معنی دوپیکر در فرهنگ فارسی عمید

برج سوم از دوازده برج فلکی به صورت دو کودک برهنه، خانۀ عطارد، جوزا

معنی دوپیکر در لغت نامه دهخدا

مزدوج. مثناه. (یادداشت مؤلف)، پرگاله. (شرفنامۀ منیری). پاره و لخت. دوپاره:، اگر دشمن تو دوپیکرشود، سراپا ز تیغت دوپیکر شود.، (مؤلف شرفنامۀ منیری).،، دوشاخه. دوپر. دوپره:، به تیری دوپیکر شکار افکنی.، نظامی

معنی دوپیکر در لغت نامه دهخدا

برج سوم از دوازده برج فلکی که به عربی آن را جوزا گویند و برج مذکور به صورت دو کودک برهنه است که پی همدیگر درآمده اند به همین جهت در عربی توأمان نیز گویند. (از غیاث) (از آنندراج). جسدین. توأمان. (یادداشت مؤلف). جوزا را گویند. (فرهنگ اوبهی). برج سوم از دوازده برج فلکی که جوزا نیز گویند و آن را خانه عطارد دانند. (ناظم الاطباء) (از برهان) (از شرفنامۀ منیری). ایشان. (خوارزمیان) جوزا را در جملۀ بروج به جای ’توأمان’ محسوب دارند و این جوزاء صورت جبار است و اهل خوارزم این برج را ’اذویچگریک’ گویند و معنای آن ’ذوالصنمین’ و این معنی مقتضای با ’توأمان’ است. (آثار الباقیه چ زاخائو، ص 238 از ذیل برهان چ معین) :، چو پیدا شد آن چادر عاج گون، خور از بخش دوپیکرآمد برون.، فردوسی.، همان تیر و کیوان برابر شده ست، عطارد به برج دوپیکر شده ست.، فردوسی.، یکی تاج زرینش بر سر نهیم، همان تخت او بر دوپیکر نهیم.، فردوسی.، به بالا ز سرو سهی برتر است، چو خورشید تابان به دوپیکرست.، فردوسی.، بزرگ شهری و در شهر کاخهای بزرگ، رسیده کنگرۀ کاخها به دوپیکر.، فرخی.، چو سیمین زنخدان معشوق زهره، چو رخشنده رخسارگانش دوپیکر.، فرخی.، شد اندر فلک تنگ جای ستاره، ز بس گوی کانداختی بر دوپیکر.، فرخی.، یکی کاخ شاهانه اندر میانش، سر کنگره بر کران دوپیکر.، فرخی.، سپهسالار ایران کز کمانش، خورد تشویرها برج دوپیکر.، عنصری.، فلک چو چاه لاجورد و دلو او، دوپیکر و مجره همچو نای او.، منوچهری.، دوپیکر چو تختی و اکلیل تاجی، ز نثره نثاری و طرفه چو حملی.، منوچهری.، نماینده بر گنبد تیزپوی، دوپیکر تو گویی چو زرینه گوی.، اسدی.، چو آن شیرپیکر علامت ببندد، کند سجده بر آستانش دوپیکر.، ناصرخسرو.، همچو مه اندر کنارم آمد و ماندیم، هر دو در آغوش یکدگر چو دوپیکر.، مسعودسعد (دیوان ص 260 چ یاسمی).، کآن پیکر رخشنده تر از جرم دوپیکر، حقا که دریغ است به خوی بد و پیکار.، سنایی.، باز دوپیکر و ترازو و دول، از هوا یافت بهره بیش ممول.، سنایی.، یکی صورتی چون جهانی مهیا، برآورده پیکر به فرق دوپیکر.، عمعق بخارایی.، چو سعد اکبر و اصغر که مهر و مه خجلند، ازو یکی به حمل دیگری به دوپیکر.، سوزنی.، کرد به شیر علم خانه خورشیددو، گرچه به تمثال چتر قدر دوپیکر شکست.، انوری.، هزاران پیکر جنی و انسی، ز نور پیکر او در دوپیکر.، انوری.، نه به فر تو در کمان برجیس، نه به فر تو در دوپیکر تیر.، انوری.، نافۀ آهو شده ست ناف زمین از صبا، عقد دوپیکر شده ست پیکر باغ از هوا.، خاقانی.، تا تاجدار گشتم از دوستی دو کعبه، چرخ یگانه دشمن، نعلم کند دوپیکر.، خاقانی.، پشت بنات نعش و دوپیکرسوار او، ماه دگر سوار شده بر دوپیکرش.، خاقانی.، زلف ساقی کمند شب پیکر، در گلوی دوپیکر اندازد.، خاقانی.، سزاوار عطارد شد دوپیکر، تو خورشیدی ترا یک برج بهتر.، نظامی.، ز شاخ درخت آن چنان می درخشد، چو پروین ز برج دوپیکر شکوفه.، کمال الدین اسماعیل.، خورشید فضل را دُرَج اوج ازارتفاع، در برج بر دقایق شعر دوپیکرم.، کمال الدین اسماعیل (دیوان ص 136 چ بحرالعلومی).، ماه است رویت یا ملک قند است لعلت یا نمک، بنمای پیکر تا فلک مهر از دوپیکر برکند.، سعدی.، هست میان معرکه تیغ تو تیر آسمان، زآنکه به هرکجا رسد منزل او دوپیکر است.، بدر شاشی (از شرفنامه)

معنی دوپیکر در فرهنگ فارسی معین

جوزا، سومین برج از برج های دوازده گانه که خورشید در حرکت ظاهری خود در خردادماه در این برج دیده می شود

معنی دوپیکر - جستجوی لغت در جدول جو

دوپیکر

فرهنگ فارسی عمید

دوپیکر

لغت نامه دهخدا

دوپیکر

لغت نامه دهخدا

دوپیکر

فرهنگ فارسی معین

ژوپیتر

سیّارۀ مشتری، در علم نجوم پنجمین و بزرگ ترین سیارۀ منظومۀ شمسی، قاضی چرخ، سعد السّعود، زاوش، سعد اکبر، زواش، زاووش، قاضی فلک، برجیس، زوش، اورمزد، هرمز

فرهنگ فارسی عمید

دوایر

دایره ها، شکل مسطح گردی که همه های نقاط آن از مرکز به یک فاصله باشند، خطوط گرد که دور چیزی را احاطه کرده باشد، پرهون ها، چنبرها، حلقه ها، باتره ها، تبوراک ها، دف ها، محدوده ها، جمع واژۀ دایره

فرهنگ فارسی عمید

کویکر

جمعیتی عیسوی مذهب که در قرن ۱۷ میلادی در انگلستان تشکیل شد و مرام آن ها پرستش خدا بدون واسطۀ کشیش و کلیسا بود

فرهنگ فارسی عمید

دوپیس

لباس زنانه که دو تکۀ جداگانه باشد مانند کت و دامن

فرهنگ فارسی عمید

پوپیتر

وسیله ای برای قرار دادن کاغذ نت نوازنده بر روی آن، پاینت

فرهنگ فارسی عمید

گاوپیکر

به شکل سر گاو

فرهنگ فارسی عمید

دوویر

(دُ)

دبیر و نویسنده و منشی. (ناظم الاطباء). دبیر و نویسنده و منشی را گویند و دوویر از آن جهت می گویند که به دو هنر آراسته است: یکی هنر فضل و دیگری هنر خط، چه، ویر به معنی هنرباشد. (برهان) (آنندراج) ، استاد و معلم، مدرس زبان. (ناظم الاطباء). و رجوع به دبیر شود

لغت نامه دهخدا

دوپلکا

(دُ پَ)

قسمی از کبوتر. (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، نوعی سنگ که از آن انگشتری سازند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دوپلکس

(لِ)

ژزف فرانسوا (مارکی). از مدیران لایق و فعال فرانسوی در مستعمرات فرانسه در هند (متولد 1697 و متوفای 1763 میلادی) شهرت او به سبب خوب اداره کردن کمپانیهای هند و فرانسه و توسعۀ آنهاست به طوری که در 1754 میلادی وسعت اراضی که تحت الحمایۀ او شده بودند بیش از دو برابر خاک فرانسه بود. و 30 میلیون جمعیت داشت اما ادامۀ کار و سیاست او با مخالفت کمپانی ها و دولت انگلیس مواجه گردید و لوئی پانزدهم او را از هند احضار کرد. (1754 میلادی) و وی پس از 10 سال در نهایت فقر بدرود زندگی گفت. (از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

دوپیکان

(دُ پَ / پِ)

مرکب از ’چیت’ + ’گر’ علامت صفت فاعلی، چیت ساز، آنکه چیت ها را رنگ کند:
به او یک قلم چیتگر یار نیست
اگر رشوه چیت قلمکار نیست.
طغرا (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دوزیکو

(کَ)

قسمی مشروب الکلی. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دودیگر

(دُ دی گَ)

ددیگر. دوم. دومین. (یادداشت مؤلف). ثانی. رجوع به ددیگر و دوم شود

لغت نامه دهخدا

روزپیکر

(پَ کَ)

روشن رأی. (برهان قاطع) (انجمن آرا) (آنندراج). راست و درست و بی غل وغش و صاف و پاک. (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) :
ای روزپیکران بمه چارده شبه
ناخن چو ماه یک شبه ده ده برآورید.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

زرپیکر

(زَ پَ / پِ کَ)

که از زر ساخته شده باشد:
بدستور بر نیز گوهر فشاند
به کرسی زرپیکرش برنشاند.
فردوسی.
چو نان خورده شد آرزو را بخواند
به کرسی زرپیکرش برنشاند.
فردوسی.
، به مجاز، به معنی جسم درخشان و تابنده مانند زر:
در پر طاوس که زرپیکر است
سرزنش پای کجا درخور است.
نظامی.
- زرپیکر درخش، زرپیکر درفش. (آنندراج). آفتاب و ستارۀ مشتری. (ناظم الاطباء). رجوع به ترکیب بعد شود.
- زرپیکر درفش، آفتاب. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ژوپیتر

(تِ)

ژوپیتر یا زئوس بنابر افسانه های یونان قدیم پسر کیوان است که یونانیان و رومیان او را پدر و خدای خدایان می پنداشتند. ژوپیتر نخست پدر را از آسمانها بزیر افکند، پس از آن دریاها و دوزخ را به برادران خود نپتونوس و پلوتو (رجوع به این دو نام شود) سپرده خود سلطنت آسمانها و زمین را اختیار کرد. زن ژوپیتر ژونو نام داشت و خواهر وی بود که از او وولکانوس و مارس (رجوع به این دو نام شود) بوجود آمدند. نویسندگان یونان و روم قدیم را درباره ژوپیتر افسانه ها و داستانهای بسیار است. (ترجمه تمدن قدیم فوستل دکولانژ ص 481)

ژوپیتر یا زئوس بنابر افسانه های یونان قدیم پسر کیوان است که یونانیان و رومیان او را پدر و خدای خدایان می پنداشتند. ژوپیتر نخست پدر را از آسمانها بزیر افکند، پس از آن دریاها و دوزخ را به برادران خود نپتونوس و پلوتو (رجوع به این دو نام شود) سپرده خود سلطنت آسمانها و زمین را اختیار کرد. زن ژوپیتر ژونو نام داشت و خواهر وی بود که از او وولکانوس و مارس (رجوع به این دو نام شود) بوجود آمدند. نویسندگان یونان و روم قدیم را درباره ژوپیتر افسانه ها و داستانهای بسیار است. (ترجمه تمدن قدیم فوستل دُکولانژ ص 481)

لغت نامه دهخدا

ژوپیتر

(تِ)

مشتری. برجیس. سعد اکبر

لغت نامه دهخدا

دوپیکری

(دُ پَ / پِ کَ)

صفت و حالت دوپیکر. دویی. نفاق. جدایی:
چون من توام این دوپیکری چیست
چون هر دو یکی است داوری چیست.
خاقانی.
، جوزا بودن. صفت و حالت برج دوپیکر داشتن:
در بر تیغ حصرمی زاده جنابه چون عنب
برده جناب از آسمان کرده همه دوپیکری.
خاقانی.
جوزا کمر دورویه بسته
بر تخت دوپیکری نشسته.
نظامی

لغت نامه دهخدا

زوپیر

(زُ)

از بزرگان پارس و پسر مگابیز که از ایران مهاجرت کرده در یونان توطن یافت و هرودت بعضی از وقایع را موافق گفته های او نقل کرده است. ضمناً او با حیله ای که بکار بست در تسخیر بابل داریوش را یاری داد. و ظاهراً در دوران خشایارشا از طرف ایران والی بابل بود. رجوع به تاریخ ایران باستان ج 1 ص 529، 536، 550، 551، 552، 554، 699، 701، 893 شود

لغت نامه دهخدا

گاوپیکر

بشکل گاو بصورت و هیئت گاو: همه کژدم وش و خرچنگ دار گوزن شیر چهر و گاوپیکر. (ناصر خسرو) یا درفش گاو پیکر. درفشی که صورت گاو بر آن منقوش است: زده هم برش گاو پیکر درفش سپر زرد و برگستوانش بنفش. یا گرز (گرزهء) گاو پیکر. گرزی که بشکل سر گاو باشد: بماند دشمن دجال صورتش در گل چو خر زصاعقه گرز گاو پیکر او. (ظهیر فاریابی)، گرز فریدون گرز گاو پیکر

فرهنگ لغت هوشیار