معنی ذوالمرخ - جستجوی لغت در جدول جو

ذوالمرخ

لغت نامه دهخدا

ذوالعرش

خداوند تخت، صاحب سریر، کنایه از یکی از صفات خدای تعالی

فرهنگ فارسی عمید

ذوالمجد

صاحب مجد، دارای بزرگی و بزرگواری

فرهنگ فارسی عمید

ذوالمنن

صاحب منت ها، صاحب عطاها و احسان ها، از صفات خدای تعالی

فرهنگ فارسی عمید

ذوالمدره

(ذُلْ مَدَ رَ)

المدره، هر چه از قری از گل و خشت خام بنا شود. و ذوالمدره موضعی است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

ذوالنمرق

نعمان بن یزید بن شرحبیل بن یزید بن امروءالقیس. گویند او درک صحبت رسول صلوات الله علیه کرد. قاله ابن الکلبی. (نقل از حاشیۀ المرصع خطی ابن الاثیر)

لغت نامه دهخدا

ذوالمیت

(ذُلْ مَ)

نام موضعی بعقیق مدینه

لغت نامه دهخدا

ذوالمروه

(ذُلْ مَ وَ)

قریه ای است بوادی القری، موضعی است به ارض جهینه بدانسوی سیف البحر میان مکه و مدینه. خرج الیه ابوبصیر الثقفی فی نفر کانوا قدموا من مکه مسلمین. (از المرصع)

لغت نامه دهخدا

ذوالمروه

(ذُلْ مَ وَ)

لقب سلمه بن کعب از آن روی که بمروه مردی را با تیر بکشته بود. (از المرصع)

لغت نامه دهخدا

ذوالمرار

(ذُلْ مِ)

نام زمینی است

لغت نامه دهخدا

ذوالمجر

(ذُلْ مِ جَرر)

لقب شمشیر عتبه بن حارث بن شهاب

لغت نامه دهخدا

ذوالعرف

(ذُلْ عُ)

ربیعه بن وائل ذی طوّاف حضرمی، قبیله ای است ربیعه بن عبدان بن ربیعه ذی العرف ربیعه (کذا) و از اعلام است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ذوالمجد

(ذُلْ مَ)

صاحب مجد. در عیون الانباء ابن اصیبعه ذیل شرح حال ابن البغونش آمده است: ثم انصرف الی طلیطله و اتصل بها بامیرها الظافر اسماعیل بن عبدالرحمن بن اسماعیل بن عامر بن مطرف بن ذی النون و حظی عنده و کان احد مدبری دولته قال و لقیته انا فیها بعد ذلک فی صدر دوله مأمون ذی المجدین بن یحیی بن الظافر اسماعیل بن ذوالنون و قد ترک قراءه العلوم و اقبل علی قراءه القرآن. (ص 48). و در ص 50 ذیل شرح حال ابن الخیاط آمده است: ثم مال الی احکام النجوم و برع فیها و اشتهر بعلمها و خدم بها سلیمان بن حکم بن الناصر لدین الله فی زمن الفتنه و غیره من الامراء و آخر من خدم بذلک الامیر المأمون یحیی بن اسماعیل بن ذی النون و کان مع ذلک معتنیاً بصناعه الطب..

لغت نامه دهخدا

ذوالشمراخ

(ذُشْ شَ)

نام اسپی مالک بن عون بصری را

لغت نامه دهخدا

ذوالشری

(ذُشْ شِرْیْ)

نام بتی است قبیلۀ دوس را و حمی ذی الشری محلی نزدیک مکه است و عمر بن ابی ربیعه نام آن در شعر آورده است:
قربتنی الی قریبه عین
یوم ذی الشری و الهوی مستعارا
ولدی الیوم ما نأبت طویلا
و اللیالی اذا دنوت قصارا.
و آن را حناذی الشری نیز نامند، نام بتی بنوحارث بن یشکر را. و رجوع به ذوالشراء شود. (معجم البلدان یاقوت). ذیل کلمه حناذالشری

نام بتی است قبیلۀ دوس را و حمی ذی الشری محلی نزدیک مکه است و عمر بن ابی ربیعه نام آن در شعر آورده است:
قربتنی الی قریبه عین
یوم ذی الشری و الهوی مستعارا
ولدی الیوم ما نأبت ِ طویلا
و اللیالی اذا دنوت قصارا.
و آن را حناذی الشری نیز نامند، نام بتی بنوحارث بن یشکر را. و رجوع به ذوالشراء شود. (معجم البلدان یاقوت). ذیل کلمه حناذالشری

لغت نامه دهخدا

ذوالشرط

(ذُشْ شَ)

لقب است عدی ّبن جبله را. و ازآن این لقب بوی داده اند که با قوم خود شرط کرد که هیچ مرده را تا او جای قبر نشان نکند بخاک نسپارند

لغت نامه دهخدا

ذوالسرح

(ذُسْ سَ)

واد بین الحرمین زاد هماالله شرفا. سمی بشجرالسرح هناک قرب بدر و واد آخر نجدی. (تاج العروس). و یاقوت گوید وادیئی است میان مکّه و مدینه نزدیک ملل . و ابن الاثیر در المرصع گوید: و هم، موضعی است به شام. و یاقوت گوید: در شام نزدیک بصری واقع است

واد بین الحرمین زاد هماالله شرفا. سمی بشجرالسرح هناک قرب بدر و واد آخر نجدی. (تاج العروس). و یاقوت گوید وادیئی است میان مکّه و مدینه نزدیک ملَل َ. و ابن الاثیر در المرصع گوید: و هم، موضعی است به شام. و یاقوت گوید: در شام نزدیک بصری واقع است

لغت نامه دهخدا

ذوالعرش

(ذُلْ عَ)

خداوند تخت. یکی از اسماء صفات الهی تقدست اسمائه

لغت نامه دهخدا

ذوالفخر

(ذُلْ فَ)

خداوند بزرگی و گرانمایگی:
ذوالفخر بهاء دین محمد
مقصود نظام اهل عالم.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

ذوالغره

(ذُلْ غُرْ رَ)

لقب یعیش الجهنی یا طائی. وی از صحابه است و از او یک حدیث روایت شده است. (قاموس الاعلام ترکی). و رجوع بفقرۀ قبل و الاستیعاب ج 1 ص 170 شود

لغت نامه دهخدا

ذوالغمر

(ذُلْ غُ مَ)

نام وادئی است بنجد

لغت نامه دهخدا

ذوالمرو

(ذُلْ مَ)

جایگاهی است براه مدینه به تبوک و رسول اکرم گاه رفتن به تبوک بدانجا نماز گزارده است. (از المراصع)

لغت نامه دهخدا

ذوالفرع

(ذُلْ فَ)

نام کوهی است باجاء. و یاقوت گوید: هو اطول جبل باجاء و اوسطه

لغت نامه دهخدا

ذوالقرح

(ذُلْ قَ)

لقب کعب بن خفاجه که بر تن اثر خستگی کاردی داشت. (منتهی الارب) (المرصع). و قیل معویهابن الکلبی. (از حاشیۀ المرصع خطی)

لغت نامه دهخدا

ذوالقرن

(ذُلْ قَ)

نام نوعی ماهی است. (کتاب البلدان ابن الفقیه). قوقی. ختو. زال. ماهی زال. حریش. هرمیس نوعی پستاندار دریائی از راستۀ قطاس ها که طولش تا 4 متر می رسد یکی از دندانهای نیش جنس نر این حیوان رشد بسیار یافته و بموازات طول بدن حیوان ازدهان خارج میشود (حدود 3 متر) و مانند شاخی دراز و افقی در جلوی سر قرار دارد و عضو دفاعی حیوان است.
جریش البحر. کرکدن البحر. (کتاب البلدان ابن الفقیه) و قدما می گفتند که چون استخوان او کسی با خود دارد اگر سمی بمجلس درآرند آن استخوان جنبیدن گیرد

لغت نامه دهخدا

ذوالقمره

تاجریزی پیچ. رجوع به تاجریزی پیچ شود

لغت نامه دهخدا

ذوالرمه

(ذُرْ رِ مْ مَ)

نام موضعی است بنواحی مدینه. دمشقی

لغت نامه دهخدا