- رغب (کَ)
رغب. پرخوری. گشادی معده. (ناظم الاطباء). بسیارخواری. (دهار). بسیار خوردن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به رغب شود
معنی رغب - جستجوی لغت در جدول جو
- رغب (اِ تِ)
خواهانی نمودن چیزی را:رغب فیه. (از منتهی الارب). خواهانی کردن در چیزی. (دهار). اراده کردن و خواهانی نمودن در چیزی. (از ناظم الاطباء). رغبت کردن در چیزی. (مصادر زوزنی). رغب. رغبه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به مصادرمذکور شود، اعراض کردن از چیزی و نخواستن آن را و ترک آن، رغب عنه. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رغبت بگردانیدن از چیزی. (مصادر زوزنی)
زاری نمودن بسوی کسی یا آن سؤال است به خواری و مذلت، رغب الیه. (منتهی الارب). زاری نمودن بسوی کسی و به خضوع و خشوع خواستن چیزی را، رغب الیه. (ناظم الاطباء) ، مزیت نهادن خود را بر چیزی: رغب بنفسه عنه. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب)
زاری نمودن بسوی کسی یا آن سؤال است به خواری و مذلت، رغب الیه. (منتهی الارب). زاری نمودن بسوی کسی و به خضوع و خشوع خواستن چیزی را، رغب الیه. (ناظم الاطباء) ، مزیت نهادن خود را بر چیزی: رغب بنفسه عنه. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب)
- رغب (تَ کَ هَُ)
رغب. فراخ و کلان گردیدن رودبار. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، نرم و فراخ گردیدن زمین. (ناظم الاطباء). نرم شدن هر چیزی. (آنندراج) (منتهی الارب) ، آزمند و حریص شدن و دارای شره گردیدن. (ناظم الاطباء). شره و آزنمودن. (منتهی الارب) ، بسیار شدن خوردن کسی. (ناظم الاطباء). فراخ شکم شدن. (دهار) (مصادر اللغۀ زوزنی). بسیار خوردن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، شوم شدن کسی. (ناظم الاطباء)
- رغب (تَ کَمْ می)
یا رغب. مصدر به معنی رغب. (ناظم الاطباء). رجوع به رغب شود، مصدر به معنی رغب. (ناظم الاطباء). رجوع به رغب شود
- رغب (رُ غُ)
ارض رغب، زمین نرم فراخ ریگناک یا زمینی که آب در آن روان نشود مگر به باران بسیار. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب). رجوع به رغاب ورغاث شود، واد رغب، رودبار فراخ آب بسیاربردار. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب)
- رغب
خواسته شده خواهشیدن، آزیدن آز کردن، شکمبارگی، رویگردانی، زارزدن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
پوست کفل اسب و خر، پوست اسب یا الاغ که دباغی شده باشد، ساغری، کیمخت، چسته، سغری
میل، اراده، آرزو
رغبت داشتن: میل داشتن، مایل بودن
رغبت کردن: رغبت داشتن، میل داشتن
رغبت داشتن: میل داشتن، مایل بودن
رغبت کردن: رغبت داشتن، میل داشتن
(تَ کَ بُ)
لغت نامه دهخدا
یا رغبوتا. مصدر به معنی رغب. (ناظم الاطباء). مصدر به معنی رغبوتا و رغبی ̍. (آنندراج). رجوع به رغب و رغبوتا شود
(مُ رَغْ غِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی است از ترغیب. رجوع به ترغیب شود، راغب کننده و خواهان گرداننده. (آنندراج). آنکه ترغیب میکند و خواهان می گرداند. (ناظم الاطباء)
(مُ غِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از ارغاب. رجوع به ارغاب شود، توانگر و بختمند. (منتهی الارب). موسر. (اقرب الموارد). فراخ دست. (ناظم الاطباء)
درختی است عظیم که از چوب آن رحال سازند وگویند درخت سازج است و نیز گویند درختی است که به هندوی ساکونه و ساکوان گویند. (فهرست مخزن الادویه)
(زَ غَ)
لغت نامه دهخدا
کیمخت. (مهذب الاسماء) (تغلیسی) (منتهی الارب). بمعنی کیمخت که نوعی از چرم است. (غیاث اللغات) (آنندراج). کیمخت و پوست ساغری اسب و خر. (ناظم الاطباء). پوست خر یا گاو. (از اقرب الموارد)
(شَ)
لغت نامه دهخدا
مصدر رغب و رغبه است در تمام معانی. ج، مراغب. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به رغب و رغبه شود
(تَ کَنْ نُ)
لغت نامه دهخدا
رغبت. رغبت در چیز کردن. (ترجمان القرآن چ دبیرسیاقی ص 52). مصدر به معنی رغب و رغبی ̍. (منتهی الارب). خواهانی. (دهار). رجوع به رغبت شود، رغبت از چیزی گردانیدن. (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 52) (دهار)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
مصدر به معنی رغب. (ناظم الاطباء). زاری نمودن بسوی کسی یا آن سؤال است به خواری و مذلت. (منتهی الارب) ، مزیت نهادن خود را بر دیگری: رغب بنفسه عنه. (منتهی الارب). رجوع به رغب شود
مصدر به معنی رغب. (ناظم الاطباء). رجوع به رغب شود
مصدر به معنی رغب. (ناظم الاطباء). رجوع به رغب شود
(مُ رَغْ غَ)
لغت نامه دهخدا
نعت مفعولی از مصدر ترغیب. رجوع به ترغیب در ردیف خود شود، تشویق شده. ترغیب شده. تحریض گشته
برغت و میل و یا بترس و بیم: رسولان حضرت و صادر ووارد درگاه را در آن مدت رغبه اورهبه رطب اللسان داشته بود. رغمالانف. بناخواست بناخواه بکوری چشم رغما لانف شما میکنم
برانگیخته برانگیزنده ترغیب شده تشویق شده. ترغیب کننده مشوق جمع مرغبین: بر هر مایه دار بمعنی... که رسیدم او را بر اتما آن مرغب و محرض یافتم
خواهش، میل و اراده، خواهش از روی میل و آرزو از چیزی، خواهانی، خواست
آرزو، آرزومندی، اشتیاق، تعشق، تمایل، خواست، میل، هوس