معنی برسو در لغت نامه دهخدا

برسوی. جهت فوقانی. طرف بالا. جانب علو. علو. فوق. مقابل فروسو. (یادداشت مؤلف) :، گنبدی نهمار بر برده بلند، نش ستون از زیر و نز برسوش بند.، رودکی.، نیک ماند ز برسو آن امرود، به سنان مبارز پر کین، وآن فروسوش همچو ناف بتی، که بود سال و ماه مشک آگین.، محسن قزوینی.، از فروسو گنج و از برسو بهشت، سوزنی سیمین میان هر دو حد.، ابوشعیب هروی.، قرعاء، بر سوی راه: قارعه الطریق، برسوی راه. نزک، برسوی ران. (منتهی الارب). در منتهی الارب کلمات ور، وره، ورک را به برسوی راه ترجمه کرده است. در برهان این کلمه دیده نمیشود. ناظم الاطباء آرد: برسو، نوک و قله و سر. برسوی گوش، نوک گوش. برسوی ران، استخوانی در ران حیوانات بارکش که بجانب خارج برجستگی دارد. رجوع به ناظم الاطباء شود

معنی برسو - جستجوی لغت در جدول جو

برسو

لغت نامه دهخدا

برسو

فرهنگ واژه مترادف متضاد

برزو

(پسرانه)

بلند قامت، بلند بالا، کنایه از عظمت، پسر سهراب و نوه رستم دستان، نام پسر سهراب پسر رستم زال (نگارش کردی: بهرزو)

فرهنگ نامهای ایرانی

بیسو

(دخترانه)

بی گمان، کمینگاه شکارچی (نگارش کردی: بس)

فرهنگ نامهای ایرانی

براو

(پسرانه)

زمینی که بوسیله چشمه یا رودخانه آبیاری شود (نگارش کردی: بهراو)

فرهنگ نامهای ایرانی

برکو

(پسرانه)

خرمن کوچک قبل از خرمن بزرگ (نگارش کردی: بهرک)

فرهنگ نامهای ایرانی

ترسو

کسی که از هر چیزی بترسد و بیهوده دچار ترس و بیم شود، کم جرئت، کم دل

فرهنگ فارسی عمید

زبرسو

سوی بالا، سمت بالا، قسمت بالایی چیزی

فرهنگ فارسی عمید

برغو

بوق، آلت فلزی یا استخوانی میان تهی که با دهان در آن می دمند و صدا می کند، بوغ، صور برای مثال آه سحر از نایژۀ صبح برآمد / بی جان به هوا چون نفس از لولۀ برغو (آذری- مجمع الفرس - برغو)

فرهنگ فارسی عمید

پرسو

پرنور، پرروشنایی، کنایه از دارای قدرت بینایی زیاد

فرهنگ فارسی عمید

برنو

پرنیان، نوعی پارچۀ ابریشمی منقش، دیبای منقش، حریر نازک، پرنون، پرنو، برنون

فرهنگ فارسی عمید

برسم

شاخه های بریده شدۀ درخت انار، مورد، سرو و مانند آنکه موبدان زردشتی هنگام اجرای برخی مراسم مذهبی به دست می گیرند، برای مثال سر و تن بشوییم و برسم به دست / چنان چون بود مرد یزدان پرست (فردوسی - ۴/۳۱۱) . از جمله شرایط برسم به دست گرفتن پاکیزگی تن و لباس است

شاخه های بریده شدۀ درخت انار، مورد، سرو و مانندِ آنکه موبدان زردشتی هنگام اجرای برخی مراسم مذهبی به دست می گیرند، برای مِثال سر و تن بشوییم و برسم به دست / چنان چون بُوَد مرد یزدان پرست (فردوسی - ۴/۳۱۱) . از جمله شرایط برسم به دست گرفتن پاکیزگی تن و لباس است

فرهنگ فارسی عمید

برسوی

(بَ)

برسو: و اندامهای برسویین را همی فرمایند مالید. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). و گاه باشد که بر پلک برسویین بدر آید و گاه باشد بر پلک فرو سویین. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). رجوع به برسو شود

لغت نامه دهخدا

برسوم

بعربی قسب است. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

طبرسو

(طَ رَ / طَ رِ)

دهی از دهستان حومه بخش کلاردشت شهرستان نوشهر، واقع در 4هزارگزی جنوب خاوری حسن کیف و 2 هزارگزی شوسۀ حسن کیف به مرزان آباد. کوهستانی و سردسیری است با 150 تن سکنه. قسمتی از سکنه از ایل خواجوند هستند. آب آن از چشمه. محصول آن غلات و ارزن. شغل اهالی زراعت، گله داری و تهیۀ زغال و چوب و صنایع دستی زنان آنجا شال و جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

ترسو

کم جرات، کسی که دچار بیم و ترس شود، بسیار ترس

فرهنگ لغت هوشیار

پرسو

پرنور

فرهنگ لغت هوشیار

برسی

ماندگی وکوفتگی

فرهنگ لغت هوشیار

برغو

بوق

فرهنگ لغت هوشیار

براو

علیه کسی، بزیان کسی، بزبان کسی

فرهنگ لغت هوشیار

برسر

بالای سر

فرهنگ لغت هوشیار

برسم

در آیین زردشتی شاخه های بریده درختی که هر یک از آنها را در زبان پهلوی (تاک) و (تای) گویند. در اوستای موجود سخنی نیست که دال براین باشد شاخه های مزبور را از چه درختی باید تهیه کرد. فقط در یسنای 25 بند 3 اشاره شده که برسم باید از جنس یعنی رستنیها و گیاهان باشد ولی در کتب متاء خران آمده است که برسم باید از درخت انار چیده شود. رسم برسم گرفتن در ایران بسیار قدیم است و منظور از برسم بدست گرفتن و دعا خواندن همان سپاس بجای آوردن نسبت به تنعم از نباتات است که مایه تغذیه انسان و چهار پا و وسیله جمال طبیعت است

فرهنگ لغت هوشیار