معنی بابوده - جستجوی لغت در جدول جو

بابوده

لغت نامه دهخدا

باروشه

(دخترانه)

بادبزن (نگارش کردی: بارشه)

فرهنگ نامهای ایرانی

باروزه

بادروزه، هرروزه، چیزی که انسان هر روز به آن احتیاج داشته باشد، از قبیل خوراک و پوشاک

فرهنگ فارسی عمید

بارنده

ابری که باران از آن بیاید، هر چیزی که مانند باران فرو ریزد

فرهنگ فارسی عمید

بابوته

کوزۀ سفالی، کوزۀ پرآب

فرهنگ فارسی عمید

بالوده

بالیده، نموکرده، بزرگ شده

فرهنگ فارسی عمید

بابونه

گیاهی علفی و خوش بو با برگ های ریز و شاخه های باریک و گل های سفید که بعضی از انواع آن مصرف دارویی دارد، اقحوان، بابونج، بابونک، تفّاح الارض، کوبل
بابونۀ گاوی: در علم زیست شناسی نوعی بابونه با برگ های بریده، معطر و تلخ که بوته اش بزرگ تر از دیگر انواع آن است

گیاهی علفی و خوش بو با برگ های ریز و شاخه های باریک و گل های سفید که بعضی از انواع آن مصرف دارویی دارد، اُقحُوان، بابونَج، بابونَک، تُفّاحُ الاَرض، کوبَل
بابونۀ گاوی: در علم زیست شناسی نوعی بابونه با برگ های بریده، معطر و تلخ که بوته اش بزرگ تر از دیگر انواع آن است

فرهنگ فارسی عمید

بابونج

بابونه، گیاهی علفی و خوش بو با برگ های ریز و شاخه های باریک و گل های سفید که بعضی از انواع آن مصرف دارویی دارد، اقحوان، بابونک، تفّاح الارض، کوبل

فرهنگ فارسی عمید

بابونک

بابونه، گیاهی علفی و خوش بو با برگ های ریز و شاخه های باریک و گل های سفید که بعضی از انواع آن مصرف دارویی دارد، اقحوان، بابونج، تفّاح الارض، کوبل

فرهنگ فارسی عمید

بازنده

بازی کننده، مقابل برنده، کسی که در مسابقه، قمار و مانند آن شکست بخورد

فرهنگ فارسی عمید

بادودم

عجب، غرور، خودنمایی، خودستایی، برای مثال بیاراست آن جنگ را پیلسم / همی راند چون شیر با بادودم (فردوسی - ۲/۳۹۶)

فرهنگ فارسی عمید

بابونه

(نَ)

دهی از دهستان چهاراویماق بخش قره آغاج شهرستان مراغه در 21هزارگزی جنوب خاوری قره آغاج و 44هزارگزی جنوب خاوری شوسۀ مراغه بمیانه. کوهستانی، معتدل، مالاریائی. سکنۀ آن 206 تن و آب آن از رود خانه آیدوغمیش تأمین میشود. محصول آن غلات، بزرک، زردآلوو شغل اهالی زراعت است. صنایع دستی جاجیم بافی. راه مالرو دارد. در سه محل بفاصله یک هزار گز بنام بابونۀ پائین و بالا و وسط مشهور است، سکنۀ پائین 30 تن و وسط 64 تن میباشد. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

بابوته

(تَ / تِ)

کوزۀ پرآب را گویند، و باین معنی باتوته هم آمده است. (برهان). کوزۀ پرآب را گویند. باتوته و بابوجه نیز دیده شده. (آنندراج) (انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

بابوجه

(جَ)

رجوع به بابوج شود

لغت نامه دهخدا

بابویه

(بُ وَ)

ابوجعفر محمد بن علی بن حسین، فرزند مهتر ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی:... و این معنی مقالت بوجعفر بابویه قمی و همه بابوئیان است. (کتاب النقض ص 574). رجوع به ابن بابویه در همین لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

بربوده

(بِ رُ دَ / دِ)

مرکّب از: ب + ربوده، مسلوب. ربوده. رجوع به ربوده شود، التفاف. (ترجمان علامۀ جرجانی، ترتیب عادل)

لغت نامه دهخدا

بالوده

(دَ / دِ)

افزوده. نمو کرده. بزرگ شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به بالیده شود

لغت نامه دهخدا

بانوده

(دِ)

نام دهی از دههای هزارپی شهرستان آمل مازندران. (از ترجمه مازندران و استرآباد رابینو ص 152)

لغت نامه دهخدا

بابویه

(بُ وَیْهْ)

ابن سعد بن محمد بن الحسن بن الحسین بن علی بن الحسین بن بابویه اول. محدث است. رجوع به روضات الجنات ص 512 شود
لقب جد والد احمد بن حسین بن علی حنائی
لقب جد علی بن محمد اسوازی

لغت نامه دهخدا

نابوده

(فَ تَ / تِ)

نبوده: فرزند که نه روز بزاید نابوده بهتر. (مرزبان نامه).
دردا و ندامتا که تا چشم زدیم
نابوده به کام خویش نابوده شدیم.
خیام (طربخانه ص 243).
محل نابوده اندر وی محل را
ابد همدم در آن وادی ازل را.
وحشی.
، مقابل بوده. که نیست. که هنوز وجود ندارد. که موجود نیست. که واقع نشده است. نیامده:
منیژه بدو گفت دل شاددار
همه کار نابوده را باددار.
فردوسی.
بزرگان چو از باده خرم شدند
ز تیمار نابوده بی غم شدند.
فردوسی.
چه باید رفته را اندوه خوردن
همان نابوده را تیمار بردن.
(ویس و رامین).
آفریدگار عالم اسرار است که کارهای نابوده را بداند. (تاریخ بیهقی).
و آنچه نابوده نافزوده بود
نافزوده چگونه فرساید؟
ناصرخسرو.
رای او را همی قضا راند
کش ز نابوده ها خبر باشد.
مسعودسعد.
چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید
خوش باش و غم بوده و نابوده مخور.
خیام.
و دل از آن تهمت و ظنت برداشت وآن حادثه را نابوده پنداشت. (سندبادنامه ص 93). و بیش سخن بی فایده نگوید و نابوده نجوید. (سندبادنامه ص 185).
ای به ازل بوده و نابوده ما
وی به ابد مانده و فرسوده ما.
نظامی.
چه خواهی ز من با چنین بود سست
همان گیر نابوده بودم نخست.
نظامی.
بر احوال نابوده علمش بصیر
به اسرار ناگفته لطفش خبیر.
سعدی

لغت نامه دهخدا

باروده

(دَ)

مفرد بارود، تفنگ. (دزی ج 1 ص 48)

لغت نامه دهخدا

بازنده

بازی کننده، مقابل برنده

فرهنگ لغت هوشیار

باروزه

بادروزه

فرهنگ لغت هوشیار

بابونک

بابونه

فرهنگ لغت هوشیار

بابونق

بابونه

فرهنگ لغت هوشیار

بابونج

بابونه

فرهنگ لغت هوشیار

بارکده

بار انداز

فرهنگ لغت هوشیار

بالوده

نمو کرده نشو و نما یافته بالیده

فرهنگ لغت هوشیار

نابوده

آنچه که وجودندارد، واقع نشده نیامده: (آفریدگارعالم اسرار است که کارهای نابوده را بداند)

فرهنگ لغت هوشیار

بابونه

گیاهی است خوشبو با برگهای پر

فرهنگ لغت هوشیار

بارنده

آنچه می بارد آنچه بشکل قطرات آب فرو ریزد

فرهنگ لغت هوشیار

بابونه

((نِ))

گیاهی خوشبو و پر برگ با شاخه های سبز و باریک و برگ های ریز که دارای گل های سفیدی است و میان آن ها زرد است، در زمین های شنی و کنار آبگیرها می روید، بابونک، بانونج

فرهنگ فارسی معین

بابونه

اقحوان، اکحوان، بابونج، بابونق، بابونک

فرهنگ واژه مترادف متضاد

بابومه

گیاهی بوته ای، تخم آن شبیه لپه ریز است و در هنگام سرما خوردگی

فرهنگ گویش مازندرانی

بائوده

روستایی از دهستان هرازپی آمل

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی بابوده - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما