معنی روشندل در لغت نامه دهخدا

کسی که خاطر وی صاف باشد و مکدر نبود. (ناظم الاطباء). آنکه دارای دل و روانی روشن است. روشن ضمیر. دانا. آگاه. (فرهنگ فارسی معین). پاکدل. عارف:، یکی مرد بد پیر خسرو بنام، جوانمرد و روشندل و شادکام.، فردوسی.، نگه کرد روشندل اسفندیار، بدید آنکه زو سست گشتندو زار.، فردوسی.، یکی بود مهتر کتایون بنام، خردمند و روشندل و شادکام.، فردوسی.، خردمند و روشندل و پاک تن، بیامد بر سرو شاه یمن.، فردوسی.، خسرو آل امیران ای امیران سخن، در ثنا و مدح تو روشندل و روشن ضمیر.، سوزنی.، نه روشندلی زاید از تیره اصلی، نه نیلوفری روید از شوره قاعی.، خاقانی.، هست حقیقت نظر مقبلان، درع پناهندۀ روشندلان.، نظامی.، سر مکش از صحبت روشندلان، دست مدار از کمر مقبلان.، نظامی.، ارسطوی روشندل و هوشمند، ثنا گفت بر تاجدار بلند.، نظامی.، قوی رأی و روشندل و سرفراز، بهنگام سختی رعیت نواز.، نظامی.، بزرگان روشندل نیکبخت، بفرزانگی تاج بردند و تخت.، سعدی (بوستان).، راوی روشندل از عبارت سعدی، ریخته در بزم شاه لؤلؤ منضود.، سعدی.،، روشن و تابان (صفت برای آفتاب و ماه و ستاره و جز آن) :، یکی بکر چون دختر نعش بودم، به روشندلی چون سماکش سپردم.، خاقانی.، برآی ای صبح روشندل خدا را، که بس تاریک می بینم شب هجر.، حافظ.،، شاد. مسرور:، نبودند روشندل و شادمان، ز خنده نیاسود لب یک زمان.، فردوسی.، بیک دست قارن بیک دست سام، نشستند روشندل و شادکام.، فردوسی.، حاسد ملعون چرا روشندل و خندان شود، گر زمانی بخت خواجه تندی و صفرا کند.، منوچهری

معنی روشندل در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که خاطر وی صاف باشد و مکدر نبود

معنی روشندل در فرهنگ فارسی معین

عارف، آگاه، نابینا، کور

معنی روشندل در فرهنگ واژه مترادف متضاد

اعمی، باریک بین، روشن بین، نابینا

معنی روشندل - جستجوی لغت در جدول جو

روشندل

لغت نامه دهخدا

روشندل

فرهنگ لغت هوشیار

روشندل

فرهنگ فارسی معین

روشندل

فرهنگ واژه مترادف متضاد

رخشنده

(دخترانه)

تابان، کنایه از خورشید است، درخشنده، دارای عظمت و شکوه

فرهنگ نامهای ایرانی

روبنده

پارچه ای مستطیل شکل برای پوشاندن صورت، نقاب، روبند

فرهنگ فارسی عمید

روینده

آنچه از زمین بروید و سبز شود

فرهنگ فارسی عمید

روشناس

معروف، مشهور، نامدار، سرشناس، برای مثال ندانم کس از مردم روشناس / کزآن مردمی نیست بر وی سپاس (نظامی۵ - ۷۶۷)

فرهنگ فارسی عمید

رخشنده

روشنایی دهنده، درخشنده، تابنده

فرهنگ فارسی عمید

خوش دل

خشنود، شاد، شادمان، خوشحال، امیدوار

فرهنگ فارسی عمید

نوشنده

کسی که آب یا نوشابه می خورد، آشامنده

فرهنگ فارسی عمید

پوشنده

کسی که جامه بر تن کند، آنکه چیزی را بپوشاند

فرهنگ فارسی عمید

جوشنده

آنچه بجوشد و جوشش داشته باشد، جوشان، کنایه از متلاطم، برای مثال ملک در جنبش آمد بر سر پیل / سوی بهرام شد جوشنده چون نیل (نظامی۲ - ۱۸۹)

فرهنگ فارسی عمید

فروشنده

کسی که چیزی را می فروشد

فرهنگ فارسی عمید

روشنان

ستارگان مثلاً روشنان فلک

فرهنگ فارسی عمید

روشندان

جایی که در آن چراغ بگذارند، روشنی دان، چراغ دان، تاب دان، روزنی که نور از آن داخل می شود

فرهنگ فارسی عمید

روشن دل

روشن ضمیر، زنده دل، آگاه و دانا، نابینا، کور

فرهنگ فارسی عمید

رواندن

به راه رفتن وا داشتن، به راه انداختن، فرستادن
جاری کردن، جریان دادن، رایج کردن

فرهنگ فارسی عمید

روشنگر

روشن کننده، برافروزنده، کنایه از برطرف کنندۀ ابهام، مفسر، تفسیر کننده، جلادهنده، صیقل گر، برای مثال تا تیغ آفتاب چو روشنگری مقیم / بر روی چرخ آینه کردار می رود (سیدحسن غزنوی - لغتنامه - روشنگر)

فرهنگ فارسی عمید

روشنده

(رَ شَ دِهْ)

دهی از بخش رضوانده شهرستان طوالش. سکنۀ آن 673 تن. آب آن از رود خانه شفارود. محصول عمده آنجا برنج و لبنیات. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

روشندلی

(رَ / رُو شَ دِ)

صفت روشندل. روشن ضمیری. دانایی. آگاهی. (فرهنگ فارسی معین) :
سکندر که خورشید آفاق بود
به روشندلی در جهان طاق بود.
نظامی.
بخوبی شد این یک چوبدر منیر
چو شمس آن ز روشندلی بی نظیر.
نظامی.
همتش از غایت روشندلی
آمده در منزل بی منزلی.
نظامی.
و رجوع به روشندل شود

لغت نامه دهخدا