- دبص (تَ عَوْوُ)
زیاد شدن چربی. (ناظم الاطباء) ، درخشان شدن زره. (زوزنی). اما از منابع دیگر تأیید نشد
معنی دبص - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ظرف چرمی، فلزی یا پلاستیکی که در آن روغن یا چیز دیگر می ریزند، لورانک
دبه درآوردن: کنایه از نکول کردن، از قرارداد خود سر باز زدن
دبه درآوردن: کنایه از نکول کردن، از قرارداد خود سر باز زدن
سپستان، درختی گرمسیری با برگ های گرد و نوک تیز و گل های سفید خوشه ای و خوش بو، میوۀ این گیاه بیضی شکل، زرد رنگ و دارای شیرۀ لزج و بی مزه است که پس از خشک شدن سیاه رنگ می شود و در طب سنتی برای معالجۀ بیماری های ریوی به کار می رود، مویزک عسلی، سنگ پستان، مویزج عسلی، سگ پستان، دارواش، شیرینک، مویزه، داروش
(تَطَبْ بُ)
لغت نامه دهخدا
آمیختن چیزی را. (از منتهی الارب) (از معجم الوسیط) (از متن اللغه) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد) ، عمل آوردن و خلط کردن حلوا. (از متن اللغه) ، پختن افروشه. (ناظم الاطباء) ، مردن. (از متن اللغه)
مهرۀ کبود باشد که در گردن استر و بر پالان نهند، (فرهنگ اسدی چ اقبال ص 227)
سیاه، دوساب شیره گروه مردم بسیار بارانی آسمان بارانی شیره خرما دوشاب خرما، شیره انگبین
تابانی پس از تیرگی، لغزیدن، دندان ریختگی در شتر پس از پیری نرم و تابان، هموار
پوست باز کردن، خوردن مانه کاچار (اسباب خانه) پارسی است تلخی تلخ مزگی آنکه بتلخی زند: چای دبش، کامل از جاهلهای دبش است
گرفتن با سر انگشتان، شاد مانیدن ریشه نژاد، انبوه مردم شماره بسیار از مردم بزرگ سر، جگر درد، شکمدرد
((دَ بِّ))
فرهنگ فارسی معین
ظرف روغن، مجازاً بیضه، خایه، (مج) اثاثه، لوازم
دبه و زنبیل گرفتن: کنایه از گدایی کردن، به دست آوردن روزی با زحمت و رنج
دبه و زنبیل گرفتن: کنایه از گدایی کردن، به دست آوردن روزی با زحمت و رنج
((دِ بْ))
فرهنگ فارسی معین
سریشم، دانه سبزرنگ سیاهی که بر تنه درختانی مانند امرود جا می گیرد. این دانه پس از خشک شدن، پوستش درهم کشیده و تیره رنگ می شود که در میان آن ماده لزجی وجود دارد. در فارسی، مویزه و مویزک عسلی گویند
