- بادسار
سبک سر، سبک مغز، مغرور، متکبر، برای مثال باده ای کز وی جدا گردد بخیل از رادمرد / باده ای کز وی شود پیدا حکیم از بادسار (سوزنی - ۱۸۱) ، سبک، بی وقار
معنی بادسار - جستجوی لغت در جدول جو
- بادسار
سبک سیر و رونده باشد، (برهان)، سبک سیر و تندرو، (ناظم الاطباء)، بادگیر، (برهان)، بادگیر باشد، شاعر گوید:
از آتش حرص و حسد ای خاک ساز آبکش
بر باد دادی خویش را پیوسته همچون بادغر،
؟ (از سروری)،
، خانه بادگیردار، (ناظم الاطباء)، رجوع به بادگیر شود
از آتش حرص و حسد ای خاک ساز آبکش
بر باد دادی خویش را پیوسته همچون بادغر،
؟ (از سروری)،
، خانه بادگیردار، (ناظم الاطباء)، رجوع به بادگیر شود
- بادسار
متکبر معجب بانخوت
- بادسار
متکبر، بانخوت، گردنکش، سبکسر، بی وقار
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
فرشتۀ حرکت دهندۀ باد، برای مثال آدمی چون کشتی است و بادبان / تا کی آرد باد را آن بادران (مولوی - ۳۴۶)
استوار، محکم، مدغم، ستوار، مرصوص، متأکّد، مستحکم، درواخ، حصین
پایدار، ویژگی آنچه زود فرسوده و نابود نشود
پایدار، ویژگی آنچه زود فرسوده و نابود نشود
سگ آبی، حیوانی پستاندار از راستۀ جوندگان با سر گرد، گوشهای کوچک، پاهای پرده دار، دم پهن پوست لطیف و موهای خرمایی که در آب به خوبی شنا می کند و در کنار رودخانه ها به طور دسته جمعی خانه های محکم دو طبقه برای خود می سازند، در زیر شکمش غده ای معروف به جند بیدستر یا خایۀ سگ آبی قرار دارد که در طب قدیم به کار می رفت، سگ لاب، بیدستر، قندس، ویدستر، سقلاب، سمور آبی، بیدست، هزد
(سَ/ سِ)
لغت نامه دهخدا
از صفات اسب باشد، ای اسپ تند و سریعالسیر. (آنندراج). چابک از آدم و حیوان. (فرهنگ ضیا). تیزرو و تندرفتار. (ناظم الاطباء). رونده و شتابنده چون باد. (دمزن).
(سَ)
لغت نامه دهخدا
بادسار. صاحب نخوت و گردنکش و متکبر. (برهان). خداوند نخوت و گردنکش و متکبر. (ناظم الاطباء). بانخوت. معجب. متکبر. (فرهنگ سروری). خودبین:
مرا پیش کاوس بردی نوان
یکی بادسر نامور پهلوان.
فردوسی.
بادسر خاکسار خواهد بود
بادخور خاکخوار خواهدبود.
اوحدی.
رجوع به باد شود. ج، بادسران. (شرفنامۀ منیری). مغروران. گردنکشان:
ما که و اختیار چه کاین شجره ست آن ما
بد پسران خانه کن بادسران سرسری.
خاقانی
مرا پیش کاوس بردی نوان
یکی بادسر نامور پهلوان.
فردوسی.
بادسر خاکسار خواهد بود
بادخور خاکخوار خواهدبود.
اوحدی.
رجوع به باد شود. ج، بادسران. (شرفنامۀ منیری). مغروران. گردنکشان:
ما که و اختیار چه کاین شجره ست آن ما
بد پسران خانه کن بادسران سرسری.
خاقانی
آماده، مهیا، (ناظم الاطباء)
پرباد و آماس کرده، (برهان)، نفاخ، منفخ، نفخ آور، پرباد، آماس کرده و آماسیده، (ناظم الاطباء)،
- غذاهای باددار، غذا یا داروئی باددار، آنچه تولید نفخ کند: شلغم و چغندر و کلم باد دارند، رجوع به شعوری ج 1 ورق 159 شود،
- غذاهای باددار، غذا یا داروئی باددار، آنچه تولید نفخ کند: شلغم و چغندر و کلم باد دارند، رجوع به شعوری ج 1 ورق 159 شود،
(دَ تَ)
لغت نامه دهخدا
بیدستر. قاسطر. قضاعه. سگلابی. سگ آبی. (برهان). بادستر. (دزی ج 1 ص 47). حیوان آبی که جند رااز آن گیرند. (ناظم الاطباء). رجوع به بیدستر شود، خانه تابستانی باشد. (برهان) (ناظم الاطباء) (سروری). رجوع به بادغد و بادغر شود، جائی که از همه طرف باد بدانجا آید. (ناظم الاطباء). رجوع به بادغر و بادغد و غرد شود
بادباز، بمعنی بادکش، (آنندراج)، رجوع به بادباز شود، بادزن، مروحه، (ناظم الاطباء)، در فرهنگ شعوری نیز بمعنی بادبزن وبادبیزن و بادزن که بعربی مروحه گویند، آمده است
(یَ)
لغت نامه دهخدا
متمول. ثروتمند:
رعیت از تو چو بایسار شود
از برای تو جان سپار شود
چون نیابد یسار بگریزد
با عدوی تو بر بیامیزد.
سنائی.
و رجوع به یسار شود، تحریم امتعه
رعیت از تو چو بایسار شود
از برای تو جان سپار شود
چون نیابد یسار بگریزد
با عدوی تو بر بیامیزد.
سنائی.
و رجوع به یسار شود، تحریم امتعه
بمعنی باجبان باشد، (آنندراج)، شاید محرف پاسداراست، رجوع به پاسدار و باجدار شود، خرمابن دراز، (مهذب الاسماء)، درخت خرما، خرمابن، ابر سپید صاف، (تاج العروس) (ناظم الاطباء)، بلا و سختی، (ناظم الاطباء)، داهیه، صاحب تاج العروس گوید: صاغانی چنین گفته است، اگر کلمه مصحف بائقه نباشد، رنگ، (تاج العروس)
کیفیت و حالت بادسار، سبکسری، بادسری، تهور:
کس از بادساری دلاور مباد
که بدهد سر از بادساری بباد،
اسدی،
فکندی بمردی تن اندر هلاک
نه مردیست، کز بادساریست پاک،
اسدی،
چنین گفت کز رای مرد خرد
ره بادساری نه اندرخورد،
اسدی،
آن بادساری از دل بیرون کن
اکنون که پخته گشتی و آهسته،
ناصرخسرو،
ای کرده سرت خو به بی فساری
تا کی بود این جهل و بادساری ؟
ناصرخسرو (دیوان چ مینوی - محقق ص 29)،
تو اندر حصار بلندی و بی در
ولیکن نئی آگه از بادساری،
ناصرخسرو،
هرکه با او بادساری کرد بر روی زمین
گشت در روی زمین از بادساری خاکسار،
امیرمعزی (از آنندراج)،
دادم ببادساری دل را بباد عشق
نشگفت اگر بباد دهد بادسار دل،
سوزنی،
تا بادساریش بسر آید ادب نمای
زآن سرخ بادسار چو سرکفته بادرنگ،
سوزنی،
بتیزدستی نار و بکندپائی خاک
بخاکپاشی باد و ببادساری آب،
خاقانی،
رجوع به بادسار شود
کس از بادساری دلاور مباد
که بدهد سر از بادساری بباد،
اسدی،
فکندی بمردی تن اندر هلاک
نه مردیست، کز بادساریست پاک،
اسدی،
چنین گفت کز رای مرد خرد
ره بادساری نه اندرخورد،
اسدی،
آن بادساری از دل بیرون کن
اکنون که پخته گشتی و آهسته،
ناصرخسرو،
ای کرده سرت خو به بی فساری
تا کی بود این جهل و بادساری ؟
ناصرخسرو (دیوان چ مینوی - محقق ص 29)،
تو اندر حصار بلندی و بی در
ولیکن نئی آگه از بادساری،
ناصرخسرو،
هرکه با او بادساری کرد بر روی زمین
گشت در روی زمین از بادساری خاکسار،
امیرمعزی (از آنندراج)،
دادم ببادساری دل را بباد عشق
نشگفت اگر بباد دهد بادسار دل،
سوزنی،
تا بادساریش بسر آید ادب نمای
زآن سرخ بادسار چو سرکفته بادرنگ،
سوزنی،
بتیزدستی نار و بکندپائی خاک
بخاکپاشی باد و ببادساری آب،
خاقانی،
رجوع به بادسار شود
آلتی است که وزیدن باد را در دریا پیش از وزیدن نماید، و کنایه از شخص خودبین
فرانسوی باد مرگ باد سوزان که از رپیتوین (جنوب) آمریکا به سوی اپاختر (شمال) می وزد
