معنی جلد در فرهنگ فارسی عمید

لایۀ محکمی که روی کتاب، دفتر، مجله و امثال آن بکشند یا بچسبانند مثلاً جلدِ کتاب، جلدِ دفتر، واحد شمارش کتاب، دفتر، کتابچه و امثال آن،، نسخه، پوشش، جمعِ جلود،، در علم زیست شناسی پوست، پوست یک پارچۀ بدن حیوان مانند مَشک و خیک

معنی جلد در فرهنگ فارسی عمید

چابک، چالاک، ویژگی کبوتری که به مکانی تعلق پیدا کرده و در هر حالت به آن مکان بازمی گردد، مفردِ واژۀ اجلاد، تازیانه زدن

معنی جلد در فرهنگ لغت هوشیار

نیرومند، چابک پوست بدن انسان و حیوان پوست بدن انسان و حیوان

معنی جلد در فرهنگ فارسی معین

پوست، چیزی که کتاب، دفتر و مانند آن را پوشش دهد، جلد کتاب، جلد دفتر، توی، کسی رفتن کسی را وسوسه کردن و از کاری منصرف ساختن یا به کاری برانگیختن

معنی جلد در فرهنگ واژه فارسی سره

پوشینه، پوست، پوشش

معنی جلد در فرهنگ گویش مازندرانی

چابک، تند، زرنگ، پرس و جو، بازیابی

معنی جلد - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی جلد در فرهنگ واژه فارسی سره

پوشینه، پوست، پوشش

جلد

فرهنگ فارسی عمید

جلد

فرهنگ فارسی عمید

جلد

فرهنگ لغت هوشیار

جلد

فرهنگ فارسی معین

جلد

فرهنگ فارسی معین

جلد

فرهنگ واژه فارسی سره

جلد

فرهنگ گویش مازندرانی

تجلد

چالاکی کردن، نیرومندی، بردباری، صلابت، چابکی

فرهنگ فارسی عمید

مجلد

واحد شمارش کتاب، جلد، جلد شده

فرهنگ فارسی عمید

مجلد

(مُ جَلْ لِ)

صحاف. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). آن که کتابها را جلد می کند. (از ذیل اقرب الموارد). جلدگر. جلدساز. پوست گر. آن که کراسه راپوست کند. آن که کتاب را پشت کند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، پوست باز کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب). آن که پوست می کند شتر را. (ناظم الاطباء). پوست کننده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مجلد

(مِ لَ)

پوست پاره ای که زن نواحه بر روی زند بدان. ج، مجالید. (منتهی الارب) (آنندراج). پوست پاره ای که زن نوحه کننده بر روی خود زند. (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد) ، تازیانه. (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عجلد

(عُ جَلِ)

شیر خفته. یا شیر دفزک زده و جغرات شده. (منتهی الارب). اللبن الخاثر جداً. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تجلد

(اِ)

به تکلف چابکی کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). جلدی و چالاکی نمودن در مقابلۀ دشمن. (غیاث اللغات). تکلف الجلاده. (تاج المصادر بیهقی) (قطر المحیط). جلدی کردن. (زوزنی). تکلف جلادت. (مجمل اللغه). تکلف جلادت و ظاهر نمودن آن. (از اقرب الموارد). اظهار قوت و شدت کردن. (فرهنگ نظام) : وی سخت نومید گشت و بدست و پای بمرد اما تجلدی تمام نمود تا بجای نیاوردند که وی از جای بشده است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 57). هرچند ناتوانیم از این علت از تجلد چاره نیست. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 517).
و تجلدی للشامتین اریهم
انی لریب الدهر لااتضعضع.
(اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اجلد

(اَ لَ)

زمین هموار، ستبر شدن

لغت نامه دهخدا