معنی برکار
- برکار (بَ)
- آگاه بکار. مسلط بکار:
چو مرد باشد برکار و بخت باشد یار
ز خاک تیره نماید بچشم زر عیار.
بوحنیفۀ اسکافی.
ای مفتی شهر از تو برکارتریم
با اینهمه مستی از تو هشیارتریم.
خیام.
- امثال:
هرکه پرکارتر برکارتر.
- بر کار سوار بودن، بجد گرفتن کار را و مغلوب خود گرداندن آن را. (آنندراج).
-