معنی رهسپار در لغت نامه دهخدا

راه سپار. راهی. عازم. روانه. (یادداشت مؤلف).، - رهسپار جایی بودن، رفتن بدان جای. (یادداشت مؤلف). رجوع به راهسپار شود

معنی رهسپار در فرهنگ واژه مترادف متضاد

راهگذار، رهسپر، رهگذر، سیاح، عازم، مسافر

معنی رهسپار - جستجوی لغت در جدول جو

رهسپار(تَ / تِ)

لغت نامه دهخدا

رهسپار

فرهنگ واژه فارسی سره

رهسپار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

کهسار

(دخترانه)

کوهسار، جایی که دارای کوههای متعدد است

فرهنگ نامهای ایرانی

رستار

(پسرانه)

نجات یافته، رها شده

فرهنگ نامهای ایرانی

رخسار

(دخترانه)

چهره، سیم، چهره، صورت، گونه

فرهنگ نامهای ایرانی

ویسپار

(پسرانه)

از نجبای پارس

فرهنگ نامهای ایرانی

رهوار

راهوار، ویژگی اسب یا استر خوش راه و تندرو

فرهنگ فارسی عمید

رهگذار

کسی که از راهی عبور کند، عابر، مسافر

فرهنگ فارسی عمید

پاسپار

پایمال شده، لگدمال شده، لگدکوب، پامال
پاسپار کردن: پاسپر کردن، لگدکوب کردن

فرهنگ فارسی عمید

شهسوار

سوار دلاور، چالاک و ماهر در اسب سواری
شهسوار فلک: کنایه از خورشید
شهسوار سپهر: کنایه از خورشید، شهسوار فلک
شهسوار گردون: کنایه از خورشید، شهسوار فلک

فرهنگ فارسی عمید

ره سپر

راه سپار. رهسپار. راه سپر. (یادداشت مؤلف) :
دوستان همچو آب رهسپرند
کابها پایهای یکدگرند.
سنایی.
رجوع به رهسپار و راه سپار شود

لغت نامه دهخدا

روستار

دهقان، (آنندراج)، روستا، (از فرهنگ شعوری)

لغت نامه دهخدا

شهسوار

(اُ لَ)

بیگ زاده علی بیگ. آنگاه که سلطان سلیم خان سلسلۀ ذوالقدریه را برانداخت شهسوار بیگ زاده علی بیگ را حکومت مرعش و توابع آن داد در 885هجری قمری (یادداشت مؤلف). رجوع به ذوالقدریه شود
نام کشتی تفریحی که برای رضاشاه ساخته شد و در مرداب بندرپهلوی است. (از یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

شهسوار

(شَ سَ)

یکی از شهرستانهای مازندران کنار دریای خزر میان رامسر و چالوس. از یازده دهستان و 322 آبادی تشکیل شده و 72000 تن سکنه دارد
شهری مرکز شهرستان شهسوار مازندران که در حدود 6 تا 7 هزار تن سکنه دارد

لغت نامه دهخدا

راهسپر

(کارْ، رَ تَ / تِ)

مخفف راهسپار. رهسپار. راه پیما. پیماینده. طی طریق کننده:
سوار کش نبود یار اسب راهسپر
بسردرآید و گردد اسیر بخت سوار.
ابوحنیفۀ اسکافی (از تاریخ بیهقی).
ما چو یونس بدرون شکم حوت ولیک
او بدریا در و ما در دل جو راهسپر.
ملک الشعرأبهار.
و رجوع به راهسپار و رهسپار شود.
- راهسپر دیار عدم شدن، مردن. (یادداشت مؤلف).
- راهسپر شدن، عازم شدن. عزیمت کردن. رفتن.
- راهسپر گشتن، عزیمت کردن. رفتن. رهسپار شدن

لغت نامه دهخدا

پاسپار

(سُ)

لگدبازی باشد که طفلان در آب و در خشکی میکنند. (برهان بنقل از مؤیدالفضلا)

لغت نامه دهخدا

راهسپار

(دی دَ / دِ)

راهسپر. راهرو. راه پیما. رهسپار. رهسپارنده. راه رونده. طی طریق کننده. پیمایندۀ راه:
با چنین موکب واین کوکبه و خیل و حشم
آمدیم از پی آهنگ خزان راهسپار.
صبوری ملک الشعراء.
و رجوع به رهسپار شود.
- راهسپار دیار عدم شدن، کنایه از مردن. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا