معنی خردسر - جستجوی لغت در جدول جو

خردسر

لغت نامه دهخدا

دردسر

دردی که در سر پیدا شود، کنایه از زحمت و رنج و اشکال که کسی برای دیگری فراهم کند

فرهنگ فارسی عمید

خودسر

آنکه به میل و ارادۀ خود عمل می کند، خودرای، آنکه به قوانین اجتماعی پابند نیست، دارای استقلال

فرهنگ فارسی عمید

خردور

عاقل، دانا، خردمند، فرزان، خردومند، پیردل، متفکّر، لبیب، فرزانه، حصیف، داناسر، باخرد، راد، متدبّر، اریب، نیکورای، خردپیشه، فروهیده، بخرد، صاحب خرد

فرهنگ فارسی عمید

خودسر

(خوَدْ / خُدْ سَ)

بی باک. گستاخ. بی ترس. دلیر. به خیال خود. سرکش. متمرد. سخت سر. (ناظم الاطباء). مستبد. مستبدبالرأی. خودرأی. خلیعالعذار. آنکه طاعت کس نکند. آنکه برای خود کار کند. (یادداشت مؤلف) :
دوش در بزم تو دیدم ز دل خود سر خویش
آنچه پروانه ندیده ست ز بال و پر خویش.
کلیم (از آنندراج).
اشک را در چشم از لخت جگر نتوان شناخت
طفل خودسربود رنگ هم نشینان برگرفت.
کلیم (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خردر

(خَ دَ)

غلیواج را گویند که زغن باشد. (برهان قاطع) (فرهنگ جهانگیری) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

گردسر

(گِ سَ)

آنکه سری گرد دارد:
ز دستهاشان پهنه ز پایها چوگان
ز گردسرها گوی اینت شاه و اینت جلال.
فرخی (دیوان چ عبدالرسولی ص 219).
رجل مصعلک الرأس، مرد گردسر. مکربس الرأس. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

زردسر

(زَ سَ)

آتش پرست و گبر، یک نوع مرغ کوچک سرزردی. (ناظم الاطباء). بهر دو معنی رجوع به لسان العجم شعوری ج 2 ص 32 شود

لغت نامه دهخدا

خردور

(خِ رَدْ وَ)

عاقل. هوشیار. آگاه. (ناظم الاطباء) :
از مرد خرد بپرس ازیرا
جز تو بجهان خردورانند.
ناصرخسرو.
بگوش خردور دبیر کهن
همی کرد پالوده سیم سخن.
سعدی

لغت نامه دهخدا

خرفسر

(خَ رَ)

حشره. از لغت اوستائی خرفستر مشتق شده است که بمعنی زیانکار باشد

لغت نامه دهخدا

خردتر

(خُ تَ)

کوچکتر. (ناظم الاطباء). اصغر. (منتهی الارب) : دانی که خلیفه و همه بزرگان حضرت وی چه آنانکه از تو بزرگترند و چه آنانکه خردترند مرا حرمت دارند. (تاریخ بیهقی)

لغت نامه دهخدا

خودسر

آنکه بمیل و اراده خود کار کند به رای دیگران و نظامات اجتماع اعتنا نکند خودرای، متمرد، بی باک گستاخ

فرهنگ لغت هوشیار