رهسپار رهسپار راه سپار. راهی. عازم. روانه. (یادداشت مؤلف). - رهسپار جایی بودن، رفتن بدان جای. (یادداشت مؤلف). رجوع به راهسپار شود لغت نامه دهخدا
راهسپار راهسپار راهسپر. راهرو. راه پیما. رهسپار. رهسپارنده. راه رونده. طی طریق کننده. پیمایندۀ راه: با چنین موکب واین کوکبه و خیل و حشم آمدیم از پی آهنگ خزان راهسپار. صبوری ملک الشعراء. و رجوع به رهسپار شود. - راهسپار دیار عدم شدن، کنایه از مردن. (یادداشت مؤلف) لغت نامه دهخدا
