معنی حناک در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ حُنکَه. (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به حنکه شود، رشتۀ حنک بند. ریسمانی که بدان حنک بندند، لبیشه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). لواشه. (یادداشت مرحوم دهخدا). آنکه در کام ستور کنند. (مهذب الاسماء)، چوب یا دوال که میخهای پالان بوی استوار کنند، چوب که یکسر آن زیر زنخ ناقه و سر دیگر آن در گردن بچه بندند تا ناقه بر آن مهربان گردد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (اقرب الموارد)

معنی حناک در فرهنگ لغت هوشیار

بر فک از بیماری های گلو، لبیشه

معنی حناک - جستجوی لغت در جدول جو

حناک

لغت نامه دهخدا

حناک

فرهنگ لغت هوشیار

حنان

(پسرانه)

بخشاینده، از صفات خداوند

فرهنگ نامهای ایرانی

حراک

حرکت، جنبش

فرهنگ فارسی عمید

حکاک

کسی که نوشته یا صورتی را روی نگین یا فلز حک می کند، نگین ساز، مهرساز

فرهنگ فارسی عمید

حنان

بخشاینده، بسیار مهربان، از نام های خداوند

فرهنگ فارسی عمید

کناک

درد شکم، پیچش شکم

فرهنگ فارسی عمید

حنیک

(حَ)

آزموده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، مرد استوارخرد بتجربه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

حکاک

(حَکْ کا)

سوده گر. (مهذب الاسماء) (دهار). حک کننده. بسیار تراشنده، نگین سای. (ربنجنی) (تفلیسی) (منتهی الارب). نگینه سای. مهره سای. (ملخص اللغات). مهرکن. نقاش الخواتیم. (ابن البیطار). ج، حکاکون (مهذب الاسماء) ، حکاکین.
- امثال:
حکاک را به قم آباد چکار.
، که پر خارد. که پر خارش دارد. بیماری خارش و سوزش اعضاء. شیخ الرئیس، در فصل الاوجاع التی لها اسماء، گوید: سبب وجعالحکاک، خلط حریف اومالح. و در شرحی از شروح نصاب آمده است: دردی که با آن خارش در عضو دردناک باشد و صاحب ذخیرۀ خوارزمشاهی گوید: حکاک، الم خارش است. رجوع به وجع شود

لغت نامه دهخدا

حماک

(حَ)

حصنی است به یمن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حنانک

(حَ نَ کَ)

و حنانیک، رحمت باد ترا پی درپی، مهربانی کن بر من باربار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). حناناً بعد حنان و رحمهً بعد رحمه. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

حیاک

(حَیْ یا)

کسی که با تکبر راه رود. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به حیکان شود

لغت نامه دهخدا

حواک

(حَوْ وا)

جولاهه. (مهذب الاسماء نسخۀ خطی مؤلف)

لغت نامه دهخدا

احناک

(اَ)

جمع واژۀ حنک

لغت نامه دهخدا

احناک

(عَ خوا / خا)

مجرّب کردن روزگار مردم را. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). آزموده گردانیدن روزگار مردم را. احناک سن ّ کسی را، استوارخرد کردن تجربه ها و آزمونها او را.

لغت نامه دهخدا

حناکل

(حَ کِ)

جمع واژۀ حنکل. (مهذب الاسماء). رجوع به حنکل شود

لغت نامه دهخدا

حناکل

(حُکِ)

حنکل. ناکس. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، کوتاه. (منتهی الارب). قصیر. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، درشت و سطبر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

حیاک

(تَ)

بافتن جامه، (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، رجوع به حوک و حیاکه شود

لغت نامه دهخدا

کناک

پیچش شکم ز حیر: عارض چو شود کناک و نبود صادق میدان که بنزدیک طبیب صادق (حاذق) از خوردن معجون بنفسج گردد بر ماده مرض طبیعت فایق. (یوسفی طبیب)

فرهنگ لغت هوشیار

حیاک

بافتن جامه

فرهنگ لغت هوشیار

حانک

سیاه

فرهنگ لغت هوشیار

حراک

جنب جنبش

فرهنگ لغت هوشیار

حکاک

حک کننده، سوده گر، بسیار تراشنده، نگین سای مهر ساز مهر کن، نگینه ساز، کننده، سترنده، خراشنده، خارنده، سوز خارش دردی یا سوزشی که از خاراندن اندام پدید آید، خارش انگیز بسیار حک کننده، آنکه شکل یا نوشته ای را بر فلز یا نگین انگشتری حک کند نگین سای مهر کن مهر ساز، دردی که بسبب آن از خاریدن اعضا سوزش بهم رسد، دارویی که موجب تحریک و خارش پوست گردد

فرهنگ لغت هوشیار