معنی خربنده در فرهنگ فارسی عمید

کسی که خر کرایه می داد، نگهبان خر

معنی خربنده در لغت نامه دهخدا

لقبی بوده است که مخالفان سنی مذهب سلطان محمد محمد خدابنده (الجایتو، پادشاه مغولی) به او داده اند. رجوع به سلطان محمد خدابنده شود

معنی خربنده در لغت نامه دهخدا

حاجی خربنده. نام یکی از امیران وپهلوانان لشکر سلطان حسین بود. مستوفی آرد: سلطان حسین پسر اویس با شاه شجاع سر خصومت بلند کرد و بجنگ شاه شجاع آمد و شاه منصور با گروهی از لشکر شاه شجاع میمنۀ شاه سلطان حسین را بشکست و دو امیر از لشکر شاه سلطان حسین گرفت، یکی عبدالقاهر و دیگری حاجی خربنده و ایشان را بند کرده با فتح نامه به دارالملک عراق و فارس فرستاد. (از تاریخ گزیده چ لیدن ص 716)

معنی خربنده در لغت نامه دهخدا

کسی را گویند که خرالاغ بکرایه می دهد. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (انجمن آرای ناصری) (فرهنگ جهانگیری). خربان که معاش روزگارش از کرای خر بود. و بتازیش مکاری خوانند. (شرفنامۀ منیری). مُکارم. (دهار) (حبیش تفلیسی). الاغدار. خرکچی. (یادداشت بخط مؤلف). ج، خربندگان: یحیی بن یزید بیرون آمد پشمینه پوشید و کلاهی برسم خربندگان و سر و پالانی بر دوش گرفته. (ترجمه طبری بلعمی).، ج، خربندگان:، یکی سفره پیش پرستندگان، بگسترد بر سان خربندگان.، فردوسی.، چو خربندگان جامهای گلیم، بپوشید و بارش همه زر و سیم.، فردوسی.، برآورد خربنده هر گونه رنگ، پرستنده بنشست با می بچنگ.، فردوسی.، چون نباشد چو خر سرافکنده، تیزخر به ز ریش خربنده.، سنائی.، احمد بن عبداﷲ خجستانی را پرسیدند: تو مردی خربنده بودی به امیری خراسان چون افتادی ؟ گفت: روزی ببادغیس دیوان حنظله همی خواندم. (چهارمقالۀ نظامی عروضی).، تو چو خر پیش من روان گشته، من چو خربندگان دمادم خر، همه خربندگان خر شده گم، یافت ِ خر خو هند و من گم خر.، سوزنی.، هست بر من ترا تقدم و هست، چو بخربنده بر تقدم خر.، سوزنی.، خر بیارای غلام خربنده.، سوزنی.، اولاً لشکر آل مرتضی که باشند شیرمردان فلیسان باشند... نه مشتی... آهوی طبع هروانی رنگ... چون... خران مزدقان و خربندگان... (کتاب النقض ص 475). یا بمیرم من یا خربنده، یا بود راه مرا پایانی.، رشید وطواط.،، مالک خر که خادم خر باشد. (غیاث اللغات). آنکه در علف دادن و پالان نهادن و بار کردن تعهد خر کند. (انجمن آرای ناصری). رایض. خرچران:، هر چیز با قرین خود آرامد، جغدی قرار کرده بویرانی، این است آن مثل که فروماند، خربنده جز بخوان شتربانی.، ناصرخسرو.، مر خر بد را بطمع کاه و جو آرد، زیرک خربنده زیر بار بخروار.، ناصرخسرو.، چون خواستی از فراش و خربنده و دربان و دیگر اتباع. (فارسنامه ابن البلخی ص 31). خربندگان او بچراخور استرآباد می آمدند. (تاریخ طبرستان ابن اسفندیار).، شتربان درود آنچه خربنده کشت.، نظامی.، خری چوب می خورد بر جای جو، خر افتاد و جان داد و خربنده زو.، نظامی.، خراز زین زر به که پالان کند، که تا رخت خربنده آسان کند.، نظامی.، این چو خربنده حریف کون خر، بوسه گاهی یافتی ما را ببر.، مولوی.، خری را که تیمار خربنده کشت، سه جو در شکم به که سی من به پشت.، امیرخسرو دهلوی.،، کس که در بازی خربازان سر ریسمان بدست گیرد. (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) (انجمن آرای ناصری)

معنی خربنده در فرهنگ فارسی معین

نگاهبان خر، خرکچی، کسی که خر را کرایه دهد

معنی خربنده در فرهنگ واژه مترادف متضاد

چاروادار، خربان، الاغی، خرکچی، الاغدار، قاطرچی، مهترالاغ، مکاری

معنی خربنده - جستجوی لغت در جدول جو

خربنده

فرهنگ فارسی عمید

خربنده

لغت نامه دهخدا

خربنده

لغت نامه دهخدا

خربنده

لغت نامه دهخدا

خربنده

فرهنگ فارسی معین

خربنده

فرهنگ واژه مترادف متضاد

ارزنده

(دخترانه)

محترم، دارای احترام

فرهنگ نامهای ایرانی

خدابنده

(پسرانه)

بنده خداوند، لقب سلطان محمد اولجایتو پادشاه مغول

فرهنگ نامهای ایرانی

خرنده

کسی که چیزی از دیگری می خرد، خریدار

فرهنگ فارسی عمید

چربنده

برتری دارنده، دارای فزونی و برتری، برای مثال به یک جو که چربنده شد سنگ خام / بدان خشکی اش چرب کردند نام (نظامی۶ - ۱۰۹۷)

فرهنگ فارسی عمید

خسبنده

(خُ بَ دَ / دِ)

نایم. خوابیده:
در این ره جزین خواب خرگوش نیست
که خسبندۀ مرگ را هوش نیست.
نظامی.
هقعه، مرد بسیار تکیه کننده و بر پهلو خسبنده میان قوم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خربند

(خَ بَ)

مکاری. (محمود بن عمر ربنجنی). چاروادار. (یادداشت بخط مؤلف). خربنده. رجوع به خربنده در این لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

خربنه

(خَ بُ نَ)

نام قلعه و حصاری بوده است بخراسان بنابر نقل شاهنامه، و شاید خربنه با جرمیه یکی بوده و تصحیفی واقع شده است. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دربنده

(دَ بَ دِ)

دهی است از دهستان ژاوه رود بخش حومه شهرستان سنندج، واقع در 12هزارگزی جنوب سنندج و 5هزارگزی جنوب باختری حسن آباد، با 130 تن سکنه. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

خرنده

(خَ رَ دَ / دِ)

خریدار. مشتری. (از ناظم الاطباء). مقابل فروشنده. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خربندج

(خَ بَ دَ)

معرب خربنده: انه (شیخ ابوالحسن الخرقانی) خربندجاً یکری الحمار و یحمل الاثقال علیه و کان یقول: وجدت اﷲ فی صحبه حمار. (از انساب سمعانی در نسبت خرقانی). و رجوع به خربنده در این لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

چربنده

(چَ بَ دَ / دِ)

برتری دارنده در وزن. سنگین در وزن نسبت به چیز دیگری:
بیک جو که چربنده شد سنگ خام
بدان خشکیش چرب کردند نام.
نظامی

لغت نامه دهخدا