معنی تشنه در فرهنگ فارسی عمید

انسان یا حیوان که احتیاج به نوشیدن آب دارد

معنی تشنه در لغت نامه دهخدا

ترجمه عطشان. (آنندراج). کسی که میل و خواهش نوشیدن آب را دارد و عطشان. (ناظم الاطباء) ... پهلوی تیشنک از تیشن از تریشن، اوستایی ترشنه، سانسکریت ترشنه، اورامانی تشنه، گیلکی تشنه، فریزندی و یرنی تجنا، نطنزی تاشنا، سمنانی تشون، سنگسری تششون، سرخه ای تشند، لاسگردی تشن، شهمیرزادی تاشنه، عطشان، که تشنگی دارد... (از حاشیۀ برهان چ معین). ج، تشنگان:، تشنه چون بود سنگدل دلبند، خواست آب آن زمان به خنداخند، داد در دست او مرندۀ آب، خورد آب از مرند او بشتاب.، منجیک.، ز ترکان کس از بیم افراسیاب، لب تشنه نگذاشتندی بر آب.، فردوسی.، بدان گونه شادم که تشنه به آب، دگر سبزه از تابش آفتاب.، فردوسی.، بیفکند بس گور جنگی ز تیر، دل تشنه هامون ز خون کرده سیر.، فردوسی.، هرکه مر این آب را ندید در این خاک، تشنه چو هاروت ماند و غرقه چو ذوالنون.، ناصرخسرو.، یارانْش تشنه یکسر، وز دوستی ی ْ ریاست، هر یک همی به حیلت دعوی کند سقائی.، ناصرخسرو (دیوان چ مینوی ص 332).، ای تشنه ترا من رهی نمودم، گر مست نیی راست زی لب یم.، ناصرخسرو.، چند در این بادیۀ خوب و زشت، تشنه بتازی به امید سراب.، ناصرخسرو.، تشنه است خاک او ز سرچشمۀ جگر، خون سوی حوض دیده به کاریز میبرید.، خاقانی.، تشنه بمانده مسیح شرط حواری بود، لاشۀ خر ز آب خضر سیرشکم داشتن.، خاقانی.، امروز که تشنه زیر خاکی، فیض از کرم خدات جویم.، خاقانی.، همیشه بادل تشنه در آن غم، که گر آبی خورم دریا شود کم.، عطار.، چشمۀ آب حیات بی لب سیراب تو، تشنۀ دایم شده خشک دهان آمده.، عطار.، تشنه می نالد که کو آب گوار، آب می گوید که کو آن آبخوار.، مولوی.، تشنه را گر ذوق آید از سراب، چون رسد در وی گریزد جوی آب.، مولوی.، تشنگان گر آب جویند از جهان، آب هم جوید به عالم تشنگان.، مولوی.، تشنۀ سوخته بر چشمۀ حیوان چو رسید، تو مپندار که از پیل دمان اندیشد.، سعدی.، تشنه را دل نخواهد آب زلال، کوزه بگذشته بر دهان سکنج.، سعدی.، آب از پی مرگ تشنه جستن، هم کار آید ولی بشستن.، امیرخسرو دهلوی.، بر آن تشنه بباید زار بگریست، که بر کف آب و باید تشنه اش زیست.، جامی.،، بمعنی آرزومند مجاز است. (آنندراج).، - به خون یا بر خون کسی تشنه بودن، خواهان مرگ کسی بودن:، به چنگ اندرش آبگون دشنه بود، به خون پریچهرگان تشنه بود.، فردوسی.، گرفتم که بر خون این مرد (حسنک)، تشنه ای، مجلس وزیر ما را حرمت و حشمت بایستی داشت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 182). گفت بوبکر دبیر به سلامت رفت... دلم از جهت وی مشغول بود، فارغ شد و به دست این بی حرمتان نیفتاد، خاصه بوسهل زوزنی که بخون وی تشنه است. (تاریخ بیهقی) ....مهتر لشکر کجاست و بخون خوارزمشاه تشنه است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 320).، - تشنه بودن، میل به آب کردن و عطش داشتن. (ناظم الاطباء) :، هر که باشد تشنه و چشمه نیابد هیچ جای، بی گمان راضی بباشد گر بیابد آبکند.، شهید بلخی.، کنون بی گمان تشنه باشد ستور، بدین ده بودآب یک روی شور.، فردوسی.، دل گرسنه است، قوت فرماید، روح تشنه است، راح بفرستد.، خاقانی.، -، میل به هر چیزی از روی شوق نمودن. (ناظم الاطباء).، - تشنۀ چیزی بودن، کنایه از اشتیاق هر چیز است. (برهان). اشتیاق به چیزی داشتن. (ناظم الاطباء).،، بمعنی تشنگی آمده است چنانکه گرسنه بمعنی گرسنگی و آلوده بمعنی آلودگی. (یادداشت مرحوم دهخدا) :، ز پات اسب کنی چونت راه باید رفت، به گاه تشنه کف دست جام باید کرد.، ناصرخسرو.، خوردن بی تشنه نخواهم ز آب، بی سفرم نیست بکار اسب و زین.، ناصرخسرو.، کجاست خسته که آماده گشت مرهم جود، کراست تشنه که آب کرم زلال شده است.، رضی الدین نیشابوری

معنی تشنه در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که میل و خواهش نوشیدن آب داشته باشد

معنی تشنه در فرهنگ فارسی معین

انسان یا حیوانی که به آب نیاز دارد، بسیار مشتاق

معنی تشنه در فرهنگ واژه مترادف متضاد

عطشان، عطش زده، عطشناک، متضاد: گرسنه

معنی تشنه - جستجوی لغت در جدول جو

تشنه

فرهنگ فارسی عمید

تشنه(تِ نَ / نِ)

لغت نامه دهخدا

تشنه

فرهنگ لغت هوشیار

تشنه

فرهنگ فارسی معین

تشنه

فرهنگ واژه مترادف متضاد

گشنه

گرسنه، انسان یا حیوان که معده اش خالی و محتاج غذا باشد، حریص، آزمند

فرهنگ فارسی عمید

تشنک

قسمتی از جمجمه در پیش سر که در کودکی نرم است، یافوخ، جاندانه

فرهنگ فارسی عمید

تشنج

در هم کشیده شدن، ترنجیده شدن، کشیده شدن اعضای بدن، ترنجیدگی، در پزشکی انقباضات غیر ارادی عضلات که ناشی از تحریکات غیرعادی مغز است و گاه باعث بیهوشی می شود

فرهنگ فارسی عمید