معنی تتش - جستجوی لغت در جدول جو

تتش

لغت نامه دهخدا

آتش

(دخترانه و پسرانه)

آتش، از شخصیتهای شاهنامه، مخفف نام نوش آذر، یکی از چهار پسر اسفندیار

فرهنگ نامهای ایرانی

تکش

(پسرانه)

نام یکی از پادشاهان سلسله خوارزمشاهیان

فرهنگ نامهای ایرانی

تفش

سخن کنایه آمیز که معمولاً به منظور توهین یا تمسخر و سرزنش بر زبان می آید، عتیب، تفشل، زاغ پا، نکوهش، پیغاره، سرزنش، سراکوفت، بیغار، طعنه، سرکوفت، ملامت، بیغاره، تفشه

فرهنگ فارسی عمید

تفش

تپش، تف، گرمی، حرارت

فرهنگ فارسی عمید

تتم

سماق، درختی با برگ های مرکب و گل های سفید خوشه ای که در جاهای سرد می روید و بلندیش تا پنج متر می رسد، میوۀ کوچک سرخ رنگ و ترش مزه به صورت آسیاب شده به عنوان چاشنی کباب استفاده می شود، سماک، سماقیل، ترشابه، ترشاوه، تمتم، تتری، تتریک، ترفان

سُماق، درختی با برگ های مرکب و گل های سفید خوشه ای که در جاهای سرد می روید و بلندیش تا پنج متر می رسد، میوۀ کوچک سرخ رنگ و ترش مزه به صورت آسیاب شده به عنوان چاشنی کباب استفاده می شود، سُماک، سَماقیل، تُرشابه، تُرشاوه، تُمتُم، تَتُری، تَتریک، تُرفان

فرهنگ فارسی عمید

تکش

هستۀ انگور، دانۀ انگور، تکسک، تکیز، تکس، تکژ

فرهنگ فارسی عمید

تشت

ظرفی که در آن لباس یا چیز دیگر می شویند، لگن، طشت
تشت زر: تشتی که از زر ساخته شده، کنایه از خورشید، تشت زرین
تشت زرین: تشتی که از زر ساخته شده، کنایه از خورشید، تشت زر
تشت سیمین: تشتی که از نقره ساخته شده، کنایه از ماه
تشت غربالی: کنایه از آسمان، برای مثال دراین تشت غربالی آبگون / تو غربال خاکی، فلک تشت خون (نظامی - ۱۰۲۷)

ظرفی که در آن لباس یا چیز دیگر می شویند، لگن، طشت
تشت زر: تشتی که از زر ساخته شده، کنایه از خورشید، تشت زرین
تشت زرین: تشتی که از زر ساخته شده، کنایه از خورشید، تشت زر
تشت سیمین: تشتی که از نقره ساخته شده، کنایه از ماه
تشت غربالی: کنایه از آسمان، برای مِثال دراین تشت غربالی آبگون / تو غربال خاکی، فلک تشت خون (نظامی - ۱۰۲۷)

فرهنگ فارسی عمید

توش

تاب، طاقت، توانایی، نیرو، برای مثال چو بگسست زنجیر بی توش گشت / بیفتاد و از درد بی هوش گشت (فردوسی - ۵/۱۹۸)، تن، بدن، جثه، توشه، زاد، خوراک به قدر حاجت

فرهنگ فارسی عمید

تنش

تنیدن، بافتن، تابیدن، تار بافتن عنکبوت یا کرم ابریشم

فرهنگ فارسی عمید

تاش

تا او را، برای مثال بوالعجبی ساز در این دشمنی / تاش زمانی به زمین افکنی (نظامی۱ - ۷۰)
لکه های سیاه که بر چهره و پوست بدن انسان پیدا می شود، کلف، کک مک، ماه گرفتگی
یار، دوست، صاحب، پسوندی که به جای پیشوند هم به کار می رفت، برای مثال خیلتاش، شهرتاش، من و تو هر دو خواجه تاشانیم / بندۀ بارگاه سلطانیم (سعدی - ۱۰۵)

تا او را، برای مِثال بوالعجبی ساز در این دشمنی / تاش زمانی به زمین افکنی (نظامی۱ - ۷۰)
لکه های سیاه که بر چهره و پوست بدن انسان پیدا می شود، کلف، کک مک، ماه گرفتگی
یار، دوست، صاحب، پسوندی که به جای پیشوند هم به کار می رفت، برای مِثال خیلتاش، شهرتاش، من و تو هر دو خواجه تاشانیم / بندۀ بارگاه سلطانیم (سعدی - ۱۰۵)

فرهنگ فارسی عمید

ترش

هر چیزی که طعم ترشی داشته باشد، کنایه از بداخلاق
ترش و شیرین: هر چیزی که دارای مزه ای آمیخته از ترشی و شیرینی باشد مانند سرکنگبین، میخوش، ملس

فرهنگ فارسی عمید

تتر

مغول، تاتار، هر یک از افراد این قوم، تتار

فرهنگ فارسی عمید

تتو

نوعی خالکوبی، به ویژه روی ابرو و لب

فرهنگ فارسی عمید

تخش

صدر مجلس، بالای مجلس
تیر، تیر کمان، تیر آتش بازی، نوعی کمان که تیر بسیار کوچکی دارد

فرهنگ فارسی عمید

تبش

تابش، گرما، گرمی، فروغ، پرتو

فرهنگ فارسی عمید

تتق

خیمه، سراپرده یا چادر بزرگ، برای مثال وآن تتق های گوهرآموده / چرم های دباغت آلوده (نظامی۴ - ۶۸۵)

فرهنگ فارسی عمید

تتشی

(تُتُ)

بیمارستانی به باب الازج بغداد منسوب به خمارتگین، یکی از غلامان تاج الدوله تتش بن ارسلان بن داود بن سلجوق است. (از معجم البلدان ج 2 ص 366) ، عقارالتتشی، بازاری است نزدیک مدرسه نظامیۀ بغداد منسوب به خمارتگین. (از معجم البلدان ایضاً)

لغت نامه دهخدا

تتشی

(تُ تُ)

منسوب به تتش. رجوع بمادۀ ذیل شود

لغت نامه دهخدا

تتشیه

(تُ تُ ی یَ)

مدرسه ای نزدیک به عقار التتشی، اصحاب ابوحنیفه را. منسوب به خمارتگین. (معجم البلدان ج 2 ص 366). رجوع به تتش و تتشی شود

لغت نامه دهخدا