معنی تبتی در لغت نامه دهخدا

منسوب به تبت که شهری است در کوهستان جنوب (کذا) هندوستان قریب کشمیر. (غیاث اللغات) (آنندراج). منسوب به تبت مانند مشک تبتی و مردم تبتی. (ناظم الاطباء) :، آن یکی دُری که دارد بوی مشک تبتی، وآن دگر مشکی که دارد رنگ دُر شاهوار.، منوچهری.، و اما از لغت های مختلف مغولی خود منسوب به او است و عربی و پارسی و هندی و کشمیری و تبتی و ختایی و فرنگی و سایر لغات از هر یک چیزی داند. (تاریخ غازان چ کارل یان ص 171)

معنی تبتی در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان میان آب دربخش مرکزی شهرستان شوشتر که در 11هزارگزی جنوب شوشتر و کنار راه اتومبیل رو شوشتر به بند قیر واقع است. دشتی است گرمسیر و 100 تن سکنه دارد و آب آن از رود شطیط است. محصول آن غلات و شغل اهالی آن زراعت است و ساکنین آنجا عرب میان آبی هستند و در تابستان راه آنجا اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

معنی تبتی - جستجوی لغت در جدول جو

تبتی

لغت نامه دهخدا

تبتی

لغت نامه دهخدا

تبری

طبری، از مردم طبرستان، طبرستانی، مازندرانی

فرهنگ فارسی عمید

تبنی

به فرزندی پذیرفتن، فرزندخواندگی

فرهنگ فارسی عمید

تبتیل

تبتل، از دنیا بریدن و به خدا پیوستن

فرهنگ فارسی عمید

تبتل

از دنیا بریدن و به خدا پیوستن

فرهنگ فارسی عمید

تبتیر

(اِ تِ)

بریده دم کردن. (تاج المصادر بیهقی). رجوع به ابتر شود

لغت نامه دهخدا

تبتیت

(اِ تِ)

توشه دادن کسی را، نیک بریدن چیزی را، بت ّ یعنی طیلسان دادن کسی را. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و منه حدیث علی رضی اﷲ عنه لقنبر: تبتهم، ای اعطهم بالبتوت. (منتهی الارب). رجوع به تبتت شود

لغت نامه دهخدا

تبتیک

(اِ تِ)

بسیار بریدن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). پاره پاره کردن. (زوزنی) ، گوش بریدن. (ترجمان علامۀ جرجانی). بتک آذان الانعام، قطعها، شدّد لکثره. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تبتیل

(اِ تِ)

بریدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، از دنیا بریدن. (زوزنی). دل از دنیا بریدن. (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان علامۀ جرجانی) (آنندراج). انقطاع از دنیا. (از اقرب الموارد) ، گرویدن بخدا. (آنندراج). گرویدن بخدا و بریدن از ماسوای او. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تبقی

زنده و باقی گذاشتن

معنی تبتی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما