معنی دربخه - جستجوی لغت در جدول جو

مؤنث درب، حریص. گویند: عقاب دربه علی الصید، عقاب حریص و دلیر بر شکار. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، زن عاقل و خردمند، زن حاذق و ماهر در صنعت خویش. (از اقرب الموارد). و رجوع به درب شود

لغت نامه دهخدا

دربه

(دَبَ / بِ)

پارچه و پینه که بر جامه دوزند. (برهان). پینه و درپی و پاره ای که بر جامه جز آن دوزند. (ناظم الاطباء). درپه. درپی. وصله. رقعه:
زبس دربه که زد بر خرقۀ خویش
ز سنگینی بدی هفتاد من بیش.
شمس کوتوالی.
رجوع به درپه و در پی شود

لغت نامه دهخدا

دربه

(دُ بَ)

عادت و خوی و دلیری بر حرب و هر کار. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، کوهان گاو بداصل. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صربخه

(صَ بَ خَ)

سبکی. چالاکی. (منتهی الارب). الخفه و الترق. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دربجه

(تَ غَرْ رُ)

بعد سختی نرم گردیدن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، مهربانی نمودن شتر ماده بر بچۀ خود. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دربحه

(تَ غَرْ رُ)

دویدن از ترس، پست و خم کردن پشت خود را. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، رام و خوار گردانیدن. (از منتهی الارب). دربخه

لغت نامه دهخدا

دربخق

(دَ رَ خَ)

نام دو ده است در مرو. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دربصه

(تَ غَرْ رُ)

خاموش ماندن از ترس. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دربله

(تَ غِرْ رَ)

نواختن دهل. (از منتهی الارب). زدن طبل را. (از اقرب الموارد) ، نوعی از رفتار. (منتهی الارب). نوعی از مشی و راه رفتن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

درباه

(تَ غَرْ رُ)

انداختن کسی را. (از منتهی الارب). کسی را در کریهه و بلا افکندن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سربخه

(تَ نَبْ بی)

خفیف و سبک بودن. (تاج المصادر بیهقی) (اقرب الموارد). خفت و سبکی. (منتهی الارب) (آنندراج) ، در نیمروز به جایی شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، نرم راه رفتن. (اقرب الموارد). رفتار نرم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دربه

(تَ)

خوی کردن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). خوگر شدی به چیزی. (از منتهی الارب). معتاد شدن. (از اقرب الموارد) ، حریص گشتن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). درب. و رجوع به درب شود

لغت نامه دهخدا