- زموع (زَ)
مرد شتابزده، خرگوش که نزدیک گام گذاشته بود. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، زن شادمان و شتاب. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، خرگوش شادمان و شتاب. (از اقرب الموارد)
معنی زموع - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(تَ مَ مُ)
لغت نامه دهخدا
پر گردیدن و پر کردن مشک را. (منتهی الارب) (ازناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به زم شود
(زُ)
لغت نامه دهخدا
اسم فارسی زفت یابس است. (تحفۀ حکیم مؤمن). در مخزن گفته اسم پارسی زفت یابس است و دردلک مغسول را زمورلاک نامند و مستعمل زرگران است. (انجمن آرا) (آنندراج)
(زَ)
لغت نامه دهخدا
عقبه زموخ، عقبۀ دور و دراز و سخت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به زمخ شود
(قُ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ قمع بمعنی آنچه ملصق باشد در اسفل خرما و غوره و مانند آن. (اقرب الموارد). رجوع به قمع شود
(قَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه را در بن مژه قرحه دمد یا فسادی در کنج چشم حادث شود یا رنگ گوشت کنج چشم وی سرخ یا برگشتگی پیدا کند و کم بینا شود از روانی اشک. (از منتهی الارب). رجوع به قمع شود
(زُ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ زم: زموم الاکراد محالهم. (مفاتیح العلوم خوارزمی، یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به دزی ج 1 ص 601 ذیل زم شود
(شُ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ شمع. (غیاث) (یادداشت مؤلف) (از اقرب الموارد). رجوع به شمع شود. شمعها. قندیلها. چراغها. (ناظم الاطباء)
(شَ)
لغت نامه دهخدا
مرد یا زن بسیار لاغ و بسیار بازیگر و خندان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). زن سخت شوخ و خوشرو و بازیگر. (از اقرب الموارد)
(تَ دُ)
لغت نامه دهخدا
شمع. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). بازی کردن. (مهذب الاسماء) (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). مزاح و بازی کردن. (آنندراج). رجوع به شمع شود، پریشان و متفرق شدن چیزی. (آنندراج). رجوع به شمع شود
(دُ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ دمع. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ترجمان القرآن جرجانی ص 49) (ناظم الاطباء). جمع واژۀ دمعه. (دهار). جمع واژۀ دمع، به معنی اشک چشم از اندوه یا از شادی. (آنندراج) (از غیاث). و رجوع به دمع شود.
- دموع ایوب، دمع ایوب. بقلهالتسبیح. (یادداشت مؤلف). رجوع به ترکیب دمع ایوب در ذیل دمع شود
- دموع ایوب، دمع ایوب. بقلهالتسبیح. (یادداشت مؤلف). رجوع به ترکیب دمع ایوب در ذیل دمع شود
(زَ / زِ)
لغت نامه دهخدا
مرد رسا و درگذرنده در امور. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، مرد ثابت عزم بر کاری. (منتهی الارب) (آنندراج)
(زَ)
لغت نامه دهخدا
شتاب زده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). سریع. (اقرب الموارد) ، مرد دلیر که چون عزیمت کاری کند برنگردد از آن، نیکو و استواررای بسیار اقدام کننده بر امور. ج، زمعاء. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(زِ)
لغت نامه دهخدا
جج زمعه. (منتهی الارب). جمع واژۀ زمعه. (اقرب الموارد). جمع واژۀ زمع و جج زمعه. (ناظم الاطباء). رجوع به زمع و زمعه شود
(زُ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ زرع. (دهار) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (فرهنگ فارسی معین). جمع زرع بالفتح. کشت و فرزند. (آنندراج). کشت ها. کشت زارها. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
مصدر دیگر است برای ’خمعان’ و ’خمع’. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). رجوع به خمع شود
جمع شمع، سپندار ها شماله ها شوخی کردن، بازی کردن، پراکندگی، ترک دادن چیزی را خندان بازیگر شوخ: زن
جمع زرع، کشت ها فرزندان کاشتن زراعت کردن، کشتکاری کاشت زراعت، کاشته کشت جمع زروع
