معنی دادبکی - جستجوی لغت در جدول جو

دادبکی

لغت نامه دهخدا

دادعلی

(پسرانه)

داد (فارسی) + علی (عربی)، آنکه عدل و دادی چون علی (ع) دارد

فرهنگ نامهای ایرانی

دادگری

عمل دادگر، حکم کردن به عدل و داد

فرهنگ فارسی عمید

دادکیش

کسی که کیش و آیینش بر عدل و داد است، آنکه کارش براساس عدل و داد است

فرهنگ فارسی عمید

دادبخش

بخشندۀ عدل و داد، داد دهنده، عادل

فرهنگ فارسی عمید

داربوی

چوب یا شاخۀ درخت عود، عود، داروی خوش بو که در آتش بریزند، برای مثال تا صبر را نباشد شیرینی شکر / تا بید را نباشد بویی چو داربوی (رودکی - ۵۱۳)

فرهنگ فارسی عمید

دادرسی

به داد کسی رسیدن، به دادخواهی دادخواه رسیدگی کردن، محاکمه

فرهنگ فارسی عمید

دادبخشی

عمل داد بخش، عدل و داد

فرهنگ فارسی عمید

داددهی

(دِ)

عمل دادده. عدل. عدالت. داد دادن

لغت نامه دهخدا

دادبین

نام حکیمی بوده است پارسی پسر هورتاب حکیم که او نیز از حکمای عهد پادشاهان پیشدادی بوده و در معرفت و تحقیق نفس ناطقه و بقای آن دلایل خردپسند ایشان در کتاب موسوم به زنده رود مذکور است، (انجمن آرای ناصری) (لغت و شرح آن از برساخته های فرقۀ آذرکیوان است)

لغت نامه دهخدا

دادکیش

که عدالت آیین و دین دارد، با عدل، بسیارعادل، که عدالت با سرشت عجین دارد، مقابل ستم کیش، ظلم کیش، ج، دادکیشان:
ز رای روشن و تدبیر ملک پرور اوست
که دادکیشان بیشند و ظلم کیشان کم،
سوزنی

لغت نامه دهخدا

دادگری

(گَ)

عمل دادگر. عادلی. دادگستری. عدل ورزی: و این قفندنه از هندوان بود ولیکن از نیکوسیرتی و دادگری همه او را فرمانبردار شدند. (مجمل التواریخ).
دادگری شرط جهانداری است
شرط جهان بین که ستمکاری است.
نظامی

لغت نامه دهخدا

دادوری

(دادْ وَ)

عمل دادور. عدل. عدالت ورزی. دادگری

لغت نامه دهخدا

باربکی

(بَ)

نظارت و داروغگی. (غیاث) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دادبخشی

(بَ)

عمل دادبخش:
ستمدیده را دادبخشی کنم
شب تیرگان را درخشی کنم.
نظامی

لغت نامه دهخدا

دادبازی

نام بازیی است، (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

داداشی

در زبان اطفال، برادر و بیشتر خطابی است که خواهران و برادران کهتر برادر مهتر را کنند

لغت نامه دهخدا

دادرسی

(رَ / رِ)

عمل دادرس. قضاء، محاکمه.
- دیوان دادرسی دارائی، دیوان محاکمات مالیه

لغت نامه دهخدا

داربوی

عود، (صحاح الفرس) :
تا صبر را نباشد شیرینی شکر
تا بید را نباشد بوئی چو داربوی،
رودکی (از صحاح الفرس)

لغت نامه دهخدا

دادبک

(بَ)

رئیس عدالتخانه، دادک و مرکب از داد فارسی به معنی عدل و بک ترکی، ظاهراً مخفف بیوک، به معنی رئیس و سر و گویا قاضی عرفی بوده در زمان سلاجقه و پیش از آنان:
دادبک از رای او دست ستم بندکرد
زانکه همی رای او حکمت نابست و پند
گر زره پند او داد دهد دادبک
چوزه ز بن برکند شهپر بر بازو پند.
سوزنی.
رجوع به دادک شود

لغت نامه دهخدا

دادبک

(بَ)

حبشی بن آلتونتاق یا امیر داد حبشی بن آلتونتاق، حاکم خراسان از جانب سلطان برکیارق. وی پس از آنکه سلطان سنجر از جانب برادر خود محمد برخراسان بجانشینی وی امارت یافت با سنجر به جنگ برخاست و در بوژگان کشته شد. نیز رجوع به امیرداد شود

لغت نامه دهخدا