معنی خوشنودی در لغت نامه دهخدا

مقابل خشم. مقابل غضب. (یادداشت مؤلف). رضا. خوشحالی. رضایت. خرمی. فرح. شادمانی. (ناظم الاطباء) :، جهانی به آیین بیاراستند، چو خوشنودی پهلوان خواستند.، فردوسی.، زینهمه بهتر مر ایشان را همی حاصل شود، چیست آن خوشنودی شاه و رضای کردگار.، فرخی.، نامه ها رفت به اسکدار بجملۀ ولایت... تاوی را استقبال کنند بسزا و سخت نیکو بدارند چنانکه به خوشنودی رود. (تاریخ بیهقی). سلطان بسیار نیکویی گفت و از وی خوشنودی نمود. (تاریخ بیهقی).، بهر خوشنودی حق پیش آر دست، کان بمقدار کراهت آمده ست.، مولوی

معنی خوشنودی - جستجوی لغت در جدول جو

خوشنودی

لغت نامه دهخدا

خوشنودی

فرهنگ واژه فارسی سره

خوشنود

(پسرانه)

خشنود

فرهنگ نامهای ایرانی

خوشنویس

آنکه خط را به زیبایی می نویسد، خطاط

فرهنگ فارسی عمید

خشنودی

خرسندی، خوشحالی، شادی و شادمانی

فرهنگ فارسی عمید

خوشنود

خشنود، شاد، شادمان، خوشحال، راضی، قانع

فرهنگ فارسی عمید

خوشرودپی

(خوَشْ / خُشْ پِ)

دهی است از دهستان بندپی شهرستان بابل مازندران در 21 هزارگزی جنوب باختری بابل و 9 هزارگزی جنوب شوسۀ بابل به آمل. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

خوشنامی

(خوَشْ / خُشْ)

حسن شهرت. ذکر جمیل داشتن

لغت نامه دهخدا

خوشنواز

(رَ)

خنیاگر. سازنده. (برهان قاطع). مطرب. موسیقی دان:
چنین گفت کز شهر مازندران
یکی خوش نوازم ز رامشگران.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

خوشنواز

(خوَشْ / خُشْ نَ)

نام پادشاهی که در غرجستان پادشاه بوده و با فیروز و هرمز پادشاه مخالف بوده و غدر کرده. (از انجمن آرای ناصری). نام والی هیتال. (از برهان قاطع). رجوع به ترجمه فارسی ایران در زمان ساسانیان کریستن سن ص 294 شود:
چهارم چو ناپاک دل خوشنواز
که کم کرد ازین بوم و بر نام و ناز.
فردوسی.
اگرچه شود بخت او دیرساز
چو شد بخت پیروز با خوشنواز.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

خوشندگی

(خوَشْ / خُشْ نُ دَ / دِ)

خوشنودی

لغت نامه دهخدا

خشنودی

(خُ)

خرسندی. خوشحالی. رضا. رضامند. قبول خاطر جمعی. (ناظم الاطباء). رضوان. رضا. (از ربنجنی). رضایت. مرضات. (یادداشت بخط مؤلف) :
هر آن کس که خشنودی شاه جست
زمین را بخون دلیران بشست
بیابد ز من خلعت شهریار
بود در جهان نام اویادگار.
فردوسی.
بجستیم خشنودی دادگر
ز بخشش بکوشش ندیدم گذر.
فردوسی.
نه چیز و نه دانش نه رای و هنر
نه دین ونه خشنودی دادگر.
فردوسی.
مباد کز پی خشنودی مهار رئیس
که پادشاه را در ملک دل بیازارم.
خاقانی.
او را بخشنودی و مدارا گسل کن. (اسکندرنامه نسخۀ سعید نفیسی).
عمر بخشنودی دلها گذار
تا ز تو خشنود بود کردگار.
نظامی.
نپندارم این زشت نامی نکوست
بخشنودی دشمن آزار دوست.
سعدی (بوستان).
، مقابل خشمگینی. مقابل غضبناکی:
جز بخشنودی و خشم ایزد و پیغمبرش
من ندارم از کسی در دل نه خوف و نه رجا.
ناصرخسرو.
- برای خشنودی خدا، طلباً لمرضات اﷲ. (یادداشت بخط مؤلف).
- خشنودی خدا، رضایت خدا: و رضا و خشنودی خدای تعالی هم خواهم. (نوروزنامه)

لغت نامه دهخدا

خوشندی

(خوَشْ / خُشْ نُ)

خوشنودی. خرسندی:
که بر دین پاکیزۀ ایزدی
ز تو هست دادار را خوشندی.
فردوسی.
بخوشندی چه کنی چون چنین کنی بغضب.
فرخی

لغت نامه دهخدا

خوشنود

(خوَشْ / خُشْ)

قانع. راضی. خرسند. (ناظم الاطباء) :
بگیتی در ازمرگ خوشنود کیست
که فرجام کارش نداند که چیست.
فردوسی.
تو خواهی که من شاد و خوشنود باشم
به سه بوسۀ خشک در ماهیانی.
فرخی.
امیر گفت... من از وی خوشنودم و سزای آن کس که در باب وی سخنی محال گفت فرمودیم. (تاریخ بیهقی). رسول گفت با تنی درست و شادکامی و همه کارها بمراد و از سلطان معظم که بقاش باد و او را بزرگتر رکنی است خوشنود. (تاریخ بیهقی). و فرستادۀ خدا از او خوشنود بود. (تاریخ بیهقی). و روزگاری داشت با راحت و آسانی و سپاهی و رعیت از وی خوشنود. (فارسنامۀ ابن بلخی).
خالق از وی بدوجهان خوشنود
دعوت خلق را در او ایجاب.
سوزنی.
از جهان زو بوده ام خوشنود و بس.
خاقانی.
دو سال خدمت این بنده کردم و امروز
ز بخت شاکر و از روزگار خوشنودم.
ظهیر فاریابی.
بدم گفتی و خرسندم جزاک اﷲ نکو گفتی
سگم گفتی و خوشنودم عفاک اﷲ کرم کردی.
سعدی.
، خوشحال. شاد. مسرور. مشعوف. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خوشنامی

(خوَشْ / خُشْ)

دهی است از دهستان ابهررود بخش ابهر شهرستان زنجان. واقع در جنوب باختری ابهر کنار راه عمومی قیدار به آب گرم. کوهستانی و سردسیر با 382 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

خوشگوئی

(خوَشْ / خُشْ)

خوش سخنی. خوش گفتاری. خوش زبانی. خوشگویی

لغت نامه دهخدا

خوشگویی

(خوَشْ / خُشْ)

خوشگوئی. خوش سخنی

لغت نامه دهخدا

خوشرویی

(خوَشْ / خُشْ)

بشاشت. طلاقت وجه. خندانی. خندان روئی:
و آنکه زاده بود به خوشخوئی
مردنش هست هم به خوشروئی.
نظامی