاسی بدین کار بر من نهی، کز اندیشه گردد دل من تهی.، فردوسی.، بخواندش ستاره شناس بزرگ، به خود برنهادش سپاس بزرگ.، فردوسی.، نسودی سه دیگر گُرُه را شناس، کجا نیست از کس بر ایشان سپاس.، فردوسی.، تا تو بولایت بنشستی چو اساسی، کس را نبود با تو در این باب سپاسی.، منوچهری.، و مال بسیار و مردم بیشمار و حدت تمام دهیم تا بر دست تو این کار برود، بی ناز و سپاس ایشان. (تاریخ بیهقی).، گیاه است پوشیدن و خوردنم، سپاس کسی نیست بر گردنم.، اسدی.، اما از توانگر کالا خریدن بغبن نه مزد بود و نه سپاس و ضایع کردن مال بود. (کیمیای سعادت).، جز سپاس تو نیست بر سر من، آفریننده را هزار سپاس.، مسعودسعد.، با این همه کرامت که (سلطان) با بنده کرده است... هیچ سپاس و منت بر بنده ننهد، بر دل خویش نهد. (نوروزنامه).، نکنم روی ورا با مه دوهفته قیاس، ور کنم برمه دوهفته نهم بار سپاس.، سوزنی.، ندارم سپاس خسان چون ندارم، سوی مال و نان پاره میل و نزاعی.، خاقانی.،، لطف و شفقت و مرحمت. (برهان). لطف. (صحاح الفرس) (رشیدی).، - بی سپاس، بی سبب. بیهوده:، بمن بر منه نام جم بی سپاس، مرا نام ماهان کوهی شناس.، اسدی.، - ناسپاس، کافر نعمت. ناشکر. که شکر نعمت نکند:، بفرجام کار آیدت رنج و درد، بگرد در ناسپاسان مگرد.، فردوسی.، نبوم ناسپاس ازو که ستور، سوی فرزانه بهتر از نسپاس.، ناصرخسرو.، چون گردنکش و ناسپاس شد و بخدایی دعوی کرد فرشتگان از وی بازگشتند. (قصص الانبیاء ص 37).، سپاس خدا کن که بر ناسپاس، نگوید ثنا مرد مردم شناس.، نظامی.، گر انصاف خواهی سگ حق شناس، بسیرت به از مردم ناسپاس.، سعدی (بوستان).، سگ حقشناس به از آدمی ناسپاس. (گلستان)

معنی سپاس در فرهنگ واژه فارسی سره

مرسی، تشکر، شکر، ممنون

معنی سپاس در فرهنگ واژه مترادف متضاد

ثنا، حمد، ستایش، درود، امتنان، تشکر، حق شناسی، شکر، قدردانی، منت، شکرگزاری، متضاد: کفران، ناشکری

معنی سپاس - جستجوی لغت در جدول جو

سپاس

فرهنگ فارسی عمید

سپاس(سِ)

لغت نامه دهخدا

سپاس

فرهنگ لغت هوشیار

سپاس((س))

فرهنگ فارسی معین

سپاس

فرهنگ واژه فارسی سره

سپاس

فرهنگ واژه مترادف متضاد

اسپاس

سپاس، حمد، ثنا، درود، ستایش، شکر، لطف، شفقت، منت،

فرهنگ فارسی عمید

سپاسه

شکر، حمد، لطف، شفقت، منت، برای مثال از آن پس که بد کرد بگذاشتم / بر او بر سپاسه بنگذاشتم (ابوشکور - شاعران بی دیوان - ۱۰۳ حاشیه)

فرهنگ فارسی عمید

سرپاس

فرمانده پاسبانان، سردستۀ نگهبانان، پایور شهربانی، برابر سرتیپ ارتش، خود آهنی، کلاه خود، سپر

فرهنگ فارسی عمید

سپاه

قسمتی از ارتش که شامل چند لشکر باشد، نیروی نظامی ثابتی در ایران که بعد از انقلاب اسلامی تشکیل شد، لشکر، قشون، برای مثال سپاه اندک و رای و دانش فزون / به از لشکر گشن بی رهنمون (ابوشکور - شاعران بی دیوان - ۱۰۵)

فرهنگ فارسی عمید

سپار

گاو آهن، آهن شیار
ظروف، اسباب خانه
دستگاهی که با آن آب انگور بگیرند، چرخشت، جایی که در آنجا انگور را لگد کنند و بفشارند برای شراب ساختن
پسوند متصل به واژه به معنای سپارنده مثلاً جان سپار

فرهنگ فارسی عمید

سپاسی

گدا، گدایی کننده

فرهنگ فارسی عمید

سیاس

کسی که سیاست کند، سیاست مدار، کسی که خوب داوری کند، حیله گر

فرهنگ فارسی عمید

سپوس

سبوس، پوست گندم یا جو، پوست آرد نشدۀ دانۀ گندم یا جو که از الک کردن آرد به دست می آید

فرهنگ فارسی عمید

سپاسی

(سِ)

مرکّب از: سپاس + ’ی’، پسوند نسبت، رجوع به ساسی شود. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین)، کنایه از گدا و گدایی کننده. (برهان) (آنندراج) :
بی سپاسی نکنی رند نمایی به از آنک
بسپاسیت بپوشند به دیبا و پرند.
ناصرخسرو (دیوان چ تقی زاده ص 143)،
- سپاسیان، امّتان اولین پیغمبری را نیز گویند که بعجم مبعوث شد. (برهان)، گروهی بوده اند از پارسیان قدیم پیرو و تابع کیش مه آباد پیغمبر باستان و آنان سپاسی و سهی کیش و به دین مینامیده اند. (آنندراج)، از برساخته های فرقۀ آذر کیوان: نخستین نظر در بیان اعتقادات علمی و عملی سپاسیان. آغاز ذکر مذهب سپاسیان و پارسیان که ایشان را ایرانیان نیز خوانند. گروهی که ایشان را ایزدیان و یزدانیان و آبادیان و سپاسیان و هوشیان و انوشکان و آذر هوشنگیان و آذریان گویند. (دبستان المذاهب ص 7)، برای اطلاع از عقاید منتسب به این فرقه رجوع به دبستان ص 7 ببعد شود. (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین)،

مُرَکَّب اَز: سپاس + ’َی’، پسوند نسبت، رجوع به ساسی شود. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین)، کنایه از گدا و گدایی کننده. (برهان) (آنندراج) :
بی سپاسی نکنی رند نمایی به از آنک
بسپاسیت بپوشند به دیبا و پرند.
ناصرخسرو (دیوان چ تقی زاده ص 143)،
- سپاسیان، امّتان اولین پیغمبری را نیز گویند که بعجم مبعوث شد. (برهان)، گروهی بوده اند از پارسیان قدیم پیرو و تابع کیش مه آباد پیغمبر باستان و آنان سپاسی و سهی کیش و به دین مینامیده اند. (آنندراج)، از برساخته های فرقۀ آذر کیوان: نخستین نظر در بیان اعتقادات علمی و عملی سپاسیان. آغاز ذکر مذهب سپاسیان و پارسیان که ایشان را ایرانیان نیز خوانند. گروهی که ایشان را ایزدیان و یزدانیان و آبادیان و سپاسیان و هوشیان و انوشکان و آذر هوشنگیان و آذریان گویند. (دبستان المذاهب ص 7)، برای اطلاع از عقاید منتسب به این فرقه رجوع به دبستان ص 7 ببعد شود. (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین)،

لغت نامه دهخدا

سپاسه

(سِ سَ / سِ)

لطف نمودن. شفقت کردن. (برهان) لطف. (فرهنگ اسدی) :
وز آن پس که بد کرد بگذاشتیم
بر او بر سپاسه نپنداشتیم.
بوشکور.
، منت بر کسی نهادن. (برهان) (شرفنامه). رجوع به سپاس شود

لغت نامه دهخدا

اسپاس

موضعی قرب اوزکند که اکثر مردم آنجا بدست سپاهیان جوجی کشته شدند. (حبیب السیر جزو 1 از ج 3 ص 10)

لغت نامه دهخدا

آسپاس

یا آسپاس سرحد، نام قریه ای در خرّۀ اقلید فارس میان علی آباد و چمن اوچون و فاصله آن تا علی آباد سه فرسنگ ونیم و تا رضاآباد چهار فرسنگ و سه ربع فرسنگ است

لغت نامه دهخدا

نسپاس

(نَ)

ناسپاس. (از ناظم الاطباء). ناشکر. ناحقگزار. کافرنعمت. حق ناشناس:
بدین بخششت کرد باید بسند
مکن جانت نسپاس و دل را نژند.
فردوسی.
کافرنعمت و نسپاس گشت
کافرنعمت را شدت جزاست.
فرخی.
نبوم ناسپاس از او که ستور
سوی فرزانه بهتر از نسپاس.
ناصرخسرو

ناسپاس. (از ناظم الاطباء). ناشکر. ناحقگزار. کافرنعمت. حق ناشناس:
بدین بخششت کرد باید بسند
مکن جانْت نسپاس و دل را نژند.
فردوسی.
کافرنعمت و نسپاس گشت
کافرنعمت را شدت جزاست.
فرخی.
نبوم ناسپاس از او که ستور
سوی فرزانه بهتر از نسپاس.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

سواس

تبریزی از درختان

فرهنگ لغت هوشیار

سلاس

بیهوشگی خرد رفتگی بیهوشی و رفتگی عقل

فرهنگ لغت هوشیار

سپاه

فوج و لشکر، خیل

فرهنگ لغت هوشیار

سرپاس

رئیس شبانان، رئیس محافظان، پایور شهربانی برابر سرتیپ ارتش. توضیح این کلمه مدتی در زمان اعلیحضرت رضا شاه معمول و سپس متروک شد و اکنون بجای آن همان سرتیپ مستعمل است، خد آهنی، سپر

فرهنگ لغت هوشیار

سداس

شش شش

فرهنگ لغت هوشیار

سپار

آهنی سر تیز که زمین را بدان شیار کنند آهن جفت

فرهنگ لغت هوشیار

سیاس

سخن چینی و چغلی

فرهنگ لغت هوشیار

سپوس

پوست گندم یا جو، پوست آرد نشده دانه غله (گندم جو)، نوعی مرض جلدی که در طبقه شاخی اپیدرم تحت تاثیر برخی قارچها پوسته پوسته شده و میریزد. یا سپوس سر. شوره سر که عبارت از پوسته بشره سر میباشد که بر اثر فعالیت قارچهای کچلی و برخی قارچهای انگلی دیگر که از سر بشکل پوسته ها و فلسهایی جدا میکند شوره سر سبوس

فرهنگ لغت هوشیار