معنی دعاخوان - جستجوی لغت در جدول جو

دعاخوان

لغت نامه دهخدا

دو برادر

سفرۀ دراز که در مهمانی ها بگسترانند، کندوری، درازسفره، برای مثال درازخوان پر از نان گندمی باید / که در مقابلۀ راه کهکشان آری (بسحاق اطعمه - ۱۸۸)

فرهنگ فارسی عمید

اخوان

اخ ها، دوستان، سالکان، برادران، جمع واژۀ اخ

فرهنگ فارسی عمید

نواخوان

آوازخوان

فرهنگ فارسی عمید

ثناخوان

ثناگو، مدح کننده، مداح، ستایشگر، ستاینده، ثناگر، ثناور، ثناگستر

فرهنگ فارسی عمید

دعاخوانده

(اَ چِ)

آنچه بر آن دعا خوانده اند: نقل یا غذای دعاخوانده، که آیات و کلماتی که عنوان دعا دارد خوانده و بر آن دمیده اند

لغت نامه دهخدا

اخوان

(اِخْ)

جمع واژۀ اخ. برادران. دوستان. برادرخواندگان:
بدان ای پدر کان جوانان من
که هستند همزاد و اخوان من
ز خانه مرا چون بدشت آختند
برهنه بچاهم درانداختند.
شمسی (یوسف و زلیخا).
اخوان بفتح بدین معنی خطاست. (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

اخوان

(اِخْ)

خوان. خوان. معرب خوان فارسی. (منتهی الارب). هرچه بر وی طعام خورند. در حدیث است ’: حتی ان ّ اهل الاخوان لیجتمعون’ و روی الخوان

لغت نامه دهخدا

ماخوان

(لَ / لِ)

قریه ای بزرگ است از قرای مرو با مناره و جامع و از آن ابومسلم صاحب الدعوه بیرون آمد و احمد بن شبویه بن احمد بن ثابت بن عثمان ماخوانی به آنجا منسوب است. (از معجم البلدان). دهی است به مرو. (منتهی الارب). قریه ای است از قرای مرو که از آن ابومسلم خراسانی صاحب الدعوه بیرون آمد به صحرا. (تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

دلاوان

(دَ)

دهی از دهستان پیران بخش حومه شهرستان مهاباد. سکنه آن 101 تن. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و توتون و حبوبات است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

دعاروا

(دُ رَ)

که بر آن دعا روا شود. مایۀ اجابت دعا: درخت دعاروا، درخت نظرکرده که بر آن روا شدن دعا را ژنده ها بندند. درختی که برای برآمدن حاجات زنان و عامیان بر وی رکو گره کنند و چون حاجتشان برآید آن گره بگشایند. (یادداشت مرحوم دهخدا) :
آویخته زونان ریشه ریشه
مانند درخت دعاروا را.
سوزنی.
و رجوع به حاجت روا شود

لغت نامه دهخدا

نواخوان

(نَ وَ)

نغمه گر. نغمه سرا. خواننده. مغنی:
مائیم مرغ عرش که بر بانگ ما روند
مرغان شب شناس نواخوان صبحگاه.
خاقانی.
، آنکه کیف کرده و برای خود آواز می خواند، آنکه تحقیر و استهزا می کند دیگری را و تقلید می کند بانگ و آواز آن را، و آنکه مانند سرود دیگری می سراید. (ناظم الاطباء). رجوع به نواخوانی شود

لغت نامه دهخدا

شعرخوان

(اَ)

خوانندۀ شعر. انشادکننده شعر. که شعر بخواند. (از یادداشت مؤلف) :
بلبل چو سبزه دید همه گشته مشکبوی
گاهی سرودگوی شد و گاه شعرخوان.
خاقانی.
سروقد و ماهروی لاله رخ و مشکبوی
چنگزن و باده نوش رقص کن و شعرخوان.
خاقانی.
آن شاهد شهدلفظ زیبا
آن شاعر شعرخوانم این است.
نظامی

لغت نامه دهخدا

دعامتان

(دِ مَ)

تثنیۀ دعامه. دو چوب بکره و چرخ چاه، و اگر گلین باشند آنها را ’زرنوفان’خوانند. (از اقرب الموارد). و رجوع به دعامه شود

لغت نامه دهخدا

درازخوان

(دِ خوا / خا)

خوان دراز. سفرۀ دراز، پیش انداز و دستارخوان. (از برهان). دستارخوان که سفرۀ بزرگ باشد و در مهمانیهای بزرگ گسترند. (انجمن آرا). دستارخوان و آنرا کندوری نیز گویند. (جهانگیری) (از آنندراج). سفرۀ دراز که در میزبانی فرازکنند. و آنرا دراز سفره نیز نامند. (از شرفنامۀ منیری) :
درازخوان پر از نان گندمی باید
که در مقابلۀ راه کهکشان آری.
بسحاق اطعمه (از آنندراج).
بر سفرۀ خان رفت چودستار بخرج
بر سر نتوان درازخوان پیچیدن.
نظام قاری (دیوان ص 124).
گفتم درازخوان او همه جا کشیده...
نظام قاری (دیوان ص 132)

لغت نامه دهخدا

ثناخوان

(خَ بَ دِهْ)

مدّاح:
گر چه دوریم از بساط قرب همت دور نیست
بندۀ شاه شمائیم و ثناخوان شما.
حافظ.
صدثنا خوان که یکتن است چو او
بزم او را دو صد ثناخوان باد

لغت نامه دهخدا

دعوان

(دَعْ)

ابن علی بن حمادبن صدقۀجبائی، مکنی به ابومحمد. مقری نابینا. او از قاریان توانای بغداد و از مطلعان در عربیت بود و به سال 542 هجری قمری درگذشت. (از معجم الادباء چ مارگلیوث ج 4 ص 198 و چ مصر ج 11 ص 112). و رجوع به همین مأخذ شود

لغت نامه دهخدا

اخوان

جمع اخ، برادران از یک پدر و مادر تثنیه اخ دو برادر، در فارسی غالبا بخطا بجای اخوان یعنی برادران بکار برند، جمع اخ برادران دوستان برادر خواندگان. یا اخوان سلطنت. برادران شاه. یا اخوان صدق. یاران راستین. یا اخوان صفا. یاران یکدل و یک جهت، درویشان هم مسلک، اخوان الصفا

فرهنگ لغت هوشیار