معنی برافروختگی در لغت نامه دهخدا

حاصل مصدر از برافروختن. حالت و چگونگی برافروخته. روشنایی و درخشیدگی. (ناظم الاطباء). رجوع به برافروختن و برافروخته شود

معنی برافروختگی در فرهنگ واژه مترادف متضاد

تغیر، خشم، غضب، قهر، تابش، سرخی

لغت نامه دهخدا

فرهنگ واژه فارسی سره

فرهنگ واژه مترادف متضاد

حالت افروخته بودن، درگرفتگی آتش

(بَ اَ تَ / تِ)

روشن شده.

(مُ وَ حَ)

افروختن. مشتعل ساختن. (آنندراج) (ناظم الاطباء). شعله ور ساختن. شعل. اشعال. تشعیل. (منتهی الارب).

(اَ تَ / تِ)

اشتعال. (زمخشری). احتراق. اشتعال. درگرفتگی آتش. (ناظم الاطباء). روشنی. (یادداشت دهخدا) :
گرچه همه کوکبی بتاب است
افروختگی در آفتاب است.
نظامی

روشن شده، خشمگین شده، رایج، با رونق

مشتعل بودن اشتعال احتراق

ملتهب

مشتعل، شعله ور، روشن، خشم آلود، خشمگین، غضبناک، متغیر

روشن کردن، شعله ور ساختن، مشتعل ساختن
متضاد: خاموش کردن، برافروخته شدن، به خشم آمدن، خشمگین شدن، غضبناک شدن
متضاد: آرام شدن، سرخ شدن