- حنطب (حُ طَ)
حنظب. (منتهی الارب). رجوع به حنظب شود
معنی حنطب - جستجوی لغت در جدول جو
- حنطب (حَ طَ)
ملخ نر. ذکرالجراد. (اقرب الموارد) ، بز حجازی. (ناظم الاطباء)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
هیزم، آتش گیره، هر چیزی که با آن آتش روشن کنند، وقود، مرخ، پیفه، هود، پوک، آفروزه، پد، فروزینه، پده، آتش برگ، آتش افروز، وقید، شیاع، پرهازه
گندم، نوعی دانۀ کوچک سرشار از نشاسته که غذای اصلی انسان است و از آن آرد و نان تهیه می کنند، بوتۀ این گیاه برگ های بلند و باریک دارد و هر ساقۀ آن دارای سنبله است
(غَطْوْ)
لغت نامه دهخدا
به انگشت زدن گوش کسی را. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) (از متن اللغه)
(تَ صَدْ دُ)
لغت نامه دهخدا
هیمه گردکردن. (منتهی الارب). هیزم جمع کردن. (منتهی الارب) (زوزنی). هیمه کردن. (تاج المصادر بیهقی). هیزم کشی کردن. (دهار). احتطاب. حطب فلاناً، هیمه برای او آورد یا هیمه برای او فراهم آورد. (منتهی الارب). هیمه آوردن نزدیک کسی. (تاج المصادر بیهقی) ، سخن چینی کردن. خبرکشی کردن، حطب ارض، هیمه ناک شدن زمین. هیزم ناک شدن زمین، حطب فی حبلهم، یاری داد آن قوم را. (منتهی الارب)
(حَ طَ)
لغت نامه دهخدا
هیزم. (ترجمان عادل) (منتهی الارب) (غیاث) (دهار) (مهذب الاسماء). هیمه. (منتهی الارب). چوب. (غیاث) (منتخب) :
آتش در او زدید و مر او را بسوختید
تو بیوفا ستورو امامانت چون حطب.
ناصرخسرو.
نیم زیرش حیله و بالا غضب
چون ضعیف آتش که او یابد حطب.
مولوی.
تا بزیر چرخ ناری چون حطب
می نسوزم در عنا و در عطب.
مولوی.
آدمی نیست که عاشق نشود وقت بهار
هر گیاهی که بنوروز نجنبد حطب است.
سعدی.
ج، احطاب.
- حطب الجزل، هیزم زفت و خوشک (خشک). (مهذب الاسماء).
- حمالهالحطب، لقبی است مقتبس از قرآن که بزن ابی لهب داده شده است: و امرأته حمالهالحطب. (قرآن 4/111).
- ، در تداول عوام، آنکه بی مزد از او کار کشند: مگر من حمالهالحطبم !
، سخن چینی. (منتهی الارب). ج، احطاب
آتش در او زدید و مر او را بسوختید
تو بیوفا ستورو امامانت چون حطب.
ناصرخسرو.
نیم زیرش حیله و بالا غضب
چون ضعیف آتش که او یابد حطب.
مولوی.
تا بزیر چرخ ناری چون حطب
می نسوزم در عنا و در عطب.
مولوی.
آدمی نیست که عاشق نشود وقت بهار
هر گیاهی که بنوروز نجنبد حطب است.
سعدی.
ج، احطاب.
- حطب الجزل، هیزم زفت و خوشک (خشک). (مهذب الاسماء).
- حمالهالحطب، لقبی است مقتبس از قرآن که بزن ابی لهب داده شده است: و امرأته حمالهالحطب. (قرآن 4/111).
- ، در تداول عوام، آنکه بی مزد از او کار کشند: مگر من حمالهالحطبم !
، سخن چینی. (منتهی الارب). ج، احطاب
(مِ طَ)
لغت نامه دهخدا
پالونه. منطبه. (منتهی الارب) (آنندراج). ترش پالا و پالونه. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(طِ)
لغت نامه دهخدا
ابن عمرو بن عتیک (ابن امیه) ابن زید بن مالک بن عوف بن عمرو بن عوف بن مالک الانصاری الاوسی. بقول ابوعمر صحابی است و غزوۀ بدر را درک کرده است ولی ابن اسحاق او را از اصحاب بدر نشمرده است. عسقلانی گوید جز ابوعمر کسی او را در شمار بدریان ذکر نکرده و عموم اصحاب رجال متفقند که پسر او حارث بن حاطب سابق الذکر از صحابۀ بدر بوده است و باز عسقلانی بر گفتۀ خود افزاید که نام جد حاطب پدر حارث عبید است نه عتیک و شاید در اینجا تصحیفی روی داده باشد. رجوع به کتاب الاصابه چ مصر 1323 هجری قمری ج 1 ص 315 شود
(طِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از حطب. جمعکننده هیزم. هیمه چین. هیمه گردکن. هیمه گردکننده. آنکه هیمه جمع کند، هیزم شکن
(حِ طَ)
لغت نامه دهخدا
قمح. گندم. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (مهذب الاسماء). و ضماد ممصوغ آن گزیدن سگ را نافع است. ج، حنط. (اقرب الموارد).
- حنطۀ رومی، خالاون. خندروس. و آن قسمی گندم سیاه و باریک و دراز باشد. (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به تحفۀ حکیم مؤمن شود.
- حنطه صغار، سلت. طیفا. طراغوس. (یادداشت مرحوم دهخدا)
- حنطۀ رومی، خالاون. خندروس. و آن قسمی گندم سیاه و باریک و دراز باشد. (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به تحفۀ حکیم مؤمن شود.
- حنطه صغار، سلت. طیفا. طراغوس. (یادداشت مرحوم دهخدا)
(حِ نِ طی ی)
لغت نامه دهخدا
گندم بسیارخورنده تا فربه شود. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، منتفخ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). آماسیده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(حُ ظُ / حَ ظَ / حُ ظَ)
لغت نامه دهخدا
ملخ نر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء) ، خبزدوک نر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). یا نوعی از خبزدوک است که درازباشد یا ستوری است مانند آن. (منتهی الارب). چیزی مانند خبزدوک که دراز است. ج، حناظب. (مهذب الاسماء)
خار، هیزم، هیمه