معنی سلحدار در لغت نامه دهخدا

آنکه سلاح بتحویل او باشد. (بهار عجم) (آنندراج). مخفف سلاحدار:، شحنۀ میدان پنجم تا سلحدار تو شد، زخم او بر جسم جانی نه که جانی آمده است.، سنایی.، بلای خمار است در عیش مل، سلحدار خار است با شاه گل.، سعدی.، تا جهان بوده ست فراشان گل، از سلحداران خار آزرده اند.، سعدی

معنی سلحدار - جستجوی لغت در جدول جو

سلحدار

لغت نامه دهخدا

سلحدار

فرهنگ لغت هوشیار

سپیدار

(دخترانه)

درخت سفید، درختی از خانواده بید با برگهای براق

فرهنگ نامهای ایرانی

سپیدار

درختی راست و بلند که پوست و چوب آن سفید است و در اغلب نقاط ایران می روید و بلندیش تا ۲۰ متر می رسد، چون تنه اش راست و صاف و بلند است در کارهای نجاری و ساختن سقف خانه ها و تیر و ستون چوبی به کار می رود
سفیدار، سفیددار، اسفیدار، تبریزی، پلت، پلخدار، سفیدپلت

درختی راست و بلند که پوست و چوب آن سفید است و در اغلب نقاط ایران می روید و بلندیش تا ۲۰ متر می رسد، چون تنه اش راست و صاف و بلند است در کارهای نجاری و ساختن سقف خانه ها و تیر و ستون چوبی به کار می رود
سِفیدار، سِفیددار، اِسفیدار، تَبریزی، پَلَت، پَلَخدار، سِفیدپَلَت

فرهنگ فارسی عمید

سپهدار

سپهسالار، سردار و فرمانده سپاه، سالار سپاه، اسفهسالار، سپاه سالار، سپه پهلوان، صاحب الجیش، گوانجی، ژنرال

فرهنگ فارسی عمید

سلحشور

مرد جنگلی و دلیر و دارای سلاح، برای مثال چه خوش گفت آن تهیدست سلحشور / جوی زر بهتر از پنجاه من زور (سعدی - ۱۲۵)

فرهنگ فارسی عمید

سال دار

سالمند، سال دیده، پیر

فرهنگ فارسی عمید

سلاحدار

(نَ / نُو نِ)

آنکه سلاح بتحویل و بعهدۀ او باشد. (آنندراج) ، سلاح بردار و کسی که ساز جنگ با خودبرداشته باشد. (ناظم الاطباء) : و بدر حاجب سرای با سلاحداران گردبرگرد ایستاده. (تاریخ بیهقی). هشت غلام را از نزدیکتر غلامان هارون بفریفته اند چون سلاحدار و چتردار و علمدار. (تاریخ بیهقی). درمیان سلاحداران مرو و منشین. (منتخب قابوسنامه). و تبع و حشم و مفردان و سلاحداران. (ترجمه محاسن اصفهان ص 50)

لغت نامه دهخدا

سیمدار

پولدار غنی

معنی سلحدار - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما