معنی حکبه - جستجوی لغت در جدول جو

حکبه

لغت نامه دهخدا

حربه

وسیله یا عملی که از آن برای رسیدن به هدف استفاده می کنند، آلت جنگ مانند شمشیر، خنجر و سرنیزه، سلاح

فرهنگ فارسی عمید

رکبه

محل اتصال ساق پا و ران، زانو

فرهنگ فارسی عمید

حلبه

شنبلیله، گیاهی علفی و یک ساله، با شاخه های نازک و گل های زرد که به عنوان سبزی خوراکی و معمولاً به صورت پخته مصرف می شود، شملید، شنبلید، شلمیز

فرهنگ فارسی عمید

مکبه

سرپوش ظرف

فرهنگ فارسی عمید

حصبه

نوعی بیماری عفونی که از طریق غذای آلوده منتقل می شود و به دستگاه گوارش صدمه می زند، تیفوئید

فرهنگ فارسی عمید

حدبه

گوژ، برآمدگی، برجستگی در پشت، برآمدگی در زمین، کار دشوار

فرهنگ فارسی عمید

حلبه

گروه اسبان که در مسابقۀ اسب دوانی شرکت کنند، اسب هایی که برای شرکت در اسب دوانی از هر جا بیاورند و آماده کنند

فرهنگ فارسی عمید

حسبه

اجر، ثواب، مزد، امید مزد و ثواب از خداوند

فرهنگ فارسی عمید

حکره

(حُ رَ)

آب مجتمع. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حکله

(حُ لَ)

بستگی زبان. (مهذب الاسماء). گنگلاجی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حکمه

(تَ صَوْ وُ)

لگام به دهن اسب کردن، بازداشتن از کاری. (تاج المصادر بیهقی) ، بازگشتن. رجوع

لغت نامه دهخدا

حکمه

(حَ کَ مَ)

نام هازل و دلقک ولید بن عبدالملک

لغت نامه دهخدا

حکمه

(حَ کَ مَ)

کام لگام که در آن افسار باشد. (منتهی الارب). حلقۀ آهنی که بر دهنۀ لجام اسب کنند. کام. دهانه. حلقۀ لگام. (از مهذب الاسماء). حلقۀ لگام زیرین. احکام، حکمه بر سر اسب کردن. (تاج المصادر بیهقی) ، پیش روی آدمی، شأن آدمی و امر وی، زنخ گوسفند. پوز. پوزه. پتفوز گوسبند، قدرت و منزلت، سورۀ محکم غیر منسوخ از قرآن

لغت نامه دهخدا

حکمه

(حِ مَ)

رجوع به حکمت شود

لغت نامه دهخدا

حکره

(حُ رَ)

روستایی است به طائف. یکی از مخالیف طائف. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

حلبه

شنبلید شنبلیله، سیاهی، خوراک زایو مسابقه اسب دوانی، اسبان مسابقه. شنبلیله

معنی حکبه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما