- بهائیت
- فرقه ای که پایه گذار آن میرزا حسین علی نوری به بهاءالله است و مهم ترین کتاب این فرقه کتاب اقدس است
معنی بهائیت - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
پیروان فرقۀ بهائیت
قیمت دار، فروختنی
هر چیزی که قیمت بسیار داشته باشد قیمتی گرانبها
منسوب به بهار
جمع بهاریه قصایدی که درباره بهار گفته شود: (بهار آمد بهار آمد بهاریات باید گفت بگو ترجیع تا گویم شکوفه از کجا بشکفت) (مولوی)
منی انانیت
هر چیز قیمتی و گران مایه، گران بها، بهاور، بهایی، برای مثال دو یاره بهاگیر و دو گوشوار / یکی طوق پرگوهر شاهوار (فردوسی - ۷/۳۶۹)
شعری که در وصف بهار و حالات مربوط به آن سروده می شود
وهاب بودن بخشندگی
هرفصل ارکتاب (یسنا)
ماده ای که از ملاس چغندر قند گرفته می شود و در طب برای معالجۀ بعضی بیماری های کبدی به کار می رود
Shininess
блеск
Glänzen
блискучість
połyskliwość
brilho
lucentezza
brillo
brillance
glans
ความเงางาม
kilauan
بارزٌ
בּוֹהַק
parlaklık
uangavu
উজ্জ্বলতা