معنی بدروزی در لغت نامه دهخدا

بدبختی. تیره بختی. بدروزگاری:، همان بند بلا بر هم شکستم، وز آن زندان بدروزی بجستم.، (ویس و رامین).، بدان زاری و بدروزی همی گشت، چو ماهی چند بر رفتنش بگذشت.، (ویس و رامین).، به بدروزی و تنهایی بمیرد، پس آنگه دشمنش جایش بگیرد.، (ویس و رامین).، علم کز بهر حشمت آموزی، حاصلش رنج دان و بدروزی.، سنایی

معنی بدروزی در لغت نامه دهخدا

آنکه روزی او به دشواری رسد. بدرزق. (فرهنگ فارسی معین)، بدگو. (برهان قاطع) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء) (فرهنگ سروری). و رجوع به سگال شود

معنی بدروزی - جستجوی لغت در جدول جو

بدروزی

لغت نامه دهخدا

بدروزی

لغت نامه دهخدا

بهروزه

(دخترانه)

خوشبخت، سعادتمند، نام همسر شاه اسماعیل صفوی

فرهنگ نامهای ایرانی

بدگویی

سخن زشت گفتن، دشنام دادن

فرهنگ فارسی عمید

امروزی

مربوط به امروز، مطابق معمول زمان، باب روز، مد روز

فرهنگ فارسی عمید

بهروزه

بهروز، خوشبخت، نیک بخت، نوعی بلور کبود رنگ و شفاف، برده

فرهنگ فارسی عمید

بدآموزی

عمل بدآموز، یاد دادن رفتارهای بد و غیراخلاقی

فرهنگ فارسی عمید

بی روزی

بی نصیب، بی بهره از رزق وروزی، فقیر، محتاج

فرهنگ فارسی عمید

بدراهی

بدراه بودن، به راه خطا رفتن

فرهنگ فارسی عمید

بدخویی

زشت خویی، تندخویی، بدخلقی

فرهنگ فارسی عمید

بادروزه

هرروزه، چیزی که انسان هر روز به آن احتیاج داشته باشد، از قبیل خوراک و پوشاک، برای مثال یکی جامه واین باد روزه ز قوت / دگر زاین همه بیشی و سیری است (سنائی - مجمع الفرس - بادروزه)

فرهنگ فارسی عمید

بدروشی

بدرفتاری، بدخویی کردن با مردم، بدکاری، بدکرداری، بدروشی

فرهنگ فارسی عمید

بهروزی

نیک بختی، سعادت

فرهنگ فارسی عمید

بیروزی

مفلس و محتاج، (آنندراج)، آنکه قوت یومیه ندارد، (ناظم الاطباء)، محروم، (مهذب الاسماء)، بدبخت: محارف، بی بخت و روزی، (منتهی الارب) (یادداشت مؤلف)،
- بی روزی کردن، حرمان، (ترجمان القرآن)، حرم، حریمه، حرمان، (زوزنی) (دهار)،
، بی نصیب، بی بهره، بی رزق مقسوم، بی رزق:
ز تو بیروزیم خوانند و گویم
مرا آن به که من بهروز اویم،
نظامی،
صیاد بیروزی ماهی در دجله نگیرد، (گلستان)

مفلس و محتاج، (آنندراج)، آنکه قوت یومیه ندارد، (ناظم الاطباء)، محروم، (مهذب الاسماء)، بدبخت: مُحارَف، بی بخت و روزی، (منتهی الارب) (یادداشت مؤلف)،
- بی روزی کردن، حرمان، (ترجمان القرآن)، حرم، حریمه، حرمان، (زوزنی) (دهار)،
، بی نصیب، بی بهره، بی رزق مقسوم، بی رزق:
ز تو بیروزیم خوانند و گویم
مرا آن به که من بهروز اویم،
نظامی،
صیاد بیروزی ماهی در دجله نگیرد، (گلستان)

لغت نامه دهخدا

بدروشی

(بَ رَ وِ)

بدرفتاری. بدعملی. مقابل نیک روشی. (فرهنگ فارسی معین) ، اسب گشن تند و سرکش. اسب شریری که رام نباشد. (ناظم الاطباء). اسب سرکش و نارام. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

بهروزی

(بِ)

نیک بختی. خوشبختی. سعادت. (فرهنگ فارسی معین). ترقی. روزبهی. خوشبختی:
به پیروزی و بهروزی، همی زی با دل افروزی
بدولتهای ملک انگیز و بخت آویز اخترها.
منوچهری.
ز پیروزی بدست آرد همه کام
ز بهروزی بچنگ آرد همه نام.
(ویس و رامین).
به جنگ ارچه رفتن ز بهروزی است
گریز بهنگام پیروزی است.
اسدی.
مرا جمال تو هر روز عید و نوروز است
ز عید و نوروزم با فرخی و بهروزی.
سوزنی.
بهروزی و روزی ز فلک نتوان خواست
کان ریزه کشی ازدر روزی ده ماست.
خاقانی.
ای درت آن آسمان که از افق تو
کوکب بهروزی کرام برآمد.
خاقانی.
ای بلنداختر خدایت عمر بی پایان دهاد
هرچه پیروزی و بهروزی خدایت آن دهاد.
سعدی.
غبار راه طلب کیمیای بهروزی است
غلام همت آن خاک عنبرین بویم.
حافظ.
ز تقویم خرد بهروزیم بخش
بر اقلیم سخن پیروزیم بخش.
جامی.
صبوری مایۀفیروزی آمد
قویتر پایۀ بهروزی آمد.
جامی

لغت نامه دهخدا

گدروزی

(گِ رُ)

در یونانی گدروزیا، نامی که یونانیان به بلوچستان میداده اند. رجوع به ایران باستان ص 1858، 1861، 1863، 1866، 1867، 1879، 1890، 1967 و 1973 شود

لغت نامه دهخدا

بدروز

(بَ)

بدبخت. (ناظم الاطباء) (از ولف). بدحال. (یادداشت مؤلف). بدروزگار. تیره بخت. سیه روزگار. مقابل بهروز، نیک روز:
همی گفت بدروز و بداخترم
بد از دانش آید همی بر سرم.
فردوسی.
بدو گفت کاندر جهان مستمند
کدام است و بدروز ناسودمند.
فردوسی.
به بدروز همداستانی نکرد
که بازوش با زور بود و توان.
فرخی.
بالجمله خداوندا در وهم نیاید
کاحوال من بدروز اینجا بچه سان است.
مسعودسعد.
- بدروز کردن، بدبخت کردن. بدحال و پریشان کردن:
به گرد عالم آوارم تو کردی
چنین بدروز و بی چارم تو کردی.
نظامی.
- بدروز گشتن، بدبخت شدن. بدحال شدن:
سپهداران او پیروز گشتند
بداندیشان او بدروز گشتند.
(ویس و رامین)