معنی برمین - جستجوی لغت در جدول جو

برمین(بِ)

لغت نامه دهخدا

(دخترانه)

بلند، تنومند، باشکوه، نام پسر گرشاسب، نام یکی از سرداران کیکاوس شاه ماد، نام کوهی در کردستان بین مهاباد و سردشت (نگارش کردی: بهرزین)

فرهنگ نامهای ایرانی

برفین

(دخترانه)

سفید و زیبا مانند برف

فرهنگ نامهای ایرانی

آرمین

(پسرانه)

آرام گرفتن، دلیر، جنگجو، نام چهارمین پسر کیقباد پادشاه پیشدادی، از شخصیتهای شاهنامه

فرهنگ نامهای ایرانی

شرمین

(دخترانه)

شرمسار، خجل، با شرم، با حیا، محجوب

فرهنگ نامهای ایرانی

نرمین

(دخترانه)

منسوب به نرم، لطیف، مهربان

فرهنگ نامهای ایرانی

فرمین

(پسرانه)

فرمان

فرهنگ نامهای ایرانی

ارمین

(پسرانه)

آرمین

فرهنگ نامهای ایرانی

بامین

(دخترانه)

نام روستایی در نزدیکی هرات

فرهنگ نامهای ایرانی

پرمین

آخرین دوره از دوران پالئوزوئیک

فرهنگ فارسی عمید

شرمین

شرمگین، شرمسار، باشرم، برای مثال گرچه شرمین بود شرمش حرص برد / حرص اژدرهاست نه چیزی ست خرد (مولوی - ۶۷۷)

فرهنگ فارسی عمید

برزین

آتش، آنچه از سوختن چوب یا زغال یا چیز دیگر به وجود می آید و دارای روشنی و حرارت است، تش، ورزم، انیسه، وراغ، نار، مخ، آذر، اخگر برای مثال ز برزین دهقان و افسون زند / برآورده دودی به چرخ بلند (نظامی5 - ۸۵۷)

فرهنگ فارسی عمید

بردین

(بَ دَ)

تثنیۀ برد در حالت نصبی و جری، بمعنی صبح و شام. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). حدیث: من صلی البردین دخل الجنه. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

برزین

(بِ رِ)

ایلیانیکولایویچ. مستشرق روسی (1818- 1896 میلادی) وی در قازان استاد زبانهای عربی و فارسی بود و در 1842 میلادی سفری به ایران کرد. از آثارش طبع قسمتی از جامعالتواریخ رشیدی و دستورزبان فارسی به روسی است. قسمت جامعالتواریخ طبع وی متعلق بتاریخ قبایل مغول و تاریخ اجداد چنگیزخان و تاریخ خود چنگیزخان است. رجوع به دایرهالمعارف فارسی و جهانگشای جوینی ج 1 صص 25- 27 شود

لغت نامه دهخدا

برملین

(بْرُ / بُ / بِ رُ مِ)

ماده ایست که از میوۀ آناناس گیرند. (از گیاه شناسی گل گلاب)

لغت نامه دهخدا

برمون

به هندی الوسن است. (تحفۀ حکیم مؤمن) ، نوچۀ اول عمر، حنای دست و پا. (برهان). برنا. و رجوع به برنا شود

لغت نامه دهخدا

برمیل

(بِ)

در اصطلاح امروزین عرب زبانان، بشکه. ج، برامیل. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

برفین

(بَ)

برفی.
- شیر برفین، آنچه بشکل شیر از برف سازند:
شیر برفینم نه آن شیری که بینی صولتم
گاو زرینم نه آن گاوی که یابی عنبرم.
خاقانی.
- کوه برفین، تودۀ عظیم برف همانند کوه.
-

لغت نامه دهخدا

بردین

(بَ)

درد و فضله و سفل چیزی. (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

برزین

(بِ)

مشربه ای که از پوست طلع خرما کنند. (اقرب الموارد). کوزه ای از پوست طلع. (منتهی الارب). آبخوره از پوست شکوفۀ خرما. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

برزین

(بَ / بُ)

نام آتشکده ای که لهراسب آن را به بلخ بنا نهاد:
به گه رفتن کان ترک من اندر زین شد
دل من زان زین آتشکدۀ برزین شد.
ابوشکور.
یکی آذری ساخت برزین بنام
که بد با بزرگی و با فر و کام.
فردوسی.
بزرگان از آن کار غمگین شدند
بر آذر پاک برزین شدند.
فردوسی.
بگفت این و نشست آنگاه بر زین
روان شد سوی آتشگاه برزین.
زراتشت بهرام

لغت نامه دهخدا

بردین

(بَ)

تیره ای از اسیوند هفت لنگ بختیاری. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 73)

لغت نامه دهخدا

برزین

(بَ / بُ)

آذربرزین مهر. یکی از سه آتشکدۀ مهم عهد ساسانیان است و درریوند خراسان و خاص کشاورزان بوده است:
نبیرۀ جهانجوی گرگین منم
همان آتش تیز برزین منم.
فردوسی.
بخاصه این دل بدبخت را بین
که آتشگاه خردادست و برزین.
فخرالدین اسعد (ویس و رامین).
غم در جگر زد آتش برزین مرا و من
از آب دیده دجله به برزن برآورم.
خاقانی.
رجوع به آذر برزین مهر شود

لغت نامه دهخدا

برخین

(بَ)

بهرۀ اندک.

لغت نامه دهخدا

بامین

نام قصبه ایست از اعمال هرات بر ناحیۀ بادغیس، (برهان قاطع) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، ظاهراً همان بامئین است و البته غیر از بامی و بامیان معروف است که در نواحی شمال شرقی افغانستان امروزی است، و منسوب به بامین، بامنجی است:
دیگر چو تو کیست چون تو گشتستی
مفتی و فقیه بلخ و بامین را،
ناصرخسرو (دیوان)

لغت نامه دهخدا

طبرمین

(طَ بَ نَ)

قلعه ای است استوار در صقلیه. (معجم البلدان چ مصر ج 6 ص 22) (قاموس الاعلام). دمشقی در فصل وصف جزائر بحر رومی گوید: و من بلادالجزیره البریه: الشاقه و... و طبرمین... (نخبهالدهر ص 141)

لغت نامه دهخدا