معنی دربحه دربحه (تَ غَرْ رُ) دویدن از ترس، پست و خم کردن پشت خود را. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، رام و خوار گردانیدن. (از منتهی الارب). دربخه لغت نامه دهخدا
