- دوایی(دَ)
سبزواری. از شعرای قرن دهم هجری قمری و از اهالی سبزوار و شخصی افتاده و خلیق است. این بیت از اوست:
مرغ دلم که از همه خوبان رمیده بود
صید تو گشته بود نگاهش نداشتی.
(از مجمع الخواص ص 295) (فرهنگ سخنوران)
مرغ دلم که از همه خوبان رمیده بود
صید تو گشته بود نگاهش نداشتی.
(از مجمع الخواص ص 295) (فرهنگ سخنوران)
