- برکجار
ابن توشی بن چنگیزخان مغول. یکی از حکام مغول. رجوع به تاریخ جهانگشای چ اروپا ج 1 ص 144، 205، 222 شود، یک نوع معجونی که از ورق طلا و نقره می سازند. (ناظم الاطباء)
معنی برکجار - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بَ)
لغت نامه دهخدا
آگاه بکار. مسلط بکار:
چو مرد باشد برکار و بخت باشد یار
ز خاک تیره نماید بچشم زر عیار.
بوحنیفۀ اسکافی.
ای مفتی شهر از تو برکارتریم
با اینهمه مستی از تو هشیارتریم.
خیام.
- امثال:
هرکه پرکارتر برکارتر.
- بر کار سوار بودن، بجد گرفتن کار را و مغلوب خود گرداندن آن را. (آنندراج).
-
چو مرد باشد برکار و بخت باشد یار
ز خاک تیره نماید بچشم زر عیار.
بوحنیفۀ اسکافی.
ای مفتی شهر از تو برکارتریم
با اینهمه مستی از تو هشیارتریم.
خیام.
- امثال:
هرکه پرکارتر برکارتر.
- بر کار سوار بودن، بجد گرفتن کار را و مغلوب خود گرداندن آن را. (آنندراج).
-
(بَ کَ / کِ)
لغت نامه دهخدا
بیک طرف و بیک سو. (ناظم الاطباء) :
جهاندیده پیری ز ما برکنار
ز دور فلک لیل مویش نهار.
سعدی.
جهاندیده پیری ز ما برکنار
ز دور فلک لیل مویش نهار.
سعدی.
(بِ رِ)
لغت نامه دهخدا
مخفف برنج زار است که شالی زار باشد. (برهان) (آنندراج) (از هفت قلزم). رجوع به برنج زار و شالی زار شود، تیز. حدید. بران. (یادداشت دهخدا). آلتی تند و تیز و برا: تیغ برنده. (فرهنگ فارسی معین) ، گوارا و هاضم: آب برنده، گوارنده. (از آنندراج). که زود گوارد طعام را. محلل. گوارنده، سخت سرد: آبی برنده. (از یادداشت دهخدا) ، سخت ترش: سرکۀ برنده. (از یادداشت دهخدا) ، محوکننده. زداینده. ساینده. کاهنده، چنانکه اسید و ترش و جز آنها، کاری:
ز دارا چو روی زمین پاک شد
ترا زهربرّنده تریاک شد.
فردوسی.
، پیماینده. طی کننده:
یکی دشت پیمای برنده راغ
به دیدار و رفتار زاغ و نه زاغ.
اسدی
ز دارا چو روی زمین پاک شد
ترا زهربرّنده تریاک شد.
فردوسی.
، پیماینده. طی کننده:
یکی دشت پیمای برنده راغ
به دیدار و رفتار زاغ و نه زاغ.
اسدی
کسی که جنس کلی دارد و به خرده فروشان میفروشد، عمده فروش تاجر، عمده فروش
خلع، مخلوع، مرخص، معزول، منفصل
متضاد: منصوب، دور، بری، مبرا
متضاد: منصوب، دور، بری، مبرا