معنی دربله دربله (تَ غِرْ رَ) نواختن دهل. (از منتهی الارب). زدن طبل را. (از اقرب الموارد) ، نوعی از رفتار. (منتهی الارب). نوعی از مشی و راه رفتن. (از اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
