معنی درودگاه - جستجوی لغت در جدول جو

درودگاه

لغت نامه دهخدا

فروشگاه

جای فروش، محل فروش اجناس

فرهنگ فارسی عمید

فرودگاه

جای فرود آمدن، محل پایین آمدن، میدان وسیع دارای باند آشیانه و دستگاه های دیگر برای فرود آمدن یا پرواز کردن هواپیما

فرهنگ فارسی عمید

درودگری

پیشۀ درودگر، نجاری

فرهنگ فارسی عمید

اردوگاه

محل تشکیل اردو، محل نگه داری آوارگان و اسرای جنگی

فرهنگ فارسی عمید

آوردگاه

رزمگاه، میدان جنگ، جای نبرد

فرهنگ فارسی عمید

دودگاه

بخاری، دودکش، (ناظم الاطباء)، جایی که از آن دود برآید، (آنندراج) :
به دود گلخن امید دودگاه هوس
که با دماغ منش هر دو راست قرب جوار،
عرفی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

درودگان

(دُ)

ده کوچکی است از دهستان فنوج بخش بمپور شهرستان ایرانشهر. واقع در 100هزارگزی جنوب باختری بمپور و کنار راه مالرو فنوج به مشک. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

فرودگاه

(فُ)

منزل. (یادداشت بخط مؤلف). محل فرودآمدن. (آنندراج) ، لشکرگاه و معسکر. (ناظم الاطباء) ، نشیمنگاه هواپیما. مهبط. (یادداشت بخط مؤلف). جایی که هواپیماها در آن فرودآیند و مسافران خود را سوار یا پیاده کنند. مطار. رجوع به فرودآمدنگاه شود

منزل. (یادداشت بخط مؤلف). محل فرودآمدن. (آنندراج) ، لشکرگاه و معسکر. (ناظم الاطباء) ، نشیمنگاه هواپیما. مهبط. (یادداشت بخط مؤلف). جایی که هواپیماها در آن فرودآیند و مسافران خود را سوار یا پیاده کنند. مَطار. رجوع به فرودآمدنگاه شود

لغت نامه دهخدا