معنی تناهی در فرهنگ فارسی عمید

به نهایت رسیدن، پایان یافتن، بازایستادن و بس کردن

معنی تناهی در لغت نامه دهخدا

بغایت برسیدن. (زوزنی). بپایان رسیدن چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از غیاث اللغات) (از آنندراج). یقال: تناهی البعیر سمناً. (اقرب الموارد)، به نهایت چیزی رسیدن. (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). به پایان چیزی رسیدن. (غیاث اللغات) (آنندراج)، باز ایستادن از کار و جز آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). باز ایستادن. (زوزنی) (از اقرب الموارد) (از ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی)، یکدیگر را بازداشتن. یقال: تناهوا عن المنکر، ای نهی بعضهم بعضاً. (منتهی الارب) (از ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بازداشتن از چیزی. (غیاث اللغات) (آنندراج)، ایستادن آب در حوض و آرمیدن آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). عجاج گوید: حتی تناهی فی صهاریج الصفا. (اقرب الموارد)، رسیدن خبر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)، پذیرا شدن. (آنندراج). پذیره شدن. (غیاث اللغات)

معنی تناهی در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ تنهیه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به تنهیه شود

معنی تناهی در فرهنگ لغت هوشیار

بغایت رسیدن، بپایان رسیدن چیزی

معنی تناهی در فرهنگ فارسی معین

به پایان رسیدن، به نهایت رسیدن، بازایستادن

معنی تناهی - جستجوی لغت در جدول جو

تناهی

فرهنگ فارسی عمید

تناهی

لغت نامه دهخدا

تناهی

لغت نامه دهخدا

تناهی

فرهنگ لغت هوشیار

تناهی

فرهنگ فارسی معین

تباهی

خرابی، فساد، نابودی

فرهنگ فارسی عمید

متناهی

آنچه آخر داشته باشد و به انتها برسد، به پایان رسیده

فرهنگ فارسی عمید

تراهی

میوۀ نورس، نوباوه

فرهنگ فارسی عمید

مناهی

منهیّ ها، کارهایی که در شرع از آن نهی شده، نهی شده ها، جمع واژۀ منهیّ

فرهنگ فارسی عمید

تناصی

در جنگ و زد و خورد پیشانی یا موی پیشانی یکدیگر را گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

تنافی

یکدیگر را نفی کردن، با هم تباین داشتن

فرهنگ فارسی عمید

تواهی

تباهی، خرابی، فساد، نابودی

فرهنگ فارسی عمید

تناجی

راز گفتن، با هم راز گفتن

فرهنگ فارسی عمید

تنانی

جسمانی، مربوط به جسم

فرهنگ فارسی عمید

پناهی

(پَ)

مولانا پناهی، درتذکرۀ مجمعالخواص آمده است: او از همدان و فرزند مرد آن ولایت خواجه میرم بیک کلانتر است. الحق خانوادۀ خوبی هستند و ارباب فهم و اصحاب طبع را رعایت میکردند و شعرا اغلب در مجالس ایشان میبودند. مولانا لسانی علیه الرحمه میگفته که شراب خواجه میرم از آب دیگر اکابر و اشراف حلالتر است. با مولانا پناهی سالها مصاحب بودیم: (و او راست:)
داغ جنون که بر سر سودائی من است
مجنون عشقم این گل رسوائی من است.
ای وای بر آن کشته که فردای قیامت
بسمل شدۀ تیغ جفای تو نباشد.
دو شیوه هست خوبان را که جانسوز است و عاشق کش
در اول آن رمیدنها در آخر آرمیدنها.
محنت زده های کوچۀ رسوائی
خونین جگران گوشۀ تنهائی
حاصل ز غم عشق نکردند بجز
بدنامی ورسوائی و بی پروائی
یکی از شعرای عثمانی است از اهالی روم ایلی در قرن دهم هجری. (قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

متناهی

(مُ تَ)

به پایان رسنده و بمنتها رسنده. (غیاث) (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، بپایان رسیده. و تمام کرده. (ناظم الاطباء) ، محدود. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آنچه حد و نهایتش معلوم شده باشد. و رجوع به تناهی شود.
- متناهی بودن، محدود بودن: پیدا کردن حال متناهی بودن هر چه در پیشی و سپسی هست و متناهی بودن علتهای خاص... (دانشنامه ص 58).
- نامتناهی، بی انتها. بی پایان. نامحدود. مقابل متناهی:
آنجا که بحر نامتناهی است موج زن
شاید که شبنمی نکند قصد آشنا.
عطار.
و رجوع به همین کلمه شود.
، پرداخته شده. (ناظم الاطباء) ، رسانندۀ خبر. (آنندراج) (منتهی الارب) ، خبر رسیده. (ناظم الاطباء) ، آب که در حوض بازایستد و آرمد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آب ایستاده و آرمیده، دوراندیش و زیرک و هوشیار و بافرست. (ناظم الاطباء) ، بازداشته شده از منکر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، یکدیگر را بازدارنده و منعکننده. (ناظم الاطباء). یکدیگر را بازدارنده. (آنندراج). و رجوع به تناهی شود

لغت نامه دهخدا

مناهی

جمع منهی (غیاث) باز داشته شده ها نهی شده ها: (در عنفوان جوانی... که مجال وساوس شیطانی فسیح تر باشد و میدان هواجس جسمانی بسیط تر از مناکر و مناهی دست بداشته است) (المعجم. مد. چا 11: . 1)

فرهنگ لغت هوشیار