معنی براغ در لغت نامه دهخدا

فربه و با موی گردن پرپشت و یکدست مخملی، و آن صفتی است گربه را. براق. رجوع به براق شود.، - براغ شدن بر کسی، براق شدن. بخشم به او نگریستن. با خشم و غضب به سوی او متوجه شدن. (یادداشت مؤلف)

معنی براغ - جستجوی لغت در جدول جو

براغ

لغت نامه دهخدا

براغ

فرهنگ لغت هوشیار

براو

(پسرانه)

زمینی که بوسیله چشمه یا رودخانه آبیاری شود (نگارش کردی: بهراو)

فرهنگ نامهای ایرانی

برام

(پسرانه)

خوشبو (نگارش کردی: بهرام)

فرهنگ نامهای ایرانی

سراغ

نشان، علامت، نشان پای، پرسش از جا و مکان کسی
به سراغ کسی یا چیزی رفتن: پی او رفتن و آن را جستجو کردن
سراغ گرفتن: کسی یا چیزی را جستجو کردن و جا و مکان او را از دیگران پرسیدن

فرهنگ فارسی عمید

براز

برازیدن، زیبایی، نیکویی
گوه، تکۀ چوب یا آهن که هنگام ترکاندن و شکافتن چوب یا تخته لای آن می گذارند، گاز، فانه، پانه، پهانه، فهانه، بغاز، پغاز

فرهنگ فارسی عمید

براز

غایط، سرگین، مدفوع، بغاز

فرهنگ فارسی عمید

براق

برق دار، درخشان، تابان، بسیار درخشنده

فرهنگ فارسی عمید

فراغ

اسب نیکو و گشاده رفتار، باد سرد تابستان

فرهنگ فارسی عمید

فراغ

فراغت، آسایش، راحتی، آسودگی، فرصت، امکان
فراغ بال: کنایه از آرامش، آسایش، آسودگی خاطر

فرهنگ فارسی عمید

وراغ

آتش، آنچه از سوختن چوب یا زغال یا چیز دیگر به وجود می آید و دارای روشنی و حرارت است، مخ، ورزم، آذر، تش، اخگر، برزین، انیسه، نار
فروغ و تابش و شعلۀ آتش، برای مثال آتش عشق چون کنم پنهان / کز دهانم کشد زبانه وراغ (حکیم علی فرقدی- مجمع الفرس - وراغ)، روشنی، فروغ

آتَش، آنچه از سوختن چوب یا زغال یا چیز دیگر به وجود می آید و دارای روشنی و حرارت است، مَخ، وَرَزم، آذَر، تَش، اَخگَر، بَرزین، اَنیسِه، نار
فروغ و تابش و شعلۀ آتش، برای مِثال آتش عشق چون کنم پنهان / کز دهانم کشد زبانه وراغ (حکیم علی فرقدی- مجمع الفرس - وراغ)، روشنی، فروغ

فرهنگ فارسی عمید

برای

به منظور، با این هدف که، به علت، به سبب، برای اختصاص دادن چیزی به کار می رود مثلاً این جعبه برای استفاده در مواقع ضروری است، در ازای، در برابر، نسبت به، به خاطر مثلاً برایش می میرد

فرهنگ فارسی عمید