معنی بادسر
- بادسر
- بادسار، سبک سر، سبک مغز، مغرور، متکبر، سبک، بی وقار
واژههای مرتبط با بادسر
بادسر
- بادسر
- بادسار. صاحب نخوت و گردنکش و متکبر. (برهان). خداوند نخوت و گردنکش و متکبر. (ناظم الاطباء). بانخوت. معجب. متکبر. (فرهنگ سروری). خودبین:
مرا پیش کاوس بردی نوان
یکی بادسر نامور پهلوان.
فردوسی.
بادسر خاکسار خواهد بود
بادخور خاکخوار خواهدبود.
اوحدی.
رجوع به باد شود. ج، بادسران. (شرفنامۀ منیری). مغروران. گردنکشان:
ما که و اختیار چه کاین شجره ست آن ِ ما
بد پسران خانه کن بادسران سرسری.
خاقانی
بادبر
- بادبر
- هر چیزی که نفخ را بر طرف کند
باد سر
- باد سر
- مغرور و متکبر
بادفر
- بادفر
- آنچه که با وزش باد دور خود چرخد بادفره فرفره
بادستر
- بادستر
- بیدستر
بادسار
- بادسار
- متکبر معجب بانخوت
بادسری
- بادسری
- عجب، تکبر، خودخواهی،
برای مِثال آنکه در او بادسری راه کرد / هم به پریدن سرش آگاه کرد ، گردنکشی(امیرخسرو۱ - ۱۱۶)
بادبر
- بادبر
- هر دارویی که نفخ شکم را برطرف می کند
بادسار
- بادسار
- سبک سر، سبک مغز، مغرور، متکبر،
برای مِثال باده ای کز وی جدا گردد بخیل از رادمرد / باده ای کز وی شود پیدا حکیم از بادسار ، سبک، بی وقار(سوزنی - ۱۸۱)
