معنی حطب

حطب

حطب

هیزم. (ترجمان عادل) (منتهی الارب) (غیاث) (دهار) (مهذب الاسماء). هیمه. (منتهی الارب). چوب. (غیاث) (منتخب) :
آتش در او زدید و مر او را بسوختید
تو بیوفا ستورو امامانت چون حطب.
ناصرخسرو.
نیم زیرش حیله و بالا غضب
چون ضعیف آتش که او یابد حطب.
مولوی.
تا بزیر چرخ ناری چون حطب
می نسوزم در عنا و در عطب.
مولوی.
آدمی نیست که عاشق نشود وقت بهار
هر گیاهی که بنوروز نجنبد حطب است.
سعدی.
ج، احطاب.
- حطب الجزل، هیزم زفت و خوشک (خشک). (مهذب الاسماء).
- حمالهالحطب، لقبی است مقتبس از قرآن که بزن ابی لهب داده شده است: و امرأته حمالهالحطب. (قرآن 4/111).
- ، در تداول عوام، آنکه بی مزد از او کار کشند: مگر من حمالهالحطبم !
، سخن چینی. (منتهی الارب). ج، احطاب